Blue is the colour!
Η φετινή χρονιά, είχε δυσκολίες, σκάνδαλα, έναν οδυνηρό αποκλεισμό, αλλά και στιγμές μεγάλης χαράς, ευρείες νίκες και ρεκόρ, ως επιβεβαιώσεις για έναν σύλλογο που ανήκει πλέον δικαιωματικά στη, γνωστή σε όλους τους Premier-friendly ποδοσφαιρόφιλους, ελίτ των “Big 4”.
Η FIFA επιβάλλει το Σεπτέμβρη του 2009 ποινή διετούς απαγόρευσης μεταγραφών στην ομάδα του δυτικού Λονδίνου, εξαιτίας της υπόθεσης του Γκαέλ Κακουτά που αποκτήθηκε σε ηλικία 16 ετών από τη γαλλική Λανς το 2007. Η άρση της σοκαριστικής απόφασης από το CAS (διεθνές αθλητικό δικαστήριο) λύτρωσε την Τσέλσι στις αρχές Φεβρουαρίου του '10.
Το ευρωπαϊκό όνειρο έπρεπε να περιμένει για άλλη μία χρονιά, μετά τον αποκλεισμό-μαχαιριά του Ζοσέ Μουρίνιο στα μέσα του Μάρτη. Ο “Special One” εξάρθρωσε τον επιθετικό σκελετό του άλλοτε “παιδιού” του, με δύο νίκες της Ίντερ σε Μιλάνο και Λονδίνο, που έκαναν τους παίκτες του Αντσελότι να χάσουν προσωρινά το αγωνιστικό τους σθένος.
Στα πικρά αγωνιστικά αποτελέσματα προστίθενται και "σύννεφα" που είχε φέρει ο άνεμος των μέσων ενημέρωσης του Νησιού από τη σφαίρα της προσωπικής ζωής των πρωταγωνιστών της ομάδας. Το σκάνδαλο του παράλληλου ερωτικού δεσμού του (παντρεμένου) Τζον Τέρι με τη Βανέσα Περονσέλ, τότε σύντροφο του πρώην συμπαίκτη του και νυν της Σίτι, Γουέιν Μπριτζ, ήρθε να ταράξει τα “νερά” στα τέλη Γενάρη. Οι κλυδωνισμοί οδήγησαν σε κλιμακωτά επεισόδια αμφισβήτησης και αποδοκιμασίας από την αγγλική ποδοσφαιρική κοινή γνώμη. Απότοκο αυτών ήταν η καθαίρεση του Τέρι από το αξίωμα του αρχηγού της εθνικής ομάδας της χώρας του. Οι “αταξίες” συνεχίστηκαν, με αποκαλύψεις -στα μέσα του επόμενου μήνα- να πλήττουν αυτή τη φορά το πρόσωπο του επίσης άπιστου, Άσλεϊ Κόουλ. Αποκάλυψη της απάτης...εγκατάλειψη συζυγικής στέγης από πλευράς της συντρόφου, Σέριλ και καταρρακωμένο ηθικό για άλλον ένα από τους “πυλώνες” της Τσέλσι.
Για να...ξαναβγεί ο ήλιος πάνω από το “Stamford Bridge” χρειάστηκε σωστή διαχείριση, ψυχραιμία, ενωτικό κλίμα και καλά αποτελέσματα, που θα έστελναν τα σκάνδαλα στην αφάνεια και το ηθικό των ποδοσφαιριστών ψηλά. Η Τσέλσι ανακτά το χαμένο προβάδισμα, έχοντας βρεθεί στις 21 Μαρτίου στην τρίτη θέση και 4 βαθμούς μακριά από την κορυφή, με νίκη-χρυσάφι μέσα στο “Old Trafford” επί της Γιουνάιτεντ και δεν αφήνει να της ξεφύγει μέχρι το τέλος. Το Κύπελλο...πήγε επίσης ιδανικά και ο χτεσινός, 129ος τελικός απέναντι στην Πόρτσμουθ ήταν -έστω δυσκολότερα από ό,τι αναμενόταν- 90 λεπτά αναμονής για να βάλει στο τσεπάκι της και τον δεύτερο μεγάλο τίτλο. Πρώτο νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου, με νίκες που μύριζαν...ρετρό ποδόσφαιρο (στην έκταση του σκορ) και σκόρπισαν στους "πέντε ανέμους" ομάδες όπως οι Σάντερλαντ (7-2), Πόρτσμουθ (0-5), Άστον Βίλα (7-1), Στόουκ (7-0) και Γουίγκαν (8-0), κόντρα στην οποία πέτυχαν την ευρύτερη νίκη της ιστορίας τους. Κάπως έτσι μαζεύτηκαν και τα 103 γκολ που αποτελούν το απόλυτο ρεκόρ ομάδας από συστάσεως Premiership το 1992.
Συχνά, οι αξιοσημείωτες ομαδικές διακρίσεις δεν προκύπτουν χωρίς την ανάδειξη ξεχωριστών ατομικών επιδόσεων. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, στην καλύτερη χρονιά της καριέρας του στο Λονδίνο, αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της Premier League με 29 γκολ ξεπερνώντας έναν Ρούνεϊ που έδειχνε ασταμάτητος, αλλά τον “φρέναραν” οι τραυματισμοί. Ο Φρανκ Λάμπαρντ, ανεβαίνει στην τρίτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών για την Τσέλσι με τα 4 γκολ που πέτυχε στο ματς κόντρα στην Πόρτσμουθ στα τέλη Μαρτίου, φτάνοντας τότε τα 151. Τέλος, ο Άσλεϊ Κόουλ σκαρφάλωσε με το χτεσινό τρόπαιο στην κορυφή της λίστας των κατακτητών Κυπελλου με 6!
Αυτά είναι μερικά ενδεικτικά σημεία μίας χρονιάς που είδε τον τίτλο να καταλήγει στο “Stamford Bridge”, τελειώνοντας το σερί τριών κατακτήσεων από τη Γιουνάιτεντ και κάνοντας τη χάρη στη Λίβερπουλ, που δεν θα ήθελε να φορτώσει στην απογοήτευση της φετινής αποτυχίας και την ανάδειξη των παραδοσιακών αντιπάλων του σε ταγούς του πίνακα των πρωταθλημάτων. (ισοβαθμούν με 18 κατακτήσεις).
Ο ένας βαθμός τελικής διαφοράς από του “κόκκινους διαβόλους”, ίσως τους ανοίγει την όρεξη να επικαλεστούν διάφορες δικαιολογίες για τη φετινή απώλεια των πρωτείων. Ο αδιαφιλονίκητος άσος στο μανίκι των “μπλε” του Λονδίνου όμως είναι το απόλυτο νικών επί των υπόλοιπων μελών των “Big 4”, δύο εκ των οποίων -εντός και εκτός- απέναντι στους περσινούς πρωταθλητές Αγγλίας! Κάπου εδώ τελειώνουν και οι τελευταίες διαθέσεις αμφισβήτησης.
Και για να ολοκληρώσουμε το πανηγυρικό κλίμα, το τραγούδι που γράφτηκε το 1972 για την Τσέλσι, τραγούδησαν οι τότε παίκτες της και αναρριχήθηκε μέχρι το “Top 5” των βρετανικών charts. Oι φίλοι χαρείτε, οι αντίπαλοι, λίγη υπομονή μέχρι την επόμενη συναρπαστική χρονιά στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα του πλανήτη. Καλή ακρόαση!
