Νεϊμάρ, πριν από σένα ασχολήθηκαν και με άλλους...
Κάθε εποχή με τις... εκπλήξεις της. Όπως λοιπόν είχαμε τη μεταγραφή του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν, έτσι λοιπόν και τα προηγούμενα χρόνια και για κάτι περισσότερο από έναν αιώνα, υπήρξαν μεταγραφές για τις οποίες έγινε ανάλογος «θόρυβος».
Αναμφίβολα, η μεταγραφή του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν προκάλεσε τεράστιο ντόρο, όχι μόνο λόγω του ποσού που δαπανήθηκε, αλλά και γενικότερα του «σήριαλ» που διήρκεσε αρκετούς μήνες.
Πριν από αυτή τη μετακίνηση ωστόσο, υπήρξαν μεταγραφές που σαφώς λιγότερα χρήματα, αλλά το ίδιο πολλά για την εποχή τους, που προκάλεσαν ποικίλα σχόλια στον φίλαθλο κόσμο.
Το england365.gr καταγράφει λοιπόν κάποιες μεταγραφές στην ιστορία του ποδοσφαίρου οι οποίες προκάλεσαν την... ηθική καταδίκη.
Αλφ Κόμον: Από τη Σάντερλαντ στη Μίντλεσμπρο, 1000 λίρες (1905)
Η πρώτη μεταγραφή με τετραψήφιο αριθμό, ήταν αυτή του Άλφ Κόμον από τη Σάντερλαντ στη Μίντλεσμπρο το 1905. Ήταν ουσιαστικά η ύστατη προσπάθεια της «Μπόρο» να αποφύγει τον υποβιβασμό. Στην πραγματικότητα μάλιστα, δούλεψε, μιας και η νέα ομάδα του Κόμον τερμάτισε 4η, ωστόσο η κοινωνία μόνο εντυπωσιασμένη δεν ήταν.
Η Μίντλεσμπρο «καταδικάστηκε» για την καταβολή ενός... αστρονομικού ποσού, την ώρα που και η Σάντερλαντ δεν έμεινε στην «απ' έξω», λόγω των απαιτήσεων που είχε. Χαρακτηριστικό το σχόλιο δημοσιογράφου της εποχής: «ένας νέος τύπος ανταλλαγής λευκών σκλάβων, που ίσως μία μέρα δει της μεταγραφείς να αγγίζουν τις 2,000 και τις 3,000 λίρες».
Μπαράιαν Τζόουνς: Από τη Γουλβς στην Άρσεναλ, 14,000 λίρες (1938)
Μπορεί οι μεταγραφές εκείνη την περίοδο να μην είχαν τη «λάμψη» του σήμερα, ωστόσο εάν τα ΜΜΕ είχαν τη δύναμη που έχουν τώρα, η μεταγραφή του Μπράιαν Τζόουνς στην Άρσεναλ δεδομένα θα απασχολούσε έντονα. Έναν χρόνο λοιπόν, μετά τη συνταξιοδότηση του θρυλικού Άλεξ Τζέιμς, οι «κανονιέρηδες» έσπασαν κάθε μεταγραφικό ρεκόρ για τον Τζόουνς, έναν επιθετικό που ναι μεν άργησε, αλλά εν τέλει «ξεπλήρωσε» τα χρήματα που δαπανήθηκαν για εκείνον. Η μεταγραφή του μάλιστα συζητήθηκε στη Βουλή των Κοινοτήτων σχετικά με την ηθικότητα της δαπάνης ενός τέτοιου ποσού σε έναν και μόνο ποδοσφαιριστή, με τον πόλεμο να βρίσκεται ενόψει, αλλά και τη γενική οικονομική κρίση της Βρετανίας στη δεκαετία του 1930.
Τρέβορ Φράνσις: Από τη Μπέρμιγχαμ στη Νότιγχαμ Φόρεστ, 1 εκ. λίρες (1979)
Πάντα θα υπάρχει κάποια αμφιβολία με το ποσό που δαπανάται σε μία μεταγραφή, ωστόσο είναι «κοινό μυστικό» ότι ο Τρέβορ Φράνσις είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Βρετανίας που «σπάει το φράγμα» του 1 εκ. λιρών. Αυτό το ποσό είχε δοθεί πολλάκις από άλλες ομάδες στην Ευρώπη, αλλά για κάποιους αυτό ήταν άγνωστο και σε κάποιες περιπτώσεις... απλά απαγορευτικό. «Πως μπορούν αυτοί οι παίκτες να φτάσουν τέτοια ποσά και πώς μπορεί μια χώρα που ζει από ένα κομμάτι ψωμί, να έχει την πολυτέλεια να επιτρέψει στους ποδοσφαιριστές να πουληθούν γι' αυτά τα παράλογα, εξωπραγματικά ποσά;», ανέφεραν χαρακτηριστικά οι «Times».
Δύο χρόνια αργότερα, η Μάντσεστερ Σίτι πραγματοποίησε μία ακόμα πιο ακριβή μεταγραφή, καθώς απέκτησε τον ίδιο παίκτη(!) από τη Φόρεστ έναντι 1,2 εκ. λιρών!
Ντιέγκο Μαραντόνα: Από τη Μπόκα Τζούνιορς στην Μπαρτσελόνα, 3 εκ. λίρες (1982)
Εκείνη την εποχή, ήταν μία μεταγραφή που... απλά δεν μπορούσε να μην γίνει. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και μετακόμισε Βαρκελώνη, υπό τις οδηγίες του Ούντο Λάτεκ, ο οποίος είχε κερδίσει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο με τη Μπάγερν Μονάχου. Όλοι γνωρίζουν τη συνέχεια. Παρ 'όλα αυτά, η μεταγραφή του «Θεού» δεν ήταν καθολικά δημοφιλής, με ορισμένους στην τοπική κυβέρνηση να ενίστανται για το ποσό της μεταγραφής, την ώρα που πολλά από τα μέλη της Μπαρτσελόνα αντιτέθηκαν επίσης στο να δαπανηθεί ένα τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό για έναν μη δημοφιλή και καταξιωμένο παίκτη!
Τζιανλουίτζι Λεντίνι: Από την Τορίνο στη Μίλαν, 13 εκ. λίρες (1991)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι μεταγραφές ήταν περισσότερες, από τις ίδιες τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών στον αγωνιστικό χώρο. Εκατομμύρια δαπανήθηκαν από τους μεγαλύτερους συλλόγους, οι οποίοι σε πολλές των περιπτώσεων είχαν προσωπική «μονομαχία» με στόχο να μην αποκτηθεί ο εκάστοτε παίκτης από την αντίπαλο ομάδα.
Το 1992, η Μίλαν και η Γιουβέντους πήραν μέρος σε έναν «πόλεμο» υποβολής προσφορών για τον Τζιανλουίτζι Λεντίνι, έναν «πόλεμο» που κέρδισαν οι Σίλβιο Μπερλουσκόνι και Φάμπιο Καπέλο, που αγόρασαν τον εξτρέμ του Τορίνο «σπάζοντας» το παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής. Παραδόξως, ο κόσμος ήταν μη εντυπωσιασμένος. Τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι ήταν εντελώς... άσεμνο, μία προσβολή στο ιταλικό ποδόσφαιρο, ενώ ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει. Η πιο ενδιαφέρουσα ωστόσο, ήταν η τοποθέτηση της «L'Osservatore Romano», εφημερίδας του Βατικανού, που χαρακτήρισε το ποσό για τον Λεντίνι ως «αδίκημα κατά της αξιοπρέπειας της εργασίας».
Γκάρεθ Μπέιλ: Από την Τότεναμ στη Ρεάλ Μαδρίτης, 91 εκ. λίρες (2013)
Μπορεί οι εποχές να είχαν αλλάξει, τα εκατομμύρια να έκαναν «χορό» και οι κορυφαίες ομάδες να είχαν ένα πολύ υψηλό «ταβάνι» στους οικονομικούς τους προϋπολογισμούς, ωστόσο η μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ στη Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν από μόνο του ένα «σοκ».
Το ποσό που δαπανήθηκε ήταν ένα ερωτηματικό για πολύ καιρό, μέχρι που έγινε γνωστό ότι οι «μερένχες» ξόδεψαν κάτι περισσότερο από 100 εκ. ευρώ, περισσότερα ακόμα και από αυτά που δαπανήθηκαν για τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο τότε προπονητής της Μπαρτσελόνα, Τάτα Μαρτίνο, είχε σχολιάσει πως η εν λόγω μεταγραφή ήταν «ασέβεια προς τον κόσμο που ζούμε», ενώ το «BBC» είχε σχολιάσει πως «πολλοί βρήκαν το ποσό της μεταγραφής ''άβολο'' και με κάποιο τρόπο εκτός σύνδεσης με την αυστηρή παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα του 2013».
