Πολυνίκης, αγέραστος και ρέκορντμαν (part 1)

Με την ευκαιρία του νέου μεγάλου ρεκόρ από τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον το england365.gr ξεκινάει σήμερα ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ασύγκριτη θητεία του κορυφαίου Σκωτσέζου τεχνικού στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το οποίο θα ολοκληρωθεί σε τρία μέρη.

Πολυνίκης, αγέραστος και ρέκορντμαν (part 1)

Είναι μακράν ο πλέον πολυνίκης Βρετανός τεχνικός, ο κορυφαίος όλων των εποχών προπονητής σύμφωνα με τον σπουδαίο ομόλογο του Φάμπιο Καπέλο και εδώ και λίγα 24ωρα ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον πρόσθεσε μία ακόμα σπουδαία σελίδα στην υπέρλαμπρη Βίβλο της καριέρας του. Λίγο πριν γιορτάσει τα 69α του γενέθλια ο σπουδαίος Σκοτσέζος τεχνικός έγινε ο μακροβιότερος «τιμονιέρης» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ξεπερνώντας τον συμπατριώτη του αλησμόνητο σερ Ματ Μπάσμπι καθώς την Κυριακή έφθασε πλέον τις 8.811 μέρες παρουσίας στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων»!

Ο Φέργκιουσον ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου του Μάντσεστερ τον Νοέμβριο του 1986, διαδεχόμενος τον Ρον Άτκινσον. Και στην διαδρομή από τότε ως το φινάλε της 1ης δεκαετίας της 3ης μετά Χριστόν χιλιετίας έχει πανηγυρίσει 11 φορές την κατάκτηση του τροπαίου της Πρέμιερσιπ , 2 φορές αυτή του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ έχει στη συλλογή του 26 τρόπαια.

Λόγω χιονιού ο ζωντανός θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου δεν μπόρεσε να γιορτάσει στο γήπεδο το νέο του σπουδαίο ρεκόρ, αφού το ντέρμπι της 18ης αγωνιστικής με την Τσέλσι, αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας. Αυτή η αναβολή βέβαια είχε και την …θετική της πλευρά αφού του επέτρεψε να μην κινδυνεύσει στο ντέρμπι με την μεγάλη αντίζηλο της ομάδας του για τον αγγλικό ποδοσφαιρικό θρόνο το εφετινό του αήττητο στο πρωτάθλημα.

Με μόλις μία ήττα στα 26 ματς της ομάδας του σ’ όλα τα μέτωπα (πρωτάθλημα , Τσάμπιονς Λιγκ και Κάρλινγκ Καπ) αυτή η «γριά παμπόνηρη αλεπού» των πάγκων εξακολουθεί να προκαλεί το δέος των αντιπάλων της ομάδας του και σημείο αναφοράς κάθε φιλόδοξου συναδέλφου του.

Το δυσοίωνο ξεκίνημα

Όμως πριν έρθουν οι πρώτες μέρες της δόξας στο «θέατρο των ονείρων» ο τότε 40αρης «Φέργκι» κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο ξεκίνημα έκανε στη νέα του επαγγελματική στέγη. Προσελήφθη στο αγγλικό σωματείο στις 6 Νοέμβρη του 1986 και πρώτο του μέλημα ήταν το πρόβλημα με το αλκοόλ που φέρονταν να ταλαιπωρεί τους τότε σπουδαίους αστέρες της νέας του ομάδας Μπράιαν Ρόμπον, Νόρμαν Γουάιτσαϊντ και Πολ Μαγκράθ. Εξίσου μεγάλος του πονοκέφαλος ήταν το χαμηλό επίπεδο της φυσικής τους κατάστασης. Κατάφερε να ανταποκριθεί σ’ αμφότερες τις δύσκολες αυτές αρχικές προκλήσεις και οδήγησε την ομάδα στο να τερματίσει εκείνη τη σεζόν στην 11η θέση , δέκα σκαλιά (ήταν 21η και προτελευταία στη βαθμολογία) πιο ψηλά δηλαδή από ότι όταν την ανέλαβε.
Οι οιωνοί δεν ήταν βέβαια και οι καλύτερη στα πρώτα ματς αφού στο ντεμπούτο του η Γιουνάιτεντ ηττήθηκε δύο 24ωρς αργότερα εκτός έδρας από τη μικρούλα συνονόματη της Όξφορντ και μία εβδομάδα αργότερα υποχρεώθηκε σε λευκή ισοπαλία από την νεοφώτιστη τότε Νόριτς. Στις 22 του ίδιου μήνα πανηγύρισε την πρώτη του νίκη στον πάγκο της (1-0 εντός έδρας την ΚΠΡ) και τα αποτελέσματα σταδιακά βελτιώθηκαν μ’ αποκορύφωμα τη νίκη εκτός έδρας επί της πανίσχυρης Λίβερπουλ τη Δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων του 1986. Τη μοναδική εκείνη τη σεζόν μακριά από το γήπεδο της. Την επόμενη σεζόν υπήρξε στασιμότητα καθώς οι «κόκκινοι διάβολοι» έμειναν ξανά στην 11η θέση. Όμως το 1987-88 και αφού προχώρησε στις ενισχύσεις του έμψυχου υλικού της με σπουδαίους παίκτες όπως οι Βιβ Άντερσον και Στιβ Μπρους και οι συμπατριώτες του Μπράιαν Μακλέρ και Τζιμ Λέιτον η Γιουνάιτεντ κατάφερε να τερματίσει στην 2η θέση εννιά βαθμούς πίσω από τους «κόκκινους» του Λίβερπουλ.

Η ομάδα του ατένιζε με μεγάλη αισιοδοξία την επόμενη σεζόν με τον Μάρκ Χιούζ να επιστρέφει από την Μπαρτσελόνα αλλά τελικά αποδείχθηκε ένα εξίσου τρανό πισωγύρισμα καθώς υποχώρησε ξανά ένα σκαλί κάτω από την πρώτη 10αδα ενώ στο κύπελλο η πορεία σταμάτησε στον 6ο γύρο με εντός έδρας ήττα 1-0 από τη Νότιγχαμ. Καταλυτικό διάστημα της μετριότητας της η πορεία εννιά αγώνων δίχως νίκη (μία ήττα και 8 ισοπαλίες) στο δίμηνο Οκτώβρη- Νοέμβρη.

Το 1989-90 προχώρησε σε νέα αποκτήματα (Νιλ Γουέμπ, Μάικ Φίλαν, Πολ Ίνς , Γκάρι Πάλιστερ και Ντάνι Γουάλας) και το ξεκίνημα ήταν θριαμβευτικό (4-1 επί τότε πρωταθλήτριας Άρσεναλ) όμως η συνέχεια τραγική με αποκορύφωμα τη συντριβή 5-1 από την αιώνια αντίπαλο συμπολίτισσα Σίτι στο «Μέιν Ρόουντ». Μετά από το σοκ αυτό και έπειτα από ένα καταστροφικό σερί με έξι ήττες και δύο ισοπαλίες σε οκτώ ματς αναρτήθηκε στο «Ολντ Τράφορντ» από τους έντονα δυσαρεστημένους φίλους της ομάδας ένα πανό με το σύνθημα « τρία χρόνια δικαιολογιών και ακόμα η ομάδα είναι σκ…α. Στο καλό Φέργκι». Δεν ήταν λίγοι και οι δημοσιογράφοι που ζητούσαν όπως και οι οπαδοί την κεφαλή του επί πίνακι. Αργότερα ο ίδιος χαρακτήρισε το διάστημα εκείνο ως το «σκοτεινότερο που έχει γνωρίσει στο ποδόσφαιρο» καθώς η ομάδα βρισκόταν λίγο πάνω από το χείλος του γκρεμού του υποβιβασμού. Επίσης αργότερα ισχυρίστηκε ότι το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου τον διαβεβαίωσε πως δεν σκέπτονταν να προχωρήσουν στην απομάκρυνση του και εξέφρασαν την εμπιστοσύνη τους στη δουλειά του χαρακτηρίζοντας τα αποτυχημένα αποτελέσματα προϊόν και ατυχίας εξ αιτίας της απουσίας αρκετών βασικών παικτών εξ αιτίας τραυματισμών.

Ο σωτήρας (;) Ρόμπινς

Έπειτα από ένα σερί επτά αγώνων δίχως νίκη , η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κληρώθηκε να αντιμετωπίσει τη Νότιγχαμ στον 3ο γύρο του κυπέλλου Αγγλίας. Η Φόρεστ ήταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση και στο δρόμο προς την κατάκτηση του Λιγκ Καπ για 2η σερί χρονιά. Πολλοί περίμεναν ήττα των «κόκκινων διαβόλων» από την ομάδα του θρυλικού Μπράιαν Κλαφ και στη συνέχεια απόλυση του Φέργκιουσον. Όμως χάρη στο γκολ του μετέπειτα για μικρό χρονικό διάστημα παίκτη του Πανιωνίου Μαρκ Ρόμπινς η Γιουνάιτεντ εξασφάλισε την πρόκριση. Πολλοί εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να χαρακτηρίζουν το γκολ εκείνο ως το σωτήριο της καριέρας του στο Μάντσεστερ αλλά ο θρυλικός σερ Μπόμπι Τσάρλτον πριν από μόλις λίγα 24ωρα επιβεβαίωσε ότι δεν είχε τεθεί καν θέμα απόλυσης του.

« Τα ΜΜΕ ήταν εκείνα που πίεζαν. Αν ο Άλεξ απολυόταν θα ήταν μία πολύ καλή ιστορία για αυτούς. Για να λέμε την αλήθεια η φιλοσοφία τους βασιζόταν σ’ αυτά που γνώριζαν από πριν. Αν ένας προπονητής ήταν αποτυχημένος , τον απολύεις. Αλλά στο παρασκήνιο ο Άλεξ ήταν ήδη επιτυχημένος. Δεν υπήρχε σκέψη για το μέλλον του στο σωματείο» δήλωσε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής (μαζί με τον αείμνηστο συμπαίκτη του στην μαγική 10ετία του 60 και τις αρχές του 70 Τζορτζ Μπεστ) όλων των για τη Γιουνάιτεντ που παραδέχεται όμως ότι υπήρξε ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του στο διοικητικό συμβούλιο αν και διαψεύδει ότι χρειάστηκε να προχωρήσει σε κάποιο παθιασμένο λόγο για λογαριασμό του τελευταίου.

«Δεν χρειάστηκε να πω τίποτα. Όλοι γνώριζαν. Έχει τη συναίσθηση σε ένα ποδοσφαιρικό σωματείο αν τα πράγματα πηγαίνουν καλά ή στραβά. Δεν υπήρχε κακία προς τον Άλεξ όταν χάναμε ένα ματς. Απλά το αίσθημα ότι αυτά συμβαίνουν. Αισθανόμασταν ότι η επιτυχία έρχεται και έτσι δεν μπορούσες να του ασκήσεις αρνητική κριτική. Τα μισά από τα προβλήματα προκύπτουν από το γεγονός ότι ορισμένοι προχωρούν στην απόλυση προπονητών πολύ νωρίς. Εμείς δεν θα κάναμε ένα τέτοιο λάθος» δήλωσε ο βετεράνος διεθνής Άγγλος μεσοεπιθετικός.

Η νίκη στο «Σιτι Γκράουντ» αποτέλεσε την αφετηρία της επιτυχημένης πορείας ως τον τελικό της σημαντικότερης ως τότε αγγλικής διοργάνωσης όπου η Γιουνάιτεντ μετά από έναν δραματικό πρώτο τελικό που τέλειωσε 3-3 επικράτησε 1-0 της Κρίσταλ Πάλας στον επαναληπτικό λίγα 24ωρα αργότερα και ο «Φέργκι» σήκωσε το πρώτο του τρόπαιο στην Αγγλία.

Έμελλε να ακολουθήσουν πολύ περισσότερα. Αλλά αυτή η χρυσή θητεία θα μας απασχολήσει στο 2ο και 3ο κομμάτι του σχετικού αφιερώματος που θα ακολουθήσουν λίαν συντόμως.