Life is a game of inches! Το δοκάρι του Ρένζενμπρινκ που με στοιχειώνει ακόμα...
Λίγα εκατοστά πιο ψηλά ή πιο χαμηλά, λίγα εκατοστά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ενός ποδοσφαιριστή, μιας ομάδας, μιας χώρας, ακόμα και ολόκληρη την ποδοσφαιρική ιστορία. Σαν σήμερα στις 25 Ιουνίου του 1978, ο Ολλανδός Ρόμπι Ρένζενμπρινκ βίωσε για τα καλά αυτό το παιχνίδι της ζωής...Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος για τη στιγμή των Μουντιάλ που τον στοιχειώνει μέχρι σήμερα!
25 Ιουνίου 1978. Μπουένος 'Αιρες. Στάδιο «Μονουμεντάλ», 70000 Αργεντίνοι και ο στρατηγός Βιντέλα στις κερκίδες περιμένουν απλά να περάσει το απόγευμα και να στεφθούν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Τι κι αν οι Ολλανδοί αποτελούν και αυτοί παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη. Τι κι αν προέρχονται από έναν ακόμα τελικό στο προηγούμενο Μουντιάλ. Ο κόσμος τους αντιμετωπίζει ως θηράματα στην αρένα. Παρ' όλα αυτά, τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα περιμένουν. Ο Κέμπες ανοίγει το σκορ, αλλά ο Ντικ Νανίγκα στο 81' ισοφαρίζει παγώνοντας τους οπαδούς στην εξέδρα....
Το ρολόι σημαδεύει το ενενηκοστό λεπτό, ο Ιταλός Γκονέλα κοιτάει το ρολόι του και με το σκορ στο 1-1, η Ολλανδία κάνει μία τελευταία επίθεση από ένα φάουλ. Η βαθιά μπαλιά του Κρολ καταλήγει πλάγια αριστερά στον Ρένζενμπρινκ...Αυτός απλώνει το πόδι και προλαβαίνει την έξοδο του Φιλιόλ. Σιγή... Τα επόμενα εκατοστά του δευτερολέπτου κρίνουν το ποιος από τους δύο φιναλίστ θα σηκώσει το κύπελλο στον ουρανό του Μπουένος Άιρες. Το Μαρακανά του 1950 αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα καθώς κάποιοι κλείνουν τα μάτια!
Ο Αργεντίνος αριστερός μπακ Ταραντίνι σκέφτεται: «Καλύτερα να πεθάνω τώρα, παρά στην φυλακή», εξιστορεί κάποια χρόνια αργότερα. Ο συνήθως απίστευτα συγκρατημένος Αυστριακός Ερνστ Χάπελ, που είναι στον πάγκο των Ολλανδών πετιέται από τη θέση του..... Η μπάλα χτυπά στο δοκάρι και εξοστρακίζεται στα πλάγια, η ευκαιρία χάνεται. Το παιχνίδι οδηγείται στην παράταση, όπου ο Κέμπες με τον Μπερτόνι χαρίζουν στην Αργεντινή το πρώτο της τρόπαιο, επικρατώντας με 3-1. Ο Ρένζενμπρινκ χάνει την ευκαιρία να λογίζεται στην ίδια βαθμίδα με τον Γιόχαν Κρόιφ.
Ο συμπαίκτης του ( και μετέπειτα άσος του Απόλλωνα Σμύρνης) Ρενέ Φαν Ντε Κέρκοφ θα μου εκμυστηρευτεί αργότερα το 1982 όταν ήρθε στα μέρη μας : «Αυτή ήταν η στιγμή μας. Είχα σηκώσει τα χέρια μου ψηλά να πανηγυρίσω. Αλλά κράτησε μόνο για μια στιγμή». Η εικόνα του, πεσμένου στο έδαφος με το που σφύριξε ο διαιτητής τη λήξη του ενενηντάλεπτου, παραμένει χαραγμένη στις μνήμες. “Στα όνειρα μου βλέπω πως τελικά η μπάλα κύλησε στα δίχτυα...Μόνο που αμέσως μετά, κάθε μέρα ξυπνάω” γράφει στην αυτοβιογραφία του που βγήκε το χειμώνα ο Ρόμπι Ρένζενμπρινκ. Όποιος έχει δει την ταινία Κάθε Κυριακή (Any Given Sunday), σίγουρα έχει εντυπώσει καλά στην μνήμη του τα λόγια του Αλ Πατσίνο: “Life is agame of inches"...
