Στη σύνταξη ο «καλός στρατιώτης» Γκάρι Νέβιλ
04.02.2011 | 10.27
Ασφαλώς και δεν είχε την ποδοσφαιρική ποιότητα και το ταλέντο σπουδαίων συμπατριωτών του όπως ο Φιλ Νιλ ή ο Βιβ Άντερσον ούτε καν του προκατόχου του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Πολ Πάρκερ, και να ήταν πιο κοντά στην «κατηγορία» παικτών όπως ο Γκάρι Στίβενς ή ο για ένα διάστημα σύγχρονος του Πολ Ντίξον. Όμως ο Γκάρι Νέβιλ...
...που ανακοίνωσε το βράδυ της Τετάρτης την επώδυνη απόφαση να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, μάλλον εύκολα κερδίζει τον τίτλο του κορυφαίου Άγγλου δεξιού πλάγιου μπακ την τελευταία 15ετία. Όσο και αν η συγκεκριμένη αναγνώριση να αποτελεί για αρκετούς, ειδικούς και μη, απόδειξη …παρακμής για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Το βέβαιο είναι από την άλλη ότι ο πρώην διεθνής Άγγλος ποδοσφαιριστής είχε τα όχι και τόσο …φυσικά για τους πολλούς προσόντα να κάνει τεράστια καριέρα στην πλέον επιτυχημένη αγγλική ομάδα τις δύο τελευταίες 10ετίες. Και με την απόσυρση του απομένουν πλέον δύο …σειρές του από τα θρυλικά Fergie's Fledglings, την «φρεσκαδούρα» που έριξε ομαδικά στα βαθιά ο Άλεξ Φέργκιουσον στα μέσα της δεκαετίας του 90 και λίγα χρόνια αργότερα αποτέλεσε τον κορμό της ομάδας η οποία με το ανεπανάληπτο και άνευ επομένου τρεμπλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του προσέφερε τον τίτλο του σερ.
Οι «αρχάριοι» του «Φέργκι»
Πλάι στο νεότερο αδελφό του Φιλ , τους Ντέιβιντ Μπέκαμ , Νικι Μπάτ αλλά και τους ακόμα ενεργούς στους «κόκκινους διαβόλους» Ράιαν Γκιγκς και Πολ Σκόουλς ο πρεσβύτερος των Νέβιλ μπορεί να μην είχε τις τεχνικές αρετές τους αλλά διέθετε την προσωπικότητα και τη διάθεση (εργατικότητα) να είναι ένα επίσης σπουδαίο εργαλείο στα χέρια του κορυφαίου Βρετανού τεχνικού για να στελεχώσει τις στη διαδρομή των ετών από τότε πανίσχυρες ομάδες που δημιουργούσε. Ικανές για το καλύτερο τόσο στην Αγγλία όσο και την Ευρώπη. Τη μεγάλη ευκαιρία που του έδωσε ο τραυματισμός του Πάρκερ την περίοδο 1994-95 την άρπαξε από τα μαλλιά και σύντομα έκανε τη θέση στο δεξιό άκρο της άμυνας της νέας δυναστείας του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Έχοντας την τύχη να βρίσκεται μπροστά του ένας σπουδαίος συνομήλικος του όπως ο Μπέκαμ μπόρεσε να δημιουργήσει ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό δίδυμο στην δεξιά πλευρά των «κόκκινων διαβόλων». Και ήταν τέτοια η σημασία που του έδινε ο «Φέργκι» ώστε αποτέλεσε τον εκλεκτό του για το περιβραχιόνιο της ομάδας μετά την αποχώρηση του Ρόι Κιν το Νοέμβρη του 2005.
Ο προκλητικός πανηγυρισμός
Ενδεικτικό του μεγάλου πάθους με το οποίο φορούσε τη φανέλα της ομάδας του ήταν το επεισόδιο το Γενάρη του 2006 όταν πανηγύρισε, με τρόπο που θα ζήλευαν οι πλέον ένθερμοι οπαδοί της, τη νίκη στο «Ολντ Τράφορντ» επί του αντιπάλου δέους που ακούει στο όνομα Λίβερπουλ. Μόλις ο Ρίο Φέρντιναντ έστειλε με κεφαλιά τη μπάλα στα δίκτυα των αντιπάλων στις καθυστερήσεις για το νικητήριο γκολ της Γιουνάιτεντ ο Γκάρι Νέβιλ κάλυψε τρέχοντας το μισό γήπεδο για να «γιορτάσει» μπροστά στους οπαδούς των …φιλοξενούμενων. Αντίδραση που δέχθηκε την δριμύτατη κριτική τόσο του συμπαίκτη του στην εθνική Αγγλίας άσου των «κόκκινων» Τζέιμι Κάραγκερ όσο μερίδας των ΜΜΕ της χώρας αλλά και της αστυνομίας που τον θεώρησαν υπεύθυνο για τις συμπλοκές των αντιπάλων οπαδών αμέσως μετά το ματς. Κλήθηκε σ’ απολογία από την Ομοσπονδία ποδοσφαίρου της χώρας του για ανάρμοστη συμπεριφορά και ο ίδιος υποδέχθηκε την κλήση του αυτή με την ερώτηση αν είναι προτιμότερο οι ποδοσφαιριστές να ενεργούν σαν ρομπότ και να μη δείχνουν τα συναισθήματα του. Τη γλίτωσε τελικά με πρόστιμο 5.000 στερλινών και προειδοποίηση για τη μελλοντική του συμπεριφορά.
Ο χαμένος χρόνος
Ο σοβαρός τραυματισμός του το Μάρτιο του 2007 τον κράτησε σχεδόν ένα χρόνο μακριά από τους αγώνες και αφού στο παρθενικό του ματς μετά από εκείνη την ατυχία του, σκόραρε στην ισοπαλία των αναπληρωματικών της Γιουνάιτεντ με εκείνους της Έβερτον το Γενάρη της επόμενης χρονιάς, έδωσε για πρώτη φορά το «παρών» στην πρώτη της ομάδα στις 9 Απριλίου του 2008. Όταν στο 81ο λεπτό του αγώνα κόντρα στη Ρόμα για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ μπήκε ως αλλαγή στη θέση του Άντερσον όλο το «θέατρο των ονείρων» σηκώθηκε στο πόδι για να τον αποθεώσει ενώ παραλάμβανε από τους συμπαίκτες του ταυτόχρονα και το περιβραχιόνιο. Ήταν η 99η του παρουσία στην σημαντική ευρωπαϊκή διοργάνωση. Κάτι παραπάνω από ένα μήνα δεν ήταν στους εκλεκτούς του Φέργκιουσον για τον τελικό της κόντρα στην Τσέλσι αργότερα όμως πήρε μέρος στους εντός αγωνιστικού χώρους του «Λουζνίκι» πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του τροπαίου στη ρουλέτα των πέναλτι . Και οι αντικαταστάτες του Φέρντιναντ και Γκιγκς ήταν εκείνοι που είχαν τη τιμή να σηκώσουν το «άγιο δισκοπότηρο» του ποδοσφαίρου σε σωματειακό επίπεδο. Για πρώτη φορά έπειτα από 17 μήνες αγωνίστηκε βασικός στο ματς με την Πόρτσμουθ για το Κομιούνιτι Σίλντ τον Αύγουστο του 2008 ενώ ήταν στην 11αδα και στο ματς με την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης για το Σούπερ Καπ Ευρώπης τον ίδιο μήνα και στο ντέρμπι πρωταθλήματος με την Τσέλσι τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Συχνά –πυκνά στη σεζόν 2009-10 αγωνίστηκε στην καρδιά της άμυνας της ομάδας του για να καλύψει το κενό των τραυματιών Φέρντιναντ και Βίντιτς.
Η άσεμνη χειρονομία στον Τέβες
Στις μελανές στιγμές της καριέρας του η άσεμνη χειρονομία που έκανε το Γενάρη του 2010 στον πρώην συμπαίκτη του στη Γιουνάιτεντ Κάρλος Τέβες στην προθέρμανση του ντέρμπι με τη γειτονική Σίτι στην οποία είχε το ..θράσος να μετακομίσει ο Αργεντινός διεθνής άσος.
Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς κατέκτησε το τελευταίο από τα πάμπολλα τρόπαια της καριέρας του. Το Λιγκ Καπ. Ήταν το ….μοναδικό του ως κάπτεν αλλά στην εξαιρετική του συλλογή περιλαμβάνονταν ήδη 8 Πρέμιερ Λιγκ, τρία Κύπελλα Αγγλίας, δύο Τσάμπιονς Λιγκ , ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Λίγο καιρό αργότερα (Απρίλιος του 2010) ανανέωσε το συμβόλαιο του για 4η και τελευταία φορά (η πρώτη ήταν 6ετής το 2001 , η 2η 4ετής τρία χρόνια αργότερα, η 3η 18μηνη το 2009) το περασμένο καλοκαίρι που θα τον κρατούσε στο ένα και μοναδικό σωματείο της καριέρας του ως τον προσεχή Μάιο .
Ήδη όμως οι σποραδικές του παρουσίες στην 11αδα τον ανάγκασαν το Σεπτέμβρη να παραιτηθεί από το αξίωμα του αρχηγού της ομάδας παραδίδοντας το περιβραχιόνιο στους Φέρντιναντ, Βίντιτς και Εβρά αν και παρέμεινε κάπτεν εκτός αγωνιστικού χώρου.
Πριν αποφασίσει ότι για αυτόν ήρθε το πλήρωμα του αγωνιστικού χρόνου φόρεσε για 602η και τελευταία φορά τη φανέλα της Γιουνάιτεντ στο ματς κόντρα στη Μπρόμγουϊτς ανήμερα Πρωτοχρονιά του 2011 για το πρωτάθλημα (νίκη 2-1 στο «Χόθορνς» για την ομάδα του).
Ο γεννημένος στις 18 Φεβρουαρίου στο Μπέρι αμυντικός, που έκανε ντεμπούτο με τους «κόκκινους διαβόλους» το 1992 στο ματς κόντρα στην Τορπέντο Μόσχας για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και πέτυχε το παρθενικό του γκολ με τη φανέλα της στην ισοπαλία 3-3 με τη Μίντλεσμπρο πέντε χρόνια αργότερα, είχε πρώτο αριθμό φανέλας το 27 την περίοδο 1993-94 όταν και εισήχθη η σχετική καινοτομία στην Πρέμιερ Λιγκ. Τη σεζόν 95-96 πήρε το 20 αλλά ένα χρόνο μετά έπειτα από την αποχώρηση του Πάρκερ έγινε δικό του το 2 που κράτησε μέχρι το τέλος της καριέρας του.
Κάτοχος και εθνικών ρεκόρ
Τέλος άξια αναφορά φυσικά και η παρουσία του με την εθνική Αγγλίας. Πρωτοφόρεσε τη φανέλα των «λιονταριών» στις 3 Ιουνίου του 1995 (κόντρα στην Ιαπωνία) και πριν το κάνει για 85η και τελευταία φορά στις 7 Φεβρουαρίου του 2007 (αντίπαλος η Ισπανία) κατάφερε να γίνει ο ρέκορντμαν συμμετοχών τους δεξιός μπακ ξεπερνώντας με την 51η παρουσία του κόντρα στην Ιταλία το 2002 την επίδοση του μεγάλου Φιλ Νιλ. Μάλιστα αν κατάφερνε να προσθέσει άλλη μία διεθνή παρουσία θα ισοφάριζε το ρεκόρ των πλάγιων μπακ της εθνικής Αγγλίας που κατέχει ο Κένι Σάνσομ από τη δεκαετία του 80. Αξίζει εδώ να αναφερθεί μάλιστα ότι τον Μάιο του 2009 ο Φάμπιο Καπέλο τον είχε καλέσει για τα ματς κόντρα στην Ανδόρρα και το Καζακστάν για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010 αλλά δεν έδωσε τελικά το «παρών» ο βετεράνος πλέον άσος. Μαζί με τον Φιλ είναι με 142 συνολικά παρουσίες τα αδέλφια με τις περισσότερες στην εθνική Αγγλίας καθώς ξεπέρασαν τους θρυλικούς Μπόμπι και Τζάκι Τσάρλτον. Οι ίδιοι έχουν το σχετικό αδελφικό ρεκόρ με 31 κοινές εμφανίσεις με τα «λιοντάρια» (αν και ανάμεσα στην τελευταία και την αμέσως προηγούμενη χρειάστηκε να περάσουν επτά χρόνια).
Τέλος είναι ο κάτοχος ενός αρνητικού ρεκόρ με την εθνική ομάδα καθώς είναι εκείνος (πέραν των τερματοφυλάκων) που έχει τις περισσότερες παρουσίες δίχως να πετύχει γκολ.
Το σκοράρισμα φυσικά δεν ήταν ποτέ το …φόρτε του καθώς πέτυχε μόλις 7 τέρματα στην υπέρλαμπρη του καριέρα στην οποία έγινε γνωστός ως ένας εξαιρετικά … «καλός στρατιώτης». Ένα σημαντικό κομμάτι των παζλ των σπουδαίων ομάδων που δημιούργησε την τελευταία 20ετία ο ένας και μοναδικός σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Στον οποίο φυσικά όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο Γκάρι Νέβιλ χρωστάει τα περισσότερα για την δίχως αμφιβολία μεγάλη του καριέρα το τέλος της οποίας ανακοίνωσε πριν από μερικές δεκάδες ώρες.
