Η κούρσα του Αντράντε με την μπάλα στο κεφάλι
Η δεκαετία του ΄20 έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν το ποδόσφαιρο για να γίνει το δημοφιλέστερο άθλημα και φυσικά αυτό που βοήθησε ήταν η ύπαρξη της πρώτης υπερομάδας. Η Ουρουγουάη από το 1922 ήταν η νέα δύναμη και την θεωρούσαν άτρωτη. Μια ομάδα που την αποτελούσαν κυρίως φτωχοί παίκτες, οι οποίοι έβλεπαν το ποδόσφαιρο ως την μοναδική τους διασκέδαση. Και καλή ώρα όπως σήμερα που παίζει με τη Γαλλία, ένα τέτοιο ματς βοήθησε να γιγαντώσει ο μύθος της Celeste την 1η Ιουνίου του 1924. Γράφει ο Xρηστος Σωτηρακόπουλος.
Η Ουρουγουάη ξεπερνούσε οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν εμφανιζόταν με την ίδια άνεση που ένα πουλί πετά προς τον ουρανό. Η εθνική ομάδα με τους ίδιους παίκτες για χρόνια ήταν μία παρέα που απολάμβανε κάθε στιγμή. Ετσι κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση τριών συνεχόμενων παγκόσμιων τίτλων, συμπεριλαμβανομένων των Ολυμπιακών Αγώνων που θεωρούνταν τότε ισάξιοι του Μουντιάλ.
Αρχικά για να φτάσει να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι έπρεπε να ταξιδέψει ως τη Γαλλία για δύο μήνες στο κατάστρωμα ενός καραβιού , Τρίτη θέση. Τι διαφορά στα αλήθεια με τις σημερινές απολαβές των σταρς, με τα στάρτερ, τις μπίζνες θέσεις και τις τόσες ανέσεις. Με το ξεκίνημα της διοργάνωσης όσοι βρέθηκαν στο Παρίσι είδαν μια παράσταση υψηλού επιπέδου από μία ενδεκάδα που προσέφερε θέαμα και συνάμα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Αρχικά συνέτριψε την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία με 7-0 και ύστερα την διοργανώτρια Γαλλία με 5-1.
Στον αγώνα αυτό, το κορυφαίο αστέρι της Ουρουγουάης, ο Χοσέ Αντράντε έδειξε το αστείρευτο ταλέντο του και έκανε μία σπάνια κούρσα 75 μέτρων με την μπάλα στο κεφάλι περνώντας συνολικά εφτά αντιπάλους! Ακόμη και το μπλαζέ γαλλικό κοινό, που γενικά δεν ενδιαφερόταν για αυτό το περίεργο άθλημα με την μπάλα που έντεκα κυνηγούσαν άλλους έντεκα μέσα στο γήπεδο, σηκώθηκε όρθιο και χειροκρότησε!
Ο Αντράντε ήταν ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που έγινε διάσημος στην Ευρώπη για τα κατορθώματά του και οδήγησε εύκολα τη χώρα του στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου που θεωρήθηκε κάτι εξαιρετικά σημαντικό.
Στον τελικό η Ελβετία είχε χάσει πριν αρχίσει το ματς. Το 3-0 ήταν κολακευτικό για τους ηττημένους. Το χρυσό μετάλλιο δεν μπορούσε όμως από μόνο του να βοηθήσει να κάνουν καλύτερη ζωή οι παίκτες της Ουρουγουάης και είναι άξιο αναφοράς το ότι δεν υπήρχε το παραμικρό πριμ για την νίκη τους. Ο πρωταγωνιστής αυτής της επιτυχίας έβγαζε τα προς το ζην χορεύοντας σε καρναβάλια ενώ και οι άλλοι μεγάλοι άσοι της «Σελέστε» προσπαθούσαν με διάφορες δουλειές να τα φέρουν βόλτα. Ο Πετρόνε ήταν μανάβης, ο Πέδρο Σέα παγοπώλης, ο Πέδρο Αρίσπε κρεοπώλης. Και όμως αυτοί οι εραστές της μπάλας ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου και στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928 νικώντας στον τελικό την Αργεντινή με 2-1 σε ένα ματς που σου έκοβε την ανάσα.
Οι επιτυχίες δεν είχαν τέλος. Η Ουρουγουάη ήταν η ομάδα των «μποέμ» όπως γράφει και στο καταπληκτικό βιβλίο του «Μυθιστόρημα του ποδοσφαίρου» ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης. Η FIFA της ανέθεσε την διοργάνωση του πρώτου Μουντιάλ το 1930 και η παρέα των εργατών που μεταμορφώνονταν σε σούπερσταρς μόλις πατούσαν το χορτάρι κατέκτησε και αυτό τον τίτλο. Αντίπαλος στον τελικό ξανά η μεγάλη ομάδα της Αργεντινής με 4-2. Ταυτόχρονα τότε η ομάδα μεγαθήριο στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα κατέκτησε και τέσσερα Κόπα Αμέρικα. Με κολώνα της άμυνας και αρχηγό τον Χοσέ Νασάτσι και με τον γκολτζή Έκτορ Καρόνε στην σύνθεσή της η Celeste άλλαξε το ποδόσφαιρο της εποχής εκείνης.
Το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού με. σέντρες από την άμυνα στην επίθεση οι σέντρες από τα πλάγια, που είχαν καθιερώσει οι Άγγλοι άλλαξε σε κάτι πολύ πιο θεαματικό, με κοντινές πάσες και συνεχή εναλλαγή του ρυθμού.
Η μετατροπή του ποδοσφαίρου σε επαγγελματικό την δεκαετία του '30 και οι κουραστικές πλέον προπονήσεις ανάγκασαν εκείνους τους ποδοσφαιριστές να αποσυρθούν καθώς επιβαρυνόταν αρκετά το πρόγραμμά τους και είχε αρχίσει ο κορεσμός.
Ο Αντράντε, ένας άνθρωπος που έζησε όλη του την ζωή στα όρια της φτώχιας, άφησε την τελευταία του πνοή το 1957 σε γηροκομείο εξαιτίας μίας φυματίωσης.
Κανείς δεν θα ξεχάσει πάντως εκείνη την κούρσα της 1ης Ιουνίου 1924, με την μπάλα στο κεφάλι.. Ηταν η στιγμή που μετέβαλλε τον Αντράντε από έναν καλό παίκτη σε αληθινό μύθο!
