Οι 10 νίκες που έκαναν τη διαφορά
Η Τσέλσι έκλεισε τη χρονιά επιβλητικά. Απέναντι στη Γουίγκαν έδωσε ένα ακόμα ρεσιτάλ επιθετικού ποδοσφαίρου και επέστρεψε στην κορυφή της Αγγλίας μετά από τρία χρόνια κυριαρχίας της Γιουνάιτεντ.
Υπάρχουν δέκα νίκες μέσα σε ολόκληρη τη σεζόν στο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ, οι οποίες σβήνουν αυτόματα τα όποια επιχειρήματα μπορεί να παρουσιάσει κάποιος για το άδικο του φετινού τίτλου των «μπλε».
Η Τσέλσι πέτυχε το απόλυτο εντός-εκτός έδρας κόντρα στους «BIG 4», τρεις φορές σταμάτησε στα επτά γκολ (κόντρα σε Σάντερλαντ, Αστον Βίλα, Στόουκ) και σήμερα διέσυρε με 8-0 τη Γουίγκαν σημειώνοντας τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας από το 1906. Αυτή η Τσέλσι έφτασε τα 103 γκολ ενεργητικό, σπάζοντας κάθε ρεκόρ των τελευταίων 50 ετών και φυσικά ξεπέρασε αυτό της Γιουνάιτεντ με τα 97. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι μιλάμε για την πρώτη δεκαετία του 2000 και όχι για ποδόσφαιρο του 1950, τότε το επίτευγμα παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά τερμάτισε στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ ενώ μέσα στη σεζόν ο Φρανκ Λάμπαρντ πέρασε στην 3η θέση των σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου. Σε όλα αυτά, η παρουσία του Κάρλο Αντσελότι είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική. Με νέο πρόσωπο μόνο τον Ζιρκόφ, κατάφερε να κερδίσει bonus από παίκτες που τα προηγούμενα χρόνια κινούνταν λίγο πάνω από τη μετριότητα. Ο Μαλουντά σίγουρα ξεχώρισε πραγματοποιώντας την καλύτερη σεζόν του στο «Στάμφορντ Μπριτζ».
Πίσω από την Τσέλσι τερμάτισε η Γιουνάιτεντ, η οποία κατάφερε μεν να καλύψει το κενό του Κριστιάνο Ρονάλντο με τα γκολ του Γουέιν Ρούνεϊ αλλά δεν βρήκε τρόπο να πάρει από τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ τα γκολ του Αγγλου επιθετικού. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον μπορεί να ισχυρίζεται ότι ο τίτλος χάθηκε μέσα σε μια εβδομάδα (με τον τραυματισμό του Ρούνεϊ) αλλά με τόσες ήττες ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσει τους Λονδρέζους.
Η Λίβερπουλ έφτασε στο χειρότερο σημείο της φέτος. Τερμάτισε στην 7η θέση και έχω την αίσθηση ότι αν συνεχίσει με τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο της, η εικόνα της θα είναι μια από τα ίδια και του χρόνου. Το μόνο που μπορεί να κρατήσει ίσως είναι ότι στο τελευταίο της παιχνίδι στη σεζόν ο Τζακ Ρόμπινσον έγινε σε ηλικία 16 ετών και 8 μηνών ο νεότερος παίκτης στην ιστορία της που φορά τη φανέλα σε αγώνα πρωταθλήματος.
Η Μάντσεστερ Σίτι αν και ξόδεψε χρήματα δεν κατάφερε τελικά να μπει στην τετράδα. Απόδειξη για μια ακόμη φορά ότι μόνο τα λεφτά δεν μπορούν να φέρουν την επιτυχία. Ουσιαστικά ποτέ δεν κατάλαβα και την αντικατάσταση του Μαρκ Χιουζ αφού ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό στην ομάδα.
Κερδισμένη η Τότεναμ, η οποία μετά από κόπους πολλών ετών κατάφερε τελικά να σπάσει τη μόνιμη τετράδα της βαθμολογίας και πάρει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με εντυπωσιακό ποδόσφαιρο ανά διαστήματα, η ομάδα του Χάρι Ρέντναπ, πήρε δίκαια το
4ο εισιτήριο.
Η Αρσεναλ κυνήγησε όσο μπορούσε Τσέλσι και Γιουνάιτεντ αλλά φάνηκε ξεκάθαρα όταν ήρθαν τα δυο μεταξύ τους ματς ότι δεν είχε τη δυναμική για να χτυπήσει τον τίτλο. Έσκασε στο φίνις και θα χρειαστεί ορισμένες ποιοτικές προσθήκες αν θέλει να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω τη νέα σεζόν.
Η Εβερτον για μια ακόμα χρονιά ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς και ο κακός πρώτος γύρος της στέρησε το κάτι παραπάνω. Παρέμεινε και φέτος πάντως μια ομάδα δεμένη, η οποία υπό τις οδηγίες του Ντέιβιντ Μόγιες ξέρει τι ζητάει στον αγωνιστικό χώρο.
Η Αστον Βίλα αν σε κάθε χρονιά αφαιρέσουμε το μήνα Μάρτιο τότε ίσως καταφέρει να κάνει την υπέρβαση. Κάθε χρόνο παρουσιάζει την ίδια εικόνα και σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μένει από δυνάμεις. Πάντως το ότι κυνηγήσει μέχρι δυο αγωνιστικές πριν το τέλος την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για την ψυχολογία της ομάδας την επόμενη χρονιά.
Ομάδα της χρονιάς εκτός από την πρωταθλήτρια Τσέλσι, μπορεί πολύ εύκολα να πει κάποιος ότι είναι η Φούλαμ. Με κορυφαίο τεχνικό φέτος στην Αγγλία τον Ρόι Χόντγκσον, με ρόστερ σαφέστατα ελάχιστων επιλογών και παίκτες, οι οποίοι στην αρχή της χρονιάς κανείς δεν πίστευε ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, κατόρθωσε να εξασφαλίσει άνετα την παραμονή και να φτάσει στον τελικό του Europa League απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα, η Πόρτσμουθ δεν ήταν τόσο κακή ομάδα για να υποβιβαστεί. Πλήρωσε σαφέστατα τα πολλά οικονομικά της προβλήματα αφού σαν ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο είχε περιθώρια να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από την παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου.
Η Μπέρνλι ίσως τελικά πλήρωσε αυτό που έγραφαν οι Άγγλοι πριν ξεκινήσει η σεζόν. Δε φρόντισε να ενισχυθεί όπως έπρεπε για τα επίπεδα της Πρέμιερ Λιγκ και η έλλειψη παικτών φάνηκε κυρίως στα εκτός έδρας παιχνίδια εκεί όπου με τη φετινή της παρουσία αποτέλεσε τη χειρότερη ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ. Αν μπορούσε να «κλέψει» κάποιους βαθμούς δεν θα πήγαιναν και χαμένες οι εντός έδρας επιτυχίες όπως αυτές κόντρα σε Γιουνάιτεντ, Εβερτον και Τότεναμ.
Τέλος η Χαλ ότι γλίτωσε πέρυσι με την «αυτοκτονία» της Νιουκάστλ, το έζησε φέτος. Μη ξεχνάμε ότι σχεδόν από το Νοέμβριο την προηγούμενη σεζόν, έτρεξε ένα σερί με μόλις μια νίκη κι όμως κατάφερε να μείνει στην κατηγορία αλλά φέτος μάλλον επικράτησε η δικαιοσύνη...
