Tι ενώνει και τι χωρίζει Κένι και Σερ Αλεξ!
Τους ενώνουν ουκ ολίγα στη ζωή αλλά και τους χωρίζουν άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα και εξίσου σημαντικά. Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Κένι Νταλγκλίς αποτελούν δύο ιερά τέρατα του βρετανικού και , του παγκόσμιου γενικότερα , ποδοσφαίρου και το england365.gr σας τους παρουσιάζει.
Μάλιστα ο τελευταίος , στα πρώτα του βήματα τότε στους «Καθολικούς» κλήθηκε από τον προπονητή του να έχει την αποστολή να …μαρκάρει τον άσο των «διαμαρτυρόμενων» σ’ ένα ματς των αναπληρωματικών των δύο γιγάντων της Γλασκώβης όπου έκανε ο 18χρονος Νταλγκλίς τα πρώτα του δειλά βήματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο (πριν εκτοξεύσει την καριέρα του στο διάστημα πρώτα με τη φανέλα των Κελτών και έπειτα πολύ περισσότερο μ’ εκείνη της ακόμα πιο μεγάλης και τρανής , και με τη δική του καταλυτική συμβολή, Λίβερπουλ μία 10ετία αργότερα). Ενώ ο Φέργκιουσον από την πλευρά του βρισκόταν στην αρχή του τέλους της καριέρας του στη Ρέιντζερς έπειτα από το διαβόητο λάθος του στον τελικό του κυπέλλου Σκωτίας κόντρα στη (ποιάν άλλη:) Σέλτικ.
Ήδη τότε το…αταίριαστο ζευγάρι γνωριζόταν καλά. Μετά τη μετακόμιση της οικογένειας του κοντά στο «Πάρκχεντ» ο νεαρός Κένι είχε καλύτερο φίλο ένα συνομήλικο του παίκτη της…Ρέιντζερς, ονόματι Άλεξ Μίλερ, και συνήθιζε να φεύγει από το σχολείο για να πηγαίνει μαζί του στο «Άιμπροξ». Και όπως αποκαλύπτει ο Φέργκιουσον συχνά –πυκνά τους μετέφερε στην πόλη με το πολύ μεγάλο του αμάξι.
Μάλιστα ο τελευταίος είχε προχωρήσει εκείνη την εποχή στη διόλου διορατική (όπως θα περίμενε κανείς από ένα μετέπειτα ως τεχνικό όχι απλά …. μαγνήτη των τίτλων αλλά και δημιουργό ασταμάτητων σειρών σπουδαίων αστεριών της μπάλας) ετυμηγορία-πρόβλεψη για τον ξανθομάλλη ελπιδοφόρο αλλά και ολίγον ευτραφή τότε έφηβο λέγοντας σε φίλους του «αυτός ο μικρούλης Νταλγκλίς δεν θα τα καταφέρει ως ποδοσφαιριστής». Φυσικά η γνώμη του άλλαξε λίγο καιρό αργότερα όταν αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά μέσα στο γήπεδο και ουκ ολίγες φορές κατέκρινε μετέπειτα το τότε σωματείο του γιατί άφησε τον νεαρό Κένι να καταφύγει στο αντίπαλο δέος των «μπλε».
Πάντως ο Νταλγκλίς είχε σίγουρα το επάνω χέρι όσες φορές αναμετρήθηκαν μετά τη φυγή του κατά 10 χρόνια πρεσβύτερου του από τη Ρέιντζερς αφού στις τέσσερις φορές στην 4ετή θητεία του τελευταίου στη Φόλκιρκ και δύο στο φινάλε της καριέρας του Φέργκιουσον με τη φανέλα της Έιρ κατάφερε να πετύχει συνολικά τέσσερα γκολ.
Και λίγους μήνες αργότερα τον Φέργκιουσον ενημέρωσε τηλεφωνικά ο Νταλγκλίς ότι εξ αιτίας ενός τραυματισμού στο γόνατο δεν θα μπορούσε να ενισχύσει την εθνική ομάδα στις προσπάθειες της να διακριθεί στα τελικά της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στα γήπεδα του Μεξικό και να δώσει ο ίδιος το «παρών» για 4η φορά σε Μουντιάλ . Τότε βέβαια οι εφημερίδες της χώρας είχαν υποστηρίξει ότι υπήρξε ..απάτη πίσω από την απόφαση εκείνη του Νταλγκλίς καθώς ο «κολλητός» του και συμπαίκτης του στη Λίβερπουλ Άλαν Χάνσεν είχε απροσδόκητα «κοπεί» από τις επιλογές του Φέργκι για το μουντιαλικό ταξίδι κάτι που διαψεύδει όμως ο Νταλγκλίς για την ποιότητα του οποίου είχε βρει ευκαιρία να στάξει μέλι ο σύντομα μεγάλος του αντίζηλος στα αγγλικά γήπεδα.
«Διέθετε μία ποιότητα που με εντυπωσίαζε περισσότερο από την τεχνική του υπεροχή. Ήταν ο ενθουσιασμός του. Απλά αγαπούσε να παίζει και κατά πολλούς τρόπους ήταν σα μικρό παιδί με τα παιχνίδια του όταν βρισκόταν μέσα στο γήπεδο με τη μπάλα στα πόδια» είχε πει ο Φέργκιουσον. Και δίχως αμφιβολία η απουσία του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών για την εθνική ομάδα (μαζί με τον επίσης θρυλικό Ντένις Λόου) ασφαλώς και κόστισε στους «χαϊλάντερς» στην νέα αποτυχημένη τους προσπάθεια να προκριθούν στη 2η φάση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Η πρώτη πράξη της «κόκκινης» αντιπαλότητας
Μισό χρόνο μετά θα ξεκινούσε μία σύντομη μεν αλλά ασφαλώς πολύ πιο ευρείας διάστασης μονομαχία τους , αυτή τη φορά επί αγγλικού εδάφους.
Πάντως με το «καλησπέρα» της προπονητικής τους μονομαχίας ο Φέργκιουσον είχε το επάνω χέρι καθώς στην πρώτη της πράξη η Γιουνάιτεντ ήταν εκείνη που επικράτησε τη «boxing day» του 1986 μέσα στο «Άνφιλντ» 1-0 με γκολ του Νόρμαν Γουάιτσαϊντ. Και λίγους μήνες μετά ακολούθησε το …νταμπλ με επικράτηση στο «Ολντ Τράφορντ» με το ίδιο σκορ αλλά διαφορετικό σκόρερ (Ντέιβενπορτ).
Η 3η πράξη των μαχών τους παίχθηκε ξανά στο Μάντσεστερ στις 15 Νοέμβρη του 1987 όταν πάλι για το πρωτάθλημα οι δύο ομάδες έμειναν στο 1-1 με τα γκολ των Γουάιτσαϊντ και Όλντριτζ για τη γηπεδούχο και τους φιλοξενούμενους αντίστοιχα. Για να ακολουθήσει το επικό 3-3 του «Άνφιλντ» στις 4 Απρίλη της επόμενης χρονιάς με τα γκολ των Μπίρντσλι , Γκιλέσμπι και Μακμάον για τους «κόκκινους» και Ρόμπσον (2) και Στράκαν για τους «διαβόλους».
Μάλιστα μετά από το φινάλε, με τον τελευταίο εκ των σκόρερ της ομάδας του να κάνει την αλησμόνητη χειρονομία κλείνοντας τα αυτιά του και να προσποιείται μπροστά στο …..αναβράζον «Κοπ» ότι καπνίζει πούρο, ο τεχνικός των φιλοξενούμενων ήταν στα όρια της …αποπληξίας επειδή ο διαιτητής είχε αποβάλει έναν παίκτη του. Και κατήγγειλε ότι πολλοί διαιτητές νιώθουν τρομοκρατημένοι στην έδρα της Λίβερπουλ και ουκ ολίγοι συνάδελφοι του φεύγουν από εκεί νιώθοντας άρρωστοι από τη σε βάρος τους αδικία.
Συνοδευόμενος από τη μικρή κορούλα του Λορίν ο Νταλγκλίς εκστόμισε το θρυλικό «καλύτερα θα ήταν να μιλούσατε με το μωρό μου, είναι μόλις έξι ετών αλλά έχει περισσότερη λογική από αυτόν».
Όμως όταν τον Απρίλη της ίδιας χρονιάς συνέβη η τραγωδία του «Χίλσμπορο» με το θάνατο 96 οπαδών της Λίβερπουλ και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων ο Φέργκι ήταν, κόντρα στην αντιπαλότητα των φίλων δύο «στρατοπέδων», από τους πρώτους που κάλεσαν τον συντετριμμένο τεχνικό της για να του συμπαρασταθούν. Λέγοντας του «ότι χρειαστείς Κένι είμαι εδώ κοντά σου» και στέλνοντας μία ομάδα οπαδών της Γιουνάιτεντ στο «Άνφιλντ» για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα.
«Όσο ζω δεν θα ξεχάσω ποτέ την εξαιρετική χειρονομία του Φέργκι. Όμως δεν με εξέπληξε επειδή είναι απόλυτα υπέροχος σε οποιουδήποτε είδους κρίση» παραδέχθηκε ο Νταλγκλίς στην έτερη αυτοβιογραφία του «My Liverpool Home».
Παραμονές Χριστουγέννων της ίδιας χρονιάς οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι έμειναν στο 0-0 στην έδρα της ομάδας του Μερσισάιντ και στις 18 Μάρτη του 1990 η Λίβερπουλ στο δρόμο για το 18ο και τελευταίο της πρωτάθλημα άλωσε με τα δύο γκολ του Μπαρνς το «θέατρο των ονείρων» με τους γηπεδούχους μάλιστα να έχουν προηγηθεί στο πρώτο λεπτό με το αυτογκόλ του Γουίλαν. Πέντε μήνες μετά στο «Γουέμπλεϊ» η αναμέτρηση τους για το «Τσάριτι Σιλντ» τέλειωσε δίχως νικητή (1-1 με γκολ των Μπαρνς για τους πρωταθλητές και Μπλάκμορ για την κυπελλούχο Αγγλίας).
Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα όμως (16 Σεπτέμβρη 1990) ο Νταλγκλίς πανηγύρισε την ευρύτερη του νίκη επί του Φέργκιουσον με το επιβλητικό 4-0 της ομάδας του χάρη στο χατ-τρικ του Μπίρντσλι και το γκολ του Μπαρνς.
Η εκδίκηση της Γιουνάιτεντ δεν άργησε καθώς στις 31 Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς σ’ ένα ματς …σωσίβιο για τον Φέργκιουσον του οποίου η καρέκλα ήδη έτριζε επικίνδυνα, στο πλαίσιο του 3ου γύρου του Λιγκ Καπ οι γηπεδούχοι επικράτησαν 3-1 με γκολ των Μπρους, Χιούζ και Σαρπ ενώ μείωσε για τους «κόκκινους» ο Χάουτον.
Το Φλεβάρη της επόμενης χρονιάς ήταν η τελευταία τους αναμέτρηση, στην πρώτη θητεία του Νταλγκλίς στον πάγκο της Λίβερπουλ, καθώς λίγο πριν από το τέλος του ίδιου μήνα θα ανακοίνωνε απροσδόκητα την αποχώρηση του από αυτόν. Το ματς στο «Ολντ Τράφορντ» τέλειωσε δίχως νικητή 1-1 (Μπρους και Σπίντι οι σκόρερ των γηπεδούχων και φιλοξενούμενων αντίστοιχα).
Η απώλεια του τίτλου και το μεγαλείο του «Φέργκι»
Αξίζει εδώ όμως να αναφερθεί και το σκηνικό που στήθηκε προηγούμενα στη διάρκεια της ύστατης πράξης της μάχης των δύο ομάδων για τον τίτλο όταν ο Φέργκιουσον είχε εκφράσει την ελπίδα η Μπλάκμπερν που πριν από την τελευταία αγωνιστική βρισκόταν δύο βαθμούς μπροστά από την ομάδα του να μοιάσει στο … Devon Loch και να το χάσει μέσα από τα χέρια της και ο συμπατριώτης του να απαντά σαρκαστικά « είναι αυτό μία λίμνη για ψάρεμα στη Σκωτία;».
Όμως ο πρώτος σε ένα δείγμα μεγαλείου χαρακτήρα ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να συγχαρούν το νικητή εκείνης της μεγάλης ποδοσφαιρικής παρτίδας επισημαίνοντας μεταξύ άλλων στην επιστολή του προς αυτόν : «Ξέρω ότι όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά έπειτα από 26 χρόνια η πόλη του Μάντσεστερ έμοιαζε να γιορτάζει μέρες ολόκληρες. Είναι ένα πραγματικά υπέροχο συναίσθημα και θα μπορούσα να πέσω το βράδυ στο κρεβάτι και να κοιμηθώ».
Για να προσθέσει την παρακάτω σημείωση : «Το Devon Loch είναι άλογο. Είμαι βέβαιος ότι ο πατέρας του θα το υποστήριζε. Ο δικός μου το έκανε»!”.
Τα μαθήματα του πεθερού του Νταλγκλίς στον σερ Άλεξ
Βλέπετε οι δύο κολοσσοί της Βρετανίας είχαν και εξωγηπεδικούς κοινούς παρανομαστές. Κόντρα στις παραδοσιακές έντονες θρησκευτικό-ποδοσφαιρικές αντιθέσεις της Γλασκώβης ο πεθερός του Νταλγκλίς ανάμεσα στα άλλα είχε μάθει στο Φέργκιουσον πώς να ….τηγανίζει ψάρια καθώς μη γνωρίζοντας ότι το μπαρ Beechwood ήταν δημοφιλές στην κοινότητα των Καθολικών και των παικτών της Σέλτικ ο ίδιος και ο σύζυγος του Κάθι ήταν συχνοί θαμώνες του. Και οι φιλοδοξίες του να γίνει κάποτε ιδιοκτήτης μίας ανάλογης επιχείρησης βρήκαν συμπαραστάτη στον Πατ Χάρκινς πατέρα της συζύγου του Νταλγκλίς Μαρίνα και συνιδιοκτήτη του Beechwood's. Και όταν μετά από καιρό αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και στο συγκεκριμένο μετερίζι, ανοίγοντας το διάσημο Burns Cottage, στην ιδιαίτερη του πατρίδα του Γκόβαν, οι συμβουλές του Χάρκινς αποδείχθηκαν υπερπολύτιμες.
Αν και Προτεστάντης ο Νταλγκλίς σε καμία περίπτωση δε συμφώνησε στα 60 χρόνια της ζωής του με το θρησκευτικό σεχταρισμό και μεγάλωσε πλάι σε Καθολικούς φίλους. Από την πλευρά του ο Φέργκιουσον αν και γέννημα θρέμμα της εξαιρετικά φανατισμένης προτεσταντικής κοινωνίας του Γκόβαν ήταν προϊόν ενός μικτού γάμου καθώς ο πατέρας του έσπασε το μεγάλο τοπικό ταμπού και παντρεύτηκε μία Καθολική.
Η Νιουκάστλ τερμάτισε εκείνη τη σεζόν 13η και καταϊδρωμένη και ο Νταλγκλίς απολύθηκε σχεδόν αμέσως μετά το ξεκίνημα της επόμενης. Έτσι η μάχη τους στο «Γουέμπλεϊ» το μαγικό για τους «κόκκινους διαβόλους» 1999 ήταν η τελευταία πριν μετά από απουσία σχεδόν 20 ετών ο Νταλγκλίς επιστρέψει το Γενάρη στο σπίτι του.
Έτσι ο σερ Άλεξ έχει συνολικά ξεκάθαρα το επάνω χέρι στις ως τώρα 21 προπονητικές μονομαχίες με τον συμπατριώτη του που έχει πανηγυρίσει μόλις σε τέσσερις περιπτώσεις τη νίκη ενώ έξι ματς τέλειωσαν ισόπαλα.
Ο Νταλγκλίς ελπίζει ότι υπό τις οδηγίες του η ομάδα του θα του προσφέρει ένα πολύ ευχάριστο δώρο για τα 60α του γενέθλια την παρασμένη Παρασκευή βελτιώνοντας το ρεκόρ του απέναντι στο Φέργκιουσον. Και ίσως το σημαντικότερο βάζοντας του ένα σημαντικό εμπόδιο για να καταρρίψει εφέτος εκείνο της Λίβερπουλ στις κατακτήσεις του τίτλου της πρωταθλήτριας Αγγλίας που έχει σταματήσει στα 18 από την προηγούμενη πρώτη του θητεία στον πάγκο της εδώ και κάτι περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Τα 11 ανάλογα τρόπαια που έχει ο σερ Άλεξ στην ασύγκριτη συλλογική του στην κάτι παραπάνω από 24χρονη καριέρα του στο «Ολντ Τράφορντ» έχουν βοηθήσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να ισοφαρίσει την μία φορά και ένα καιρό απλησίαστη επίδοση των «κόκκινων».
Η συνέχεια στο γήπεδο στην επόμενη τιτανομαχία, των δύο κορυφαίων αγγλικών ομάδων όλων των εποχών και δύο από τους σπουδαιότερους τεχνικούς στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου, το μεσημέρι της Κυριακής στην λαμπρή ποδοσφαιρική σκηνή του «Άνφιλντ».
