Το μεγαλείο και η σημασία της ήττας της Κρόουλι
Η μεγαλύτερη έκπληξη στους τρεις αιώνες (!!!!!) της διαδρομής της αρχαιότερης , και πιο αγαπημένης για εμένα προσωπικά, ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη, δεν έγινε μεν πραγματικότητα. Όμως η με ιδρώτα νίκη 1-0 της πανίσχυρης (υπερδύναμης για να κυριολεκτούμε) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί της μικρής και άσημης, ακόμα και μέσα στα όρια του Νησιού, Κρόουλι μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» για τον 5ο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας ασφαλώς και αποτελεί μία πολύ δυνατή τονωτική ένεση για τον θεσμό. Σε μία αν όχι δύσκολη αλλά δίχως αμφιβολία αμφιλεγόμενη για εκείνον περίοδο.
Ο Δαβίδ του αγγλικού ποδοσφαίρου κοίταξε, όπως άλλωστε επιβάλλει η λαμπρή ιστορία του κυπέλλου Αγγλίας, κατάματα τον Γολιάθ , και μάλιστα μέσα στο παλάτι του τελευταίου. Και μπορεί να λύγισε τελικά, όμως τόσο ο θεσμός όσο και οι ερασιτέχνες της Κρόουλι έφυγαν όχι απλά με ψηλά το κεφάλι από το «θέατρο των ονείρων» αλλά και νικητές. Γιατί έδειξαν στην, έστω με αυτή την όχι συνηθισμένη σύνθεση , τεράστια τους αντίπαλο, ότι το συγκεκριμένο μέτωπο, όσο και αν οι μοντέρνοι χρηματοκρατούμενοι καιροί πασχίζουν να το υποβαθμίσουν, εξακολουθεί να βγάζει στην επιφάνεια το παραδοσιακό μεγαλείο του καλύτερου προσώπου του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Οι «κόκκινοι διάβολοι» πήραν, όπως άλλωστε αναμενόταν, χάρη στο γκολ του απροσδόκητου ήρωα Γουές Μπράουν, το εισιτήριο για τα προημιτελικά της διοργάνωσης όμως δεν είναι απλά λόγια ή αν θέλετε αθεράπευτος ρομαντικός η πίστη ότι η μεγάλη νικήτρια του σαββατιάτικου απογευματινού αγώνα ήταν η μικρούλα αντίπαλος τους.
Και αυτός ο ίδιος ο αρχιτέκτονας του σύγχρονου μεγαλείου της Γιουνάιτεντ, σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που ειρήσθω εν παρόδω έκρινε σκόπιμο να καταθέσει τη δική του υπερασπιστική άποψη για το κύπελλο Αγγλίας και την δυνατότητα του να βγει αλώβητο μέσα από τις έντονες τάσεις συγχρονισμού που το περικυκλώνουν επικίνδυνα τον τελευταίο καιρό, έσπευσε να παραδεχθεί το άδικο της ήττας της ομάδας της Κόνφερενς. Αναγνωρίζοντας με την ετυμηγορία του αυτή την ευρύτερη σημασία του αγώνα για τη διοργάνωση.
Η Κρόουλι απέτυχε να ακολουθήσει το παράδειγμα της εκείνη την εποχή επίσης ερασιτεχνικής Έξετερ που το Γενάρη του 2005 έφυγε από το επιβλητικό γήπεδο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον άθλο της ισοπαλίας 0-0 απέναντι στην ομάδα του σερ Άλεξ η οποία μάλιστα στη σύνθεση της είχε τον πολύ Κριστιάνο Ρονάλντο, τον μεγάλο Πολ Σκόουλς αλλά και τους Φιλ Νέβιλ και Άλαν Σμιθ. Όμως σίγουρα πέτυχε να προσθέσει στο κύπελλο Αγγλίας ένα , έστω μικρό, αλλά λαμβανομένης υπόψιν της χρονικής συγκυρίας, λίαν αξιόλογο κομμάτι θωράκισης (αποφεύγω τη χρήση της έννοιας …διαφήμισης επειδή αυτή καθαρά και ξάστερα έχει να κάνει με το χρηματοοικονομικό που σε καμία περίπτωση δεν είναι το ζητούμενο σ’ ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό αγώνα) . Και παράλληλα να επαναφέρει την κάθε άλλο παρά δίκαιη απώλεια στην εποχή μας της λάμψης του θεσμού που στα σχεδόν 140 της ζωής του έχει προσφέρει στο αγγλικό ποδόσφαιρο μάλλον το μεγαλύτερο κομμάτι της αίσθησης της μοναδικότητας του.
