Όταν η λογική στο ποδόσφαιρο καταργείται πάνω στο χορτάρι!
H ερώτηση που έχω αποδεχτεί πως είναι αναγκαίο να την ακούω όπου βρεθώ από το 1993 που ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτή τη διοργάνωση και δεν αλλάζει ποτέ από το καλοκαίρι που γίνεται η κλήρωση ακόμα, είναι “ποιός θα κατακτήσει το Champions League”. Η απάντηση μου και φέτος η ίδια, σαν χαλασμένος δίσκος σε πικάπ τώρα που το βινύλιο γύρισε στη μόδα! Όποιος σηκώσει την κούπα τον Μάη το βράδυ του τελικού! Και υπάρχουν πολλοί λόγοι που απαντάω με αυτόν τον τρόπο. Γράφει από το Λίβερπουλ ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ένας και πιο βασικός λόγος είναι ότι σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται ποδόσφαιρο η λογική πάει περίπατο. Όπως σε όλα τα παιχνίδια. Αν όλα έβαιναν με βάση το αυτονόητο, οι τίτλοι θα απονέμονταν από τον Αύγουστο. Όμως αυτό το απρόβλεπτο που μπορεί αλλάζοντας τους κανόνες να μεταβάλλει την σίγουρη νίκη σε τραγωδία διαφοροποιεί το ποδόσφαιρο από οποιοδήποτε άλλο σπορ.
Πόσοι λόγοι χρειάζονται για να σας πείσουν πως δεν μπορεί κανείς να ρισκάρει επιλέγοντας το νικητή ακόμα και αυτά τα τελευταία χρόνια που η προβλεψιμότητα έχει σχετικά επικρατήσει; Ακόμη και όταν καταφέρνουμε να πέσουμε μέσα σε εκτιμήσεις αυτό βασίζεται στα γεγονότα, στην προϊστορία, στα στοιχεία. Στην λογική! Αυτή που διαπιστώσαμε ,μόλις πριν πως δεν υπάρχει. Ή για να ακριβολογούμε: Υπάρχει με την δική της...λογική!
Φέτος η Ρόμα απέκλεισε τη Μπαρτσελόνα! Παραλίγο η Γιουβέντους να ανατρέψει ήττα με 0-3 στο γήπεδο της απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ. Πέρσι η Μπάρτσα πέταξε έξω (ναι δέχομαι πως είχε και τη βοήθεια της διαιτησίας αλλά δεν παύει να έκανε υπέρβαση) την Παρί ανατρέποντας ήττα με 4-0. Φέτος η Λίβερπουλ νίκησε μέσα και έξω τη Σίτι που είχε πάρει από τα Χριστούγεννα σχεδόν το πρωτάθλημα!
Πάμε πιο πίσω; Το 2000 η Μπάγερν συνέτριψε τον Μάρτη δυο φορές την Ρεάλ μέσα και έξω με τεσσάρες. Τον Απρίλη η Μπάγερν νίκησε πάλι 2-1 ,αλλά οι Ισπανοί ...προκρίθηκαν αφού είχαν κερδίσει 2-0 στην Μαδρίτη. Η διαφορά ήταν πως τα πρώτα ματς ήταν στους ομίλους τα άλλα στα ημιτελικά! Στις πενήντα μέρες που μεσολάβησαν συνέβησαν τόσα πολλά που τα δεδομένα είχαν αλλάξει! Τον Μάη του 1999 η Μπάγερν έζησε αυτή την λογική και πάλι στο πετσί της. Κρατούσε το Κύπελλο στα χέρια της στην Βαρκελώνη πριν της το αρπάξει η Γιουνάιτεντ μέσα σε 170 δευτερόλεπτα στον πιο τρελό τελικό της ιστορίας.
Οι Βαυαροί κάποτε έζησαν το έργο με διαφορετικό σενάριο, το 1974. Έχαναν από την Ατλέτικο Μαδρίτης με συμπληρωμένα τα 120 λεπτά στις Βρυξέλλες πριν ισοφαρίσουν με το σουτ του Σβάρτσενμπεκ από το...πουθενά! Στον επαναληπτικό τελικό 48 ώρες αργότερα διέλυσαν τους εξουθενωμένους ροχιμπλάνκος με 4-0. Αυτό έπαθε ξανά η Ατλέτικο από τη Ρεάλ το 2014 στη Λισαβόνα όταν ισοφάρισε στο 90 συν 4 με τη κεφαλιά του Ράμος που πήγε στην αφύλαχτη γωνία του Κουρτουά! Δεύτερη φορά θα βίωναν κατάρρευση οι ροχιμπλάνκος αφού στην παράταση έχασαν με 4-1.
Το 2004 η Μίλαν είχε νικήσει τη Λα Κορούνια με 4-1 και ήταν βέβαιοι όλοι πως αρκούσε για να περάσει. Έχασε στο Ριαθόρ 4-0 και είπε αντίο! Το 2005 στην Πόλη “έσβησε” για έξι λεπτά από το ματς με 3-0 αβαντάζ. Η Λίβερπουλ ισοφάρισε και όλα ήρθαν τούμπα για την πιο δραματική ανατροπή όλων των εποχών! Το 2011 η Ιντερ είχε χάσει 1-0 από τη Μπάγερν στο Μιλάνο. Νίκησε 3-2 στο Μόναχο και πέρασε! Και αμέσως μετά πήγε στο “Μεάτσα” η Σάλκε και την διέλυσε με 5-2!
Όταν τα Κύπελλα Ευρώπης ζούσαν στον αστερισμό του νοκ άουτ οι εκπλήξεις ήταν μέσα στο παιχνίδι. Έμοιαζαν απόλυτα δεμένες με το τρόπαιο. Μετά με τους ομίλους τα πράγματα είχαν πλαστεί για να ταιριάζουν με τους μεγάλους. Ώσπου η απόφαση για νοκ άουτ από τους 16, έφερε πάλι κάτι από την παλιά μαγεία. Και την πρώτη χρονιά που έγινε το 2004 βιώσαμε την έκπληξη της Πόρτο αλλά και της Μονακό που έφτασαν τελικό. Ναι, φυσικά οι μεγάλοι ανασυγκροτήθηκαν και τα τελευταία χρόνια η Ρεάλ έσπασε την παράδοση που ήθελε τις ομάδες που το κατακτούν να μην κάνουν repeat και πήρε και το Κύπελλο το 2014, συνεπώς έχουμε μία μίνι δυναστεία. Όμως πόσο σίγουρα θα έβαζε κάποιος τα λεφτά του σε μία ακόμη κατάκτηση από τους μερένγκες στο Κίεβο;
Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Ο τελικός δεν είναι πια το γεγονός των πενήντα χωρών και των 20 τηλεοράσεων όπως στην δεκαετία του 1970. Μιλάμε για το απόλυτο ποδοσφαιρικό προϊόν που το παρακολουθεί όλος ο πλανήτης όχι μόνο η Ευρώπη. Εξήντα τηλεοράσεις που στέλνουν εικόνα σε 202 χώρες στον πλανήτη σημαίνει πως η εποχή που η Παρτιζάν ο Παναθηναϊκός και η Μάλμε μπορούσαν να κάνουν την υπέρβαση δεν υπάρχει. Ούτε καν για ομάδες τύπου Νότιγχαμ και Αστον Βίλα υπάρχει χώρος ούτε για εκπλήξεις τύπου Σπαρτάκ Τρνάβα Ντέρμπι Κάουντι, Ουίπεστ, Σοσιεδαδ, ΤΣΣΚΑ Σοφιας, Νταντί Γιουνάιτεντ και Αούστρια Βιεννης που πήγαιναν στα ημιτελικά όπως στα 60s στα 70s και τα 80s. Ακόμα και η κάθε Λέστερ που θα κάνει υπέρβαση και είναι αγγλική θα φτάσει έως τα προημιτελικά, η όποια Σάλκε από τη Μπουντεσλίγκα που είδαμε τα τελευταία χρόνια μάξιμουμ στα ημιτελικά!
Από τη νέα σεζόν με 26 θέσεις κλεισμένες στους ομίλους μονάχα για έξι θα υπάρχει χώρος απέξω για να μπουν στο πάρτι. Δεν είναι ότι καλύτερο το ποδόσφαιρο να μοιάζει με την Ευρωλίγκα στο μπάσκετ, κατά την ταπεινή μου άποψη και οι ομάδες να έχουν σχεδόν εγγυημένη συμμετοχή.
Μεγάλωσα με το ποδόσφαιρο σαν απαραίτητο συμπλήρωμα της ζωής μου. Όχι ως προτεραιότητα ,αλλά ως δευτερεύουσα απασχόληση. Το ότι εδώ τέσσερις δεκαετίες σχεδόν είναι το επάγγελμα μου το έβλεπα και το βλέπω ως μπόνους. Συνεπώς αυτό που μπορώ να πως με βεβαιότητα είναι πως όσο δεν έρχεται η μέρα που θα ξέρουμε τον νικητή εκ των προτέρων , η δύναμη του σπορ θα είναι τέτοια που θα καθηλώνει όλο τον κόσμο. Αν συμβεί το αντίθετο τότε δεν θα παρακολουθώ πια από κοντά τα γεγονότα. Γιατί την πρόβλεψη πολλοί αγάπησαν αλλά την βαρεμάρα του εκ των προτέρων αποτελέσματος νομίζω κανεις!
Υπό όλο αυτό το πρίσμα είναι αναζωογονητικό για τη διοργάνωση πως Λίβερπουλ και Ρομα κοντράρονται στον ένα ημιτελικό αφήνοντας Ρεάλ και Μπάγερν να σφάζονται στον άλλο! Και αυτή η επανάληψη του τελικού του 1984 στα ημιτελικά τώρα είναι μια απόδειξη πως όσες προβλέψεις και αν γίνουν τον Αύγουστο το παιχνίδι θα παραμένει απρόβλεπτο. Γιατί ειλικρινά ποιος πίστευε στο Μοντεκάρλο τον περασμένο Αύγουστο πως η Ρόμα θα είναι ακόμα «ζωντανή» ή πως η Λίβερπουλ θα έχει φτάσει πιο μακριά από τις αγγλικές; Και στο άλλο ζευγάρι έπεσαν μαζί οι δυο ομάδες που στην Ευρώπη έχουν φάει τα μουστάκια τους αρχής γενομένης από το 1976, πάμπολλες φορές. Ένας ωραιότατο τελικός μας περιμένει στο Κίεβο. Η πρόβλεψη μου; Επανάληψη του τελικού του 1981 στο Παρίσι, Ρεάλ Λίβερπουλ.
