Never Forgotten...
Ποτέ ξανά! Σαν σήμερα, 15/4/1989, 96 οπαδοί πήγαν στο γήπεδο και δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους... Η τραγωδία του Χίλσμπορο αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και το england365.gr θυμίζει όσα συνέβησαν σ' εκείνο τον ημιτελικό Κυπέλλου της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Η δικαίωση, άργησε, αλλά έφτασε 27 χρόνια μετά...
Η Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2012 πέρασε στην ιστορία ως η μέρα που μια κυβέρνηση στο όνομα ενός ολόκληρου έθνους απολογήθηκε στις οικογένειες των 96 θυμάτων, αποκαλύπτοντας την πλήρη αλήθεια για την τραγωδία του 1989. Την «αλήθεια» που παραδέχθηκε ακόμη και η «Sun».
Αν και το θέμα της απόδοσης ευθυνών ακόμα εκκρεμεί, ο πόνος έχει απαλύνει στις ψυχές των οικογενειών των θυμάτων εκείνης της αποφράδας 15ης Απριλίου του 1989.
Τότε που στο Χίλσμπορο, η παντελής έλλειψη ελέγχου από την αστυνομία και ο συνωστισμός των οπαδών για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 96 οπαδών που στριμώχθηκαν, ποδοπατήθηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή, έχοντας φύγει από το σπίτι τους απλά για να πάνε στο γήπεδο να δουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι...
Η Αν Γουίλιαμς, που έχασε τον μόλις 15 ετών, τότε, γιο της στη μεγάλη εκείνη τραγωδία, ηγήθηκε της προσπάθειας για την αποκατάσταση της αλήθειας και άφησε την τελευταία της πνοή στις αρχές του 2013 έχοντας προλάβει να αισθανθεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό το αίσθημα της δικαίωσης (όσο δύναται να γίνει αυτό από τη στιγμή που ήταν μια μάνα που έχασε το παιδί της) και πλέον η προσπάθεια συνεχίζεται για την τιμωρία των υπεύθυνων.
Δηλαδή εκείνων των ανθρώπων, των αστυνομικών, των μελών της τότε κυβέρνησης και πάει λέγοντας, που συμμετείχαν σε μια τεράστια συνομωσία η οποία κατηγορούσε τους... μεθυσμένους και ανεξέλεγκτους οπαδούς που εισέβαλαν στις εξέδρες δίχως εισιτήρια για να δουν το παιχνίδι, με αποτέλεσμα την ανείπωτη τραγωδία.
Αν η αστυνομία καθοδηγούσε τη μάζα των οπαδών στα πλαϊνά μέρη της εξέδρας, όπου υπήρχαν κενά, ίσως το μέγεθος της τραγωδίας να μην ήταν τόσο μεγάλο. Αν…
Τα πρώτα θύματα ήταν αυτοί που βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές. Μην έχοντας χώρο, εγκλωβίστηκαν στα κάγκελα. Η κατάσταση πιο πίσω δεν ήταν καλύτερη. Ήταν τόσο στριμωγμένοι οι οπαδοί που αρκετοί νεκροί παρέμεναν όρθιοι ανάμεσα στο πλήθος! Οι πιο τυχεροί βρήκαν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο ή ανασύρθηκαν στην πάνω εξέδρα.
Έξι λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελααρ υποδεικνύει το πρόβλημα στο διαιτητή. Ο αγώνας διακόπτεται και οι παίκτες κατευθύνονται στα αποδυτήρια.
Η επιχείρηση για τη διάσωση ξεκινά βασανιστικά αργά. Με το φόβο ότι οι οπαδοί των «κόκκινων» μπορεί να στραφούν κατά των φίλων της Φόρεστ, η αστυνομία καθυστερεί να επιτρέψει τη διαφυγή στον αγωνιστικό χώρο. Όταν αυτό γίνεται, το τερέν γεμίζει με νεκρούς και τραυματίες.
Η σημερινή εικόνα με τα υπερσύγχρονα γήπεδα, την απόλυτη ασφάλεια, την συνύπαρξη των αντιπάλων, είναι η κληρονομιά που άφησε η «διαθήκη» των 96 αδικοχαμένων ψυχών εκείνου του απογεύματος.
Την 26η Απρίλη του 2016, η απόφαση του Δικαστηρίου για τα επίσημα αίτια της τραγωδίας του Χίλσμπορο, επιρρίπτει ευθύνες στην Αστυνομία και τους υπεύθυνους ασφαλείας για εκείνο τον τραγικό ημιτελικό Κυπέλλου, την αποφράδα 15η Απριλίου του 1989!
Η συμπεριφορά των οπαδών σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε παράγοντα στην εξέλιξη της τραγωδίας της 15ης Απριλίου στο Χίλσμπορο, σε αντίθεση με την προετοιμασία της Αστυνομίας, της διοίκησης της Σέφιλντ Γουένσντεϊ και την καθυστερημένη αντίληψη Αρχών, αρμοδίων ασφάλειας και ιατρικής περίθαλψης, του μεγέθους των όσων τραγικών γεγονότων λάμβαναν χώρα εκείνο το μεσημέρι...
Έγινε γνωστό ότι η χωρητικότητα του γηπέδου δεν ήταν εκείνη που πίστευαν όλοι, με τα χαρτιά να μην έχουν ανανεωθεί εκείνα τα χρόνια, ενώ και το γήπεδο δεν πληρούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κανόνες ασφαλείας για τους οπαδούς.
Πολλά λάθη σημειώθηκαν από την Αστυνομία, τόσο στον τρόπο προετοιμασίας για το παιχνίδι, όσο και εκείνες τις πολύ δύσκολες ώρες.
Οι ψυχές των 96 οπαδών ηρέμησαν, οι δικοί τους άνθρωποι μπορούν πλέον έπειτα από 27 χρόνια να κοιμηθούν ήσυχοι και ευχή όλων να μην υπάρξει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που θα πάει στο γήπεδο και δεν θα γυρίσει ποτέ ξανά πίσω στο σπίτι του...
