Τα μικρά πνεύματα έχουν επιθυμίες τα μεγάλα όμως απαιτήσεις! Αγγλία ακούς;
Εδώ είμαστε λοιπόν... Κάπου που το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν έχει συνηθίσει να βιώνει σε εθνικό επίπεδο! Τελευταία φορά ήταν πριν από 22 χρόνια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, προηγούμενη σε Μουντιάλ πριν από 28 χρόνια. Και να μην θες να το χαρακτηρίσεις έτσι, είναι μία ευκαιρία ζωής. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μία αφοριστική τάση σχετικά με το πόσο ικανή είναι αυτή η φουρνιά Άγγλων παικτών ώστε να ζήσουν κάτι που δεν κατάφεραν πολύ πιο ικανοί στο παρελθόν... Κολοκύθια με τη ρίγανη, και συγχωρέστε μου την έκφραση! Δεν έχει καμία σημασία το ότι Ο Λίνεκερ και ο Γκασκόιν, ο Κίγκαν, ο Μπράιαν Ρόμπσον ο Σίρερ και ο Τρέβορ Φρανσις δεν το πέτυχαν ενώ μπορούν να το βιώσουν οι σημερινοί. Η ζωή ποτέ δεν ήταν δίκαιη συνεπώς γιατί να περιμένει κάποιος να είναι απόλυτα δίκαιο ένα παιχνίδι, ειδικά το ποδόσφαιρο.
Με την ίδια λογική, δεν έγιναν παγκόσμιοι πρωταθλητές πριν την ομάδα του 66, ο Μάθιους ο Φίνεϊ, ο Μόρτενσεν ο Λόουτον... Γιατί; Επειδή πήγαν και χάσανε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1950, η την Ουρουγουάη το 54. Τόσο απλά. Ενώ οι άλλοι το 1966 κέρδισαν αυτούς που έπρεπε. Εδώ ακόμα και στην ομάδα που πήρε το τρόπαιο το 1966 δεν ήταν βασικός ο Τζίμι Γκριβς ο (με απόλυτη διαφορά) κορυφαίος σέντερ φορ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και έχει γίνει ήρωας από ... σπόντα ο Τζεφ Χαρστ που συνολικά στην καριέρα ρου πέτυχε το ένα πέμπτο των γκολ του Γκριβς! Ήταν εκεί και έβαλε Χατ τρικ στον τελικό!
Αυτοί λοιπόν που θεοποιήθηκαν στο μυαλό του κόσμου κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαν αποκλειστεί τη στιγμή της μεγάλης ευκαιρίας τους! Η τωρινή φουρνιά έχει μία ευκαιρία που δεν θα ξαναπαρουσιαστεί πιθανώς τα επόμενα 20 χρόνια.
Οποιαδήποτε σύγκρουση οποιαδήποτε σύγκριση καλό είναι να μη γίνεται και το βασικότερο απ’ όλα είναι πως αυτή ομάδα με έναν πολύ σοβαρό προπονητή πήγε πολύ πιο μακριά από την μεγάλη φουρνιά πριν από 15 χρόνια που δεν μπόρεσε ποτέ όμως να ξεμπλοκάρει νοητικά στα μεγάλα παιχνίδια.
Εάν απόψε η Αγγλία αποκλείσει την Κροατία, για μένα την καλύτερη ομάδα μέχρι στιγμής στο τουρνουά με τον απόλυτο πρωταγωνιστή τον Λούκα Μόντριτς τότε δεν έχει τίποτα να φοβηθεί την Κυριακή! Το γιατί θα σας το εξηγήσω εάν περάσει, όπως όλοι ευχόμαστε απόψε η ομάδα των λιονταριών στον τελικό!
Η συσσωρευμένη κούραση από τις δύο παρατάσεις που έχει σίγουρα η Κροατία στο πω γιατί πιθανώς να παίξει το ρόλο τους. Από την άλλη η Αγγλία θα χρειαστεί αυτή τη φορά οπωσδήποτε κάποιο γκολ του Κέιν... ότι και να γίνει είναι μια σπουδαία μέρα που όταν άρχιζε το Μουντιάλ μόνο να την ονειρευτεί κανείς μπορούσε. Έπειτα από το κάζο με την Ισλανδία πριν δύο χρόνια δεν τολμούσες καν να το ψελλίσεις... Και μόνο που συνέβη λοιπόν εώς εδώ είναι ένα τεράστιο βήμα προς το Euro του 2020, εκεί όπου θυμίζω ημιτελικοί και τελικός θα γίνουν στο Γουέμπλεΐ... Αλλά επειδή σε παγκόσμιο κύπελλο, ίσως να μην ξανά παρουσιαστεί μέχρι το 2038 τέτοια ευκαιρία, απόψε η Αγγλία δεν επιτρέπεται απλώς να ονειρεύεται πρέπει να το κάνει και πραγματικότητα!
Οι Κινέζοι λένε πως τα μικρά πνεύματα έχουν επιθυμίες τα μεγάλα όμως απαιτήσεις. Η μέρα αυτή έφτασε!
