Ενα αληθινό ντέρμπι όχι στα λόγια, αλλά στο γήπεδο
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά στο πρωτάθλημα που πραγματικά η μάχη του Μάντσεστερ είχε νόημα στη βαθμολογία. Μπορεί το 1996, όταν η Σίτι κινδύνευε και τελικά έπεσε και η Γιουνάιτεντ γύρισε το ματς από το πουθενά και κατέκτησε τον τίτλο.
Πριν από δύο χρόνια, στην επέτειο των 50 χρόνων από το δυστύχημα του Μονάχου, το Μάντσεστερ θυμήθηκε και στις δύο πλευρές της πόλης πως κοινός συνδετικός κρίκος στο επίκεντρο της τραγωδίας ήταν ο Ματ Μπάσμπι, ο άνθρωπος που έγινε σερ αργότερα. Αυτός οδήγησε τη Γιουνάιτεντ στην κορυφή της Ευρώπης ως προπονητής, αλλά ως παίκτης ήταν το αστέρι της Σίτι τη δεκαετία του '30. Τότε που οι «μπλε» είχαν το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις, με σημαντικότερη τη νίκη 3-1 μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» το 1931.
Τη δεκαετία του '50 ο Ματ Μπάσμπι ανέλαβε τη Γιουνάιτεντ και με την ομάδα των «μπέμπηδων», αυτή που χάθηκε στις στάχτες του δυστυχήματος του Μονάχου, μπόρεσε να κοντράρει την κυρίαρχο της εποχής Γουλβς.
Η διπλή νίκη που πέτυχε πρόπερσι με τον Ερικσον στον πάγκο η Σίτι, για πρώτη φορά από το 1974, γέμισε χαρά τους οπαδούς, αλλά τίποτε άλλο. Φέτος, όμως, με νίκη αγκαλιάζουν την τέταρτη θέση, βγαίνουν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και ταυτόχρονα στερούν από τη Γιουνάιτεντ τον τίτλο! Ιδανικό!
Οι κόντρες τους φέτος είχαν σασπένς και το ματς πρωταθλήματος (4-3) και ο επαναληπτικός του Λιγκ Καπ κρίθηκαν με γκολ στις καθυστερήσεις! Αυτή την ώρα οι δύο ομάδες δείχνουν αρκετά ισοδύναμες και αν δεν παίξει τελικά ο Ρούνεϊ, η πλάστιγγα δεν αποκλείεται να γείρει υπέρ των «σίτιζενς», που διαθέτουν Τέβες και Αντεμπαγιόρ.
Η ιστορία της αντιπαλότητας στο Μάντσεστερ άρχισε το 1891, όταν η Νιούτον Χιθ (όπως ονομαζόταν τότε η Γιουνάιτεντ) συνέτριψε την Αρντουικ (που ήταν ο πρόγονος της Σίτι) 5-1 στο πλαίσιο του Κυπέλλου Αγγλίας. Η Μάντσεστερ Σίτι το 1894 έπαιξε με τη Νιούτον Χιθ, αλλά πάλι έχασε 5-2 και γενικά τα πρώτα χρόνια η κόντρα ήταν συνήθως περίπατος για τη Νιούτον Χιθ!
Τη δεκαετία του '60 η Γιουνάιτεντ, ξαναχτίζοντας την ομάδα που χάθηκε το 1958, είχε γερή αντίσταση από τη Σίτι, που με καθοδηγητές τον Τζο Μέρσερ και τον Μάλκολμ Αλισον μπόρεσε να δημιουργήσει τη δική της «χρυσή» εποχή. Μια αλησμόνητη εξαετία διακρίσεων και τίτλων από το 1968 έως και το 1974.
Τον Μάρτη του '68 η Σίτι σκόρπισε τη Γιουνάιτεντ με 3-1 και πήρε προβάδισμα στην κούρσα για τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος στην ιστορία της. Η χαρά της Μάντσεστερ Σίτι κράτησε δέκα μέρες, μια και η Γιουνάιτεντ κατάφερε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών να λυγίσει την Μπενφίκα και να γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο!
Τα επόμενα πέντε χρόνια η Σίτι διεκδικούσε κάθε σεζόν το πρωτάθλημα, κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας το 1969, έκανε διπλή επιτυχία το 1970 με το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ η Γιουνάιτεντ πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο. Οταν, μάλιστα, αποχώρησε οριστικά το 1973 ο σερ Ματ Μπάσμπι από τεχνικός διευθυντής -είχε προαχθεί το 1970-, μαζί με το τέλος της καριέρας του μυθικού Μπόμπι Τσάρλτον, ήταν θέμα χρόνου η κατάρρευση.
Με ηγέτες τον Κόλιν Μπελ, τον Μάικ Σάμερμπι και τον Φράνσις Λι, η Σίτι «πετούσε φωτιές» και όταν οι δύο ομάδες συναντήθηκαν τον Απρίλιο του 1974 στο «Ολντ Τράφορντ», η συγκυρία ήταν ιστορική. Η Γιουνάιτεντ ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού και μονάχα ένας σατανικός συνδυασμός αποτελεσμάτων μπορούσε να τη γλιτώσει από την ντροπή του υποβιβασμού!
Η Σίτι όχι μόνο δεν τη λυπήθηκε, αλλά τη νίκησε κιόλας με τρόπο που θύμιζε σενάριο ταινίας: με τακουνάκι του Ντένις Λόου, του παίκτη που έκανε τεράστια καριέρα στους «κόκκινους διαβόλους», αλλά είχε μείνει ελεύθερος και είχε επιστρέψει το καλοκαίρι του '73 στην ομάδα με την οποία έγινε γνωστός στην αρχή της καριέρας του. Ο Λόου, σοκαρισμένος, δεν μπορούσε να πανηγυρίσει ένα γκολ που σφράγιζε μια ολόκληρη εποχή!
Τα επόμενα χρόνια η Σίτι συνέχισε να διεκδικεί τίτλους, αλλά το στοίχημα το είχε χάσει. Η Γιουνάιτεντ ξαναπήρε σύντομα τα ηνία στην πόλη, πριν απογειωθεί τη δεκαετία του '90, την ώρα που οι «μπλε» έφτασαν έως και την τρίτη κατηγορία κάποια στιγμή. Το 1976, στον δρόμο για τον τελευταίο τίτλο της, το Λιγκ Καπ, η Σίτι συνέτριψε 4-0 την αναγεννημένη Γιουνάιτεντ, που είχε πλέον αλλάξει όλη την παλιά φρουρά με νέα παιδιά. Μέχρι το 1989 αυτό το σκορ ήταν σημείο αναφοράς! Τότε, Σεπτέμβρη μήνα, με τον Φέργκιουσον υπό τρομερή πίεση, συμπληρώνοντας τρία χρόνια αποτυχιών στον πάγκο, η Σίτι στο «Μέιν Ρόουντ» έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα. Τελικό σκορ 5-1, η πιο μεγάλη νίκη σε έκταση ποτέ για τους «σιτιζενς» και τελευταία επί των «κόκκινων διαβόλων» μέχρι το 2002.
Το 5-0 του Νοεμβρίου του 1994 παραμένει η μεγαλύτερη σε σκορ νίκη της Γιουνάιτεντ, με τον Καντονά και τον Καντσέλσκις να είναι ασταμάτητοι!
Με τα χρήματα του σεΐχη Μανσούρ να ρέουν ασταμάτητα από τη μία και τους Γκλέιζερ να χρωστάνε περίπου μισό δισ. από την άλλη, κάποιοι προβλέπουν πως η ζυγαριά δεν θα αργήσει να γείρει. Για να συμβεί, πάντως, δεν αρκούν τα χρήματα, αλλά οι τίτλοι, και από αυτούς σε αυτές τις τελευταίες δεκαετίες η σύγκριση είναι αναπόφευκτα σκληρή για τους «μπλε». Ετσι κι αλλιώς, πάντως, το ντέρμπι έγινε ξανά αληθινό. Στο γήπεδο και όχι στα λόγια!
