Οι ενέργειες που καθιέρωσαν τον Σερ Αλεξ ως …Νονό!
25.05.2011 | 14.26
Η ιστορία με τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να στοχοποιεί δημοσιογράφους που κάνουν ενοχλητικές ερωτήσεις δεν είναι καινούργια. Αλλωστε σχεδόν αβίαστα, η νοοτροπία πολιορκίας ( το επονομαζόμενο siege mentality) λειτουργεί πάντα στο θυμικό μιας από τις πιο επιτυχημένες ομάδες του ποδοσφαίρου.
Δούλεψε αρκετά καλά κάποτε για να διαχειριστεί τα θέματα Καντονά (με την επίθεση καραατέκα στον οπαδό το 1995 στο ματς με την Κρύσταλ Πάλας), στην ιστορία (με το παπούτσι) που οδήγησε στην έξοδο προς τη Ρεάλ Μαδρίτης τον Μπέκαμ, στην περίπτωση παράλειψης του Ρίο
Φέρντιναντ να δώσει ούρα και αίμα σε ντόπινγκ κοντρόλ, αλλά και στην
περιβόητη … εξέγερση του Γουέιν Ρούνει το περασμένο φθινόπωρο.
Γιατί λοιπόν να μην το κάνει ξανά ο "Φέργκι" για την περίπτωση Γκιγκς; Τι θα τον σταματούσε και μάλιστα την ώρα που πλησιάζει η ώρα του μεγαλύτερου παιχνιδιού της Ευρώπης; Για όποιους τον καταλαβαίνουν και τον παρατηρούν χρόνια δεν κάνει εντύπωση.
Ο Φέργκιουσον μπορεί να παίξει τα παιχνίδια του μυαλού κάθε μέρα, αλλά μερικές φορές η φιλοσοφία αυτή μπορεί να προκαλέσει τέτοιες αντιδράσεις δημιουργώντας σαφείς αντιπάθειες. Ο Σερ Αλεξ δεν βλέπει τους παίκτες του ως απλές επεκτάσεις του εαυτού του. Είναι ο ίδιος ο εαυτός του, που νοιώθει πως απειλείται όταν επιτίθεται κάποιος στους παίκτες του.
Αυτή είναι η αληθινή του δόξα. Και οι πιο μικρές διαμάχες τον καθιστούν -αυτό που κάποτε έγραψε ο Χιου Μακιλβάνι ο πιο σεβάσμιος Σκωτσέζος αρθρογράφος-: Νονό! Μία ατάκα που όχι μόνο δεν ενόχλησε τον Φέργκιουσον, αλλά τον ανέβασε και κάποιους πόντους αφού ο εν λόγω δημοσιογράφος αποτελεί αληθινό τοτέμ!
Όμως η αληθινή δύναμη του Σερ Αλεξ δεν υπήρξε ποτέ η ικανότητα του να κάνει τους αντιπάλους του να εξοργίζονται, όπως κάποτε ο Κεβιν Κίγκαν, μόλις είδε την διαφορά των 12 πόντων που είχε η Νιούκαστλ να εξατμίζεται σε λίγες εβδομάδες το 1996. Είναι η επιμονή στο αυθεντικό παιχνίδι, κερδίζοντας με επίθεση και με ένα στυλ που επιχειρεί να διαμορφώσει κάθε παιχνίδι από το πρώτο λεπτό. Το ότι το Σάββατο θα είναι σε ένα τέταρτο τελικό Champions League έχοντας ήδη εξασφαλίσει 12ο τίτλο πρωταθλητή της καριέρας του στην Premier League, είναι εκπληκτικό από κάθε άποψη. Και όμως σε μία συνέντευξη Τύπου που του λένε ότι αυτό μπορεί να είναι μεγαλύτερο επίτευγμά του, με μία ομάδα που πολλοί πιστεύουν ότι είναι η λιγότερο ταλαντούχα που είχε ποτέ, αυτό όχι μόνο δεν τον βοηθάει να χαλαρώσει και να το απολαύσει, αλλά ψάχνει να βρει τι …αντίποινα θα κάνει στον ρεπόρτερ που απλά κάνει την δουλειά του. Αυτό δυστυχώς δείχνει μικρότητα και από ένα αληθινό Σερ δεν είναι ωραίο !
Γιατί λοιπόν να μην το κάνει ξανά ο "Φέργκι" για την περίπτωση Γκιγκς; Τι θα τον σταματούσε και μάλιστα την ώρα που πλησιάζει η ώρα του μεγαλύτερου παιχνιδιού της Ευρώπης; Για όποιους τον καταλαβαίνουν και τον παρατηρούν χρόνια δεν κάνει εντύπωση.
Ο Φέργκιουσον μπορεί να παίξει τα παιχνίδια του μυαλού κάθε μέρα, αλλά μερικές φορές η φιλοσοφία αυτή μπορεί να προκαλέσει τέτοιες αντιδράσεις δημιουργώντας σαφείς αντιπάθειες. Ο Σερ Αλεξ δεν βλέπει τους παίκτες του ως απλές επεκτάσεις του εαυτού του. Είναι ο ίδιος ο εαυτός του, που νοιώθει πως απειλείται όταν επιτίθεται κάποιος στους παίκτες του.
Αυτή είναι η αληθινή του δόξα. Και οι πιο μικρές διαμάχες τον καθιστούν -αυτό που κάποτε έγραψε ο Χιου Μακιλβάνι ο πιο σεβάσμιος Σκωτσέζος αρθρογράφος-: Νονό! Μία ατάκα που όχι μόνο δεν ενόχλησε τον Φέργκιουσον, αλλά τον ανέβασε και κάποιους πόντους αφού ο εν λόγω δημοσιογράφος αποτελεί αληθινό τοτέμ!
Όμως η αληθινή δύναμη του Σερ Αλεξ δεν υπήρξε ποτέ η ικανότητα του να κάνει τους αντιπάλους του να εξοργίζονται, όπως κάποτε ο Κεβιν Κίγκαν, μόλις είδε την διαφορά των 12 πόντων που είχε η Νιούκαστλ να εξατμίζεται σε λίγες εβδομάδες το 1996. Είναι η επιμονή στο αυθεντικό παιχνίδι, κερδίζοντας με επίθεση και με ένα στυλ που επιχειρεί να διαμορφώσει κάθε παιχνίδι από το πρώτο λεπτό. Το ότι το Σάββατο θα είναι σε ένα τέταρτο τελικό Champions League έχοντας ήδη εξασφαλίσει 12ο τίτλο πρωταθλητή της καριέρας του στην Premier League, είναι εκπληκτικό από κάθε άποψη. Και όμως σε μία συνέντευξη Τύπου που του λένε ότι αυτό μπορεί να είναι μεγαλύτερο επίτευγμά του, με μία ομάδα που πολλοί πιστεύουν ότι είναι η λιγότερο ταλαντούχα που είχε ποτέ, αυτό όχι μόνο δεν τον βοηθάει να χαλαρώσει και να το απολαύσει, αλλά ψάχνει να βρει τι …αντίποινα θα κάνει στον ρεπόρτερ που απλά κάνει την δουλειά του. Αυτό δυστυχώς δείχνει μικρότητα και από ένα αληθινό Σερ δεν είναι ωραίο !
