ENGLAND365 08.12.2010 | 14.22
O Αρσέν Βενγκέρ έφθασε στο «Χάιμπουρι» στα τέλη Σεπτέμβρη του 1996 και άλλαξε τον ρου της Ιστορίας της Άρσεναλ επαναφέροντας την στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου και μεταμορφώνοντας τους σε αντίπαλο δέος της αυτοκράτειρας τότε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Έχοντας μεν επιτυχίες στο πέρασμα του από τον πάγκο της Μονακό (πρωτάθλημα Γαλλίας και Κύπελλο το 1988 και το 1991 αντίστοιχα) αλλά και στην Ιαπωνία (Ναγκόγια Γκράμπους) δεν φάνταζε μεν ως ιδιαίτερη απειλή για το «μεγάλο αφεντικό» του αγγλικού ποδοσφαίρου, τον Φέγκιουσον αλλά σύντομα αποδείχθηκε αντάξιος της εξαιρετικά δύσκολης αποστολής. Ήδη στην πρώτη του σεζόν η ομάδα του Λονδίνου τερμάτισε 3η χάνοντας την από τη Νιουκάστλ 2η θέση και το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ στην διαφορά τερμάτων.
Την αμέσως επόμενη όμως οι «Κανονιέρηδες» στηριζόμενοι στην γρανιτένια άμυνα των βετεράνων Άνταμς, Μπουλντ, Γουίντερμπερντ, Ντίξον και Κίουον αλλά και το ταλέντο των λεγεωνάριων Μπέργκαμπ, Βιεϊρά, Όφερμαρς και Ανελκά όχι απλά έκοψαν πρώτοι το νήμα δύο αγωνιστικές πριν από το φινάλε , αν και ήταν 12 βαθμούς πίσω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ , αλλά σήκωσαν και το κύπελλο (2-0 στον τελικό τη Νιουκάστλ). Οι επόμενες σεζόν συνοδεύτηκαν από ένα σερί αποτυχιών στην ύστατη στιγμή. Το 1998-99 έχασαν το στέμμα για ένα βαθμό από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την τελευταία αγωνιστική και αποκλείστηκαν στον προαναφερθέντα αλησμόνητο ημιτελικό.
Το 1999–2000 ηττήθηκαν στα πέναλτι από την Γαλατασαράι στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Και το 2001 σ’ εκείνο του Κυπέλλου Αγγλίας από την Λίβερπουλ. Ο Βενγκέρ έφερε στην ομάδα νέους παίκτες όπως οι Λιούνγκμπεγκ, Πιρές και κυρίως τον επίσης συμπατριώτη του Τιερί Ανρί που έμελλε να γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για τους «κανονιέρηδες» και κεντρική φιγούρα των επόμενων επιτυχιών τους. Αρχής γενομένης με το νέο νταμπλ την περίοδο 2001-02 όταν στέφθηκε πρωταθλήτρια (μένοντας αήττητη εκτός έδρας και έχοντας σκοράρει σ’ όλα τα ματς της) με νίκη 1-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την προτελευταία αγωνιστική μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» και σήκωσε και το κύπελλο με νίκη 2-0 επί της Τσέλσι στον τελικό.
Μετά το πολύ καλό ξεκίνημα την επόμενη σεζόν ενώ έδειχνε σε θέση να διατηρήσει για πρώτη φορά τα σκήπτρα της στο πρωτάθλημα, καθώς σε κάποια φάση είχε απόσταση οκτώ βαθμών από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έμεινε από δυνάμεις στην τελική ευθεία όταν αποδείχθηκαν μοιραίες πρώτα η ισοπαλία 2-2 στο Μπόλτον (αν και προηγήθηκε 2-0) και έπειτα η εντός έδρας ήττα από τη Λιντς. Μικρή παρηγοριά ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου (1-0 τη Σαουθάμπτον στον τελικό) αλλά τη σεζόν 2003-04 ήρθε το ιστορικό αήττητο (και στα 38 ματς του προγράμματος) σερί και ο τρίτος και τελευταίος ως τώρα θρίαμβος με τον Βενγκέρ στον πάγκο των Λονδρέζων που έγιναν οι πρώτοι στην Αγγλία μετά τους μυθικούς «ανίκητους» της Πρέστον στην παρθενική σεζόν της διοργάνωσης το 1888-89. Στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μέχρι σήμερα μόνον οι Μίλαν, Περούτζια, Τζένα στην Ιταλία, Ατλέτικ Μπιλμπάο και Ρεάλ Μαδρίτης στην Ισπανία και Άγιαξ στην Ολλανδία έχουν καταφέρει κάτι ανάλογο.
Αφού το σχετικό σερί στο πρωτάθλημα σταμάτησε στα 49 ματς ήρθε η κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας το 2005 με νίκη στα πέναλτι επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό να αποτελέσει το από τότε μοναδικό τρόπαιο που προστέθηκε στη συλλογή του σωματείου. Η Άρσεναλ έφθασε μεν για πρώτη και μοναδική ως σήμερα φορά σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 αλλά ηττήθηκε αν και αγωνιζόταν πριν συμπληρωθεί το 20λεπτο με παίκτη λιγότερο, με δραματικό τρόπο 2-1 στο Παρίσι από την Μπαρτσελόνα. Επίσης έχασε με το ίδιο σκορ το 2007 από την Τσέλσι σ’ εκείνον του Λιγκ Καπ.
Συνολικά μέχρι σήμερα η Άρσεναλ έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελλα υπό τις οδηγίες του Αλσατού και δείχνει εφέτος έτοιμη να εμπλουτίσει τη συλλογή της πρώτα απ’ όλα με το Λιγκ Καπ, όπου πλέον είναι το μεγάλο φαβορί με τη διοργάνωση να έχει φθάσει στα ημιτελικά. Αλλά και στο πρωτάθλημα οι ελπίδες της , παρά την αστάθεια που την χαρακτηρίζει ως τώρα, είναι ουκ ολίγες εξ αιτίας των αδυναμιών των δύο μεγάλων αρχικά φαβορί που ακούν στα ονόματα Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Για να μην προσθέσει κανείς σ’ αυτά και εκείνες στο κύπελλο Αγγλία (οι μάχες δεν έχουν αρχίσει ακόμα για τα μεγάλα ονόματα) και το Τσάμπιονς Λιγκ (όπου ήδη προκρίθηκε στην επόμενη φάση).
Το τέλειο ντεμπούτο του Ιταλού
Τον μικρό κατάλογο των νταμπλούχων τεχνικών συμπληρώνει από τον περασμένο Μάιο ο Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός προπονητής εγκαταλείποντας μετά από επιτυχημένη σχεδόν 8ετή θητεία της Μίλαν ( δύο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα πρωτάθλη και κύπελλο Ιταλίας , δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ο απολογισμός του στους «ροσονέρι» ξενιτεύτηκε στην Αγγλία και διαδεχόμενος τον Ολλανδό Γκούς Χίντινκ στον πάγκο της Τσέλσι στην πρώτη του σεζόν στο Νησί ευτύχησε να σηκώσει με τους «μπλε» και τα δύο σπουδαία εγχώρια τρόπαια. Και είναι ο μόλις 2ος προπονητής που αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του οδηγεί σ’ ανάλογη επιτυχία τη νέα του ομάδα. Η συνέχεια βέβαια δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη για τον «Καρλέτο» που όμως έχει και την πείρα και την ικανότητα αλλά και τους ανθρώπους γύρω του για να αλλάξει προς το …αναμενόμενο την εικόνα που τραυμάτισαν αρκετά βαριά οι πρόσφατες αποτυχίες της νταμπλούχου Αγγλίας. Γιατί ο δρόμος προς το νταμπλ ή ακόμα και το καρέ είναι ανοικτός για τους δύο από τους τρεις τελευταίους τεχνικούς που έχουν στη συγκομιδή το πρώτο εξ αυτών. Και οι δύο εξ αυτών φιλοδοξούν , γιατί όχι , να ξεπεράσουν το μυθικό τρεμπλ που πέτυχε ο 3ος και σπουδαιότερος της σχετικής παρέας.
