Ο κύκλος των νταμπλούχων τεχνικών
06.12.2010 | 13.30
Ο Κάρλο Αντσελότι έγινε ο πρώτος ξένος προπονητής που κατέκτησε νταμπλ στην Αγγλία όμως τον τελευταίο μήνα δεν διανύει τις καλύτερες ημέρες του στο "Στάμφορντ Μπριτζ". Με αφορμή τον Ιταλό, το www.england365.gr ανοίγει το φάκελο των τεχνικών που κατέκτησαν νταμπλ ξεκινώντας από το μακρινό 1889...
Η καταστροφική πορεία τον τελευταία μήνα για την Τσέλσι αλλά και οι εξελίξεις τόσο στη σύνθεση των συνεργατών του όσο και εκείνη των στελεχών της διοίκησης του σωματείου (και κατά συνέπεια προϊσταμένων του) έχει θέσει σ΄ έντονη αμφιβολία το μέλλον του Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο των Λονδρέζων μόλις κάτι παραπάνω από έξι μήνες από το ιστορικό του νταμπλ με τους «μπλε».
Ο Ιταλός τεχνικός, ο οποίος έγινε τον περασμένο Μάιο ο πρώτος ξένος που οδηγεί την ίδια χρονιά αγγλική ομάδα στην κατάκτηση τόσο του τίτλου του πρωταθλητή όσο και του κυπέλλου ( και μάλιστα στην παρθενική του σεζόν στον πάγκο της), κάθε άλλο παρά ασφαλής πρέπει να νιώθει μετά κύρια από τις τελευταίες αγωνιστικές της επιδόσεις (που έχουν φέρει την ομάδα του να υποχωρήσει στην 3η θέση της βαθμολογίας της Πρέμιερ Λιγκ πίσω από τις Άρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ) αλλά και τις πρόσφατες εν γένει εξελίξεις στο επαγγελματικό του περιβάλλον. Γεγονότα που έχουν οδηγήσει τους Βρετανούς μπουκμέικερς να έχουν ήδη αρχίσει να ασχολούνται με το κατά πόσο η φυγή του από το «Στάμφορντ Μπρίτζ» θα γίνει λίαν συντόμως πραγματικότητα.
Αν το τελευταίο σενάριο που θυμίζει λίγο ως πολύ …ελληνική ιστορία επαληθευτεί τότε ο πρώην τεχνικός των Πάρμα , Γιουβέντους και Μίλαν θα γράψει μία, αυτή τη φορά ασφαλώς αρνητική, σελίδα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Και τούτο γιατί θα γίνει ο πρώτος νταμπλούχος που θα αποχωρήσει από τον πάγκο της ομάδας του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έπειτα από τον διπλό της θρίαμβο την ίδια χρονιά στις δύο κορυφαίες εγχώριες διοργανώσεις. Μία ματιά στην ιστορία του πολύ κλειστού κλαμπ των προκατόχων του σ’ ανάλογο κατόρθωμα αξίζει ασφαλώς τον κόπο και το england365.gr σας ταξιδεύει στη μαγική σήραγγα του χρόνου της λαμπρής τους ιστορίας σε δύο μέρη. Πρώτα τους πρωτοπόρους του 19ου και του 20ου αιώνα και στο δεύτερο μέρος θα ακολουθήσουν οι πιο σύγχρονοι μιμητές τους (εκείνοι στα τέλη του 20ου και την αυγή του παρόντος αιώνα).
Ο θρυλικός Ταγματάρχης της Πρέστον
Ο πρώτος άνθρωπος στα περισσότερα από 150 χρόνια της ιστορίας του αγγλικού πρωταθλήματος που αποτέλεσε τον αρχιτέκτονα ενός νταμπλ ήταν ο θρυλικός ταγματάρχης Γουίλιαμ Σαντέλ.
Γεννημένος στα μέσα του προ-προηγούμενου αιώνα γέννημα θρέμμα της πόλης του Πρέστον και αφού υπήρξε για μικρό χρονικό διάστημα και ποδοσφαιριστής της τοπικής Νορθ Εντ (και μάλιστα έδωσε το «παρών» στο πρώτο της επίσημο ματς το 1878) έγινε πολύ πριν συμπληρώσει τα 30 χρόνια ο πρόεδρος της και στη συνέχεια ανέλαβε και τον ρόλο του μάνατζερ. Φρόντισε μάλιστα να φέρει στην ομάδα ουκ ολίγους Σκωτσέζους ποδοσφαιριστές προσφέροντας τους μερική απασχόληση στο εργοστάσιου βαμβακιού στο οποίο ήταν διευθυντής.
Υπήρξε από τους πιονέρους του επαγγελματισμού στο Νησί και καταλύτης στο να αποδεχθεί η αγγλική ομοσπονδία την εξέλιξη αυτή στο ως τότε ερασιτεχνικό παιχνίδι.
Μεταξύ των ιδρυτικών στελεχών της Λίγκας του αγγλικού πρωταθλήματος ήταν κεντρική φιγούρα στο ιστορικό νταμπλ της ομάδας του την μόλις πρώτη σεζόν (1888-89) του συγκεκριμένου θεσμού (το κύπελλο Αγγλίας είχε προηγηθεί κατά 17 χρόνια). Και μάλιστα η ομάδα του σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλητή δίχως να γνωρίσει ήττα σ’ όλη τη διαδρομή (η μοναδική ομάδα μαζί με την Άρσεναλ του 2003-04 που έχει μέχρι τώρα φθάσει σ’ ανάλογο επίτευγμα). Η Πρέστον έμεινε στην ιστορία ως « οι ανίκητοι» ενώ ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον μαυροπίνακα για να διδάξει στους ποδοσφαιριστές τις κινήσεις μέσα στο γήπεδο και την αγωνιστική στρατηγική.
Έχοντας βγει στην εφεδρεία από τον στρατό το 1892, εγκατέλειψε την Πρέστον την επόμενη χρονιά και η ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία έλαβε τέλος με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τρία χρόνια αργότερα όταν κρίθηκε ένοχος για παράνομη διάθεση χρημάτων από τον εργοστάσιο του στο σωματείο του για να πληρωθούν οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών. Μάλιστα καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και όταν αποφυλακίστηκε μετανάστευσε στη Νότια Αφρική όπου και άφησε την τελευταία του πνοή το 1911. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες ανεπιβεβαίωτες πηγές έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του.
Στα κατορθώματα του ασφαλώς και το αξεπέραστο 26-0 της ομάδας του επί της Χάιντ για τον 1ο γύρο του κυπέλλου Αγγλίας το 1887 (ρεκόρ στην ιστορία της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης). Την ίδια περίοδο η Πρέστον έχοντας σερί 42 νικών σ’ ισάριθμα ματς σ’ όλα τα μέτωπα έφθασε μεν στον τελικό της διοργάνωσης όπου όμως ηττήθηκε από την Γουέστ Μπρόμγουϊτς Άλμπιον.
Ο Σκωτσέζος που έκανε μεγάλη τη Βίλα
Ο 2ος άνθρωπος που πανηγύρισε νταμπλ ως προπονητής στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν ένας Σκωτσέζος. Το όνομα αυτού Τζόρτζ Ράμσι. Θεωρείται ουσιαστικά ο καταλύτης του μεγαλείου της Άστον Βίλα. Προικισμένος ποδοσφαιριστής ήταν αυτός που άλλαξε δραστικά και δραματικά το ρου της Ιστορίας για το μετέπειτα κορυφαίο σωματείου του Μπέρμιγχαμ καθώς ο κόσμος πήγαινε στα παιχνίδια των «χωριατών» μόνο και μόνο να τον θαυμάσει. Σύντομα έγινε ο υπεύθυνος της προπόνησης τους και ήταν αυτός που εισήγαγε το περίφημο "passing game". Αγωνιστική φιλοσοφία που είχαν ήδη στην πατρίδα του ενώ νοτιότερα του Τείχους του Αδριανού εξακολουθούσε να ισχύει το "dribbling game".
Όντας ο κάπτεν της σύμφωνα με το μύθο υπήρξε και ο πρώτος που κλώτσησε μπάλα στο «Βίλα Πάρκ» το 1897 όταν η ομάδα του μετακόμισε εκεί. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1882 αλλά από το 1884 ως το 1926 είχε στο σωματείο τον ρόλο του Γραμματέα που προηγήθηκε εκείνο του σύγχρονου μάνατζερ. Αν και την ομάδα κάθε εβδομάδα επέλεγε η…Επιτροπή ουσιαστικά όμως αυτός τα έκανε όλα. Πρόσεχε τους παίκτες, έλεγχε τις μεταγραφές και έκανε την προπόνηση βοηθούμενος από έναν επαγγελματία γυμναστή. Στη 42χρονη παρουσία του στη συγκεκριμένη θέση η Βίλα κατέκτησε έξι φορές το πρωτάθλημα και ισάριθμες το κύπελλο και έγινε μία από τις υπερδυνάμεις του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το μαγικό νταμπλ ήρθε την περίοδο 1894-95. Στα 71 του χρόνια έγινε επίτιμος σύμβουλος και αντιπρόεδρος του σωματείου ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Βίλα απέκτησε τον πρώτο της μάνατζερ το 1934. Εγκατέλειψε τον μάταιο αυτό κόσμο ένα χρόνο αργότερα στα 80 του χρόνια και το 1936 η ομάδα την οποία υπηρέτησε επί 59 ολόκληρα χρόνια υποβιβάστηκε βάζοντας τέλος στην χρυσή εποχή με την οποία ο ίδιος είχε συνδέσει άρρηκτα το όνομα του. Αναπαύεται στο κοιμητήριο της εκκλησίας Σεντ Μέρις στο «Χάντσγουορθ» και στην ταφόπλακα του φιλοξενείται η επιγραφή «ιδρυτής της Άστον Βίλα». Από το 2006 επάξια έχει μπει στο Hall of Fame του σωματείου.
Η διπλή πτήση των «πετεινών»
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 70 χρόνια για να γίνει το 3ο νταμπλ στην Αγγλία και το πρώτο στον 20ο αιώνα. Θεμελιωτής του ένας Άγγλος. Ο Γουίλιαμ Έντουαρντ Μπιλ Νίκολσον. Γεννημένος το 1919 υπήρξε παίκτης, κόουτς , μάνατζερ και τέλος σκάουτερ της Τότεναμ συνδέοντας το όνομα του με τις κορυφαίες επιτυχίες του μεγάλου σωματείου του Βόρειου Λονδίνου. Έχοντας προηγούμενα διατελέσει βοηθός του τεχνικού της Αγγλίας Γουόλτερ Γουϊντερμπότομ στα τελικά του Μουντιάλ του 1958 προσελήφθη από τους «πετεινούς» στις 11 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς διαδεχόμενος τον Τζίμι Άντερσον. Τότε η ομάδα ήταν στην 6η θέση από το τέλος στην τότε 1η κατηγορία και τίποτα δεν συνηγορούσε για τις ημέρες θριάμβου που θ’ ακολουθούσαν. Το ίδιο απόγευμα στο ντεμπούτο του η ομάδα σάρωσε 10-4 την Έβερτον στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» νίκη νέο ρεκόρ για τους Λονδρέζους το οποίο ξεπέρασε μόνον το 13-2 (10-0 στο ημίχρονο) επί της Κρου Αλεξάντρα σ’ επαναληπτικό του κυπέλλου Αγγλίας την σεζόν 1959-60 season.
Λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα ήρθε το νταμπλ τη σεζόν 1960-61 σημειώνοντας 11 νίκες στα ισάριθμα πρώτα ματς και πετυχαίνοντας 115 γκολ σε 42 ματς στο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά οι Λονδρέζοι κατέκτησαν ξανά το κύπελλο και έφθασαν μία ανάσα από τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών αποκλειόμενοι στα ημιτελικά από την πανίσχυρη τότε Μπενφίκα.
Υπό τις οδηγίες του το 1962-63 η Τότεναμ έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο σαρώνοντας 5-1 στον τελικό του Κυπελλούχων στο Ρότερνταμ την Ατλέτικο Μαδρίτης που ήταν το φαβορί. Ακολούθησαν το κύπελλο Αγγλίας (1967) , το Λιγκ Καπ (1971 ,1973) και το ΟΥΕΦΑ (1972). Με την φιλοσοφία του ποδοσφαίρου να αλλάζει όμως στην πατρίδα του στις αρχές της δεκαετίας του 70 αισθάνθηκε έξω από τα νερά του και για το λόγο αυτό υπέβαλε την παραίτηση του τον Σεπτέμβριο του 1974 λίγο καιρό μετά την ήττα της ομάδας του στον τελικό του ΟΥΕΦΑ από τη Φέγενορντ.
Έφυγε με ψηλά το κεφάλι , έχοντας για πάντα την λατρεία των φίλων της και θεωρείται απόλυτα δικαιολογημένα ως μία από τις σημαντικότερες μορφές στην ιστορία του σωματείου. Το 1999 ένας από τους γειτονικούς δρόμους του γηπέδου της πήρε το όνομα του , το 2003 εισήχθη στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου, τιμήθηκε από την Βασίλισσα της Αγγλίας με τον τίτλο ΟΒΕ (Officer of the Order of the British Empire) και άφησε την τελευταία του πνοή τον Οκτώβρη του 2004 μετά από μακροχρόνια ασθένεια..
Η πρώτη φορά των «κανονιέρηδων»
Ένας συμπατριώτης του ο Μπέρτι Μι ακολούθησε τα βήματα του, Γεννημένος στα τέλη του 1918 ο Μπέρτραμ Μι διαδέχθηκε τον θρυλικό Μπίλι Ράιτ στον πάγκο της Άρσεναλ το 1966. Προσέλαβε ως συνεργάτες του τους Ντείβ Σέξτον και Ντο Χάου και οδήγησε τους «κανονιέρηδες» στον τελικό του Κυπέλλου Εκθέσεων το 1970 όπου και κατέκτησαν το τρόπαιο αν και ηττήθηκαν στις Βρυξέλλες 3-1 στο πρώτο ματς. Η νίκη 3-0 στο 2ο ματς στο Λονδίνο έφερε στο σωματείο το πρώτο του τρόπαιο από το 1953 και το πρωτάθλημα Αγγλίας που είχα τότε κατακτηθεί. Ένα χρόνο αργότερα πανηγύρισαν και το παρθενικό νταμπλ (με νίκη επί της Τότεναμ στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» το πρωτάθλημα και επικράτηση κόντρα στη Λίβερπουλ στην παράταση στον τελικό του Κυπέλλου).
Την επόμενη σεζόν η ομάδα έφθασε ως τον τελικό του Κυπέλλου αλλά αυτή τη φορά έχασε από την τότε πανίσχυρη Λιντς. Την σεζόν 1972-73 τερμάτισε στην 2η θέση στο πρωτάθλημα πίσω από την Λίβερπουλ η πορεία της στο κύπελλο σταμάτησε στα ημιτελικά από τη μετέπειτα θριαμβεύτρια Σάντερλαντ. Με βασικούς αστέρες της ομάδας του νταμπλ όπως οι Τσάρλι Τζόρτζ, Φρανκ ΜακΛίντοκ και Τζόρτζ Γκρέιαμ να εγκαταλείπουν την ομάδα ο ίδιος αποχώρησε το 1976 και παραχώρησε τη θέση του στον Τέρι Νιλ. Αργότερα διατέλεσε συνεργάτης του Γκρέιαμ Τέιλορ στη Γουότφορντ και υπήρξε υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγ των «Χόρνετς». Μάλιστα είναι αυτός που ανακάλυψε τον μετέπειτα σούπερ-σταρ της Λίβερπουλ και της εθνικής Αγγλίας Τζον Μπαρνς. Αφού έγινε διοικητικό μέλος του ίδιου σωματείου βγήκε στη σύνταξη το 1991. Για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο πήρε επίσης τον τίτλο του ΟΒΕ ΤΟ 1984 και έφυγε από τη ζωή το 2001 σε ηλικία 82 ετών.
