Ένας «μπλε» ηγέτης, έτοιμος για κάθε «πόλεμο»... (pics & vid)
«Κάθε φορά ήμουν έτοιμος να βγω στο γήπεδο και απλά να πολεμήσω. Για τους συμπαίκτες μου, για τη φανέλα, για την Τσέλσι, για τον κόσμο». Αυτά τα λόγια του Τζον Τέρι και ο τρόπος με τον οποίο τα μετέτρεπε από τη θεωρία στην πράξη, τον καθιστούν πράγματικά έναν Captain, Leader, Legend... Ο εμβληματικός αρχηγός της Τσέλσι αποσύρθηκε κι επίσημα από την ενεργό δράση και το england365.gr του απονέμει τα σέβη του...
Πέντε πρωταθλήματα. Πέντε Κύπελλα. Τρία Λιγκ Καπ. Ένα Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα Γιουρόπα Λιγκ. Δύο φορές παίκτης της χρονιάς στην Πρέμιερ. Κορυφαίος για την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών. Πέντε φορές στην καλύτερη 11άδα από τη FIFA. Περισσότερα από 800 ματς σε συλλογικό επίπεδο και εθνική ομάδα. Ο κορυφαίος... αμυντικός σκόρερ με 40 τέρματα.
Στιγμές ανεπανάληπτες. Αναποδιές αλλά και θρίαμβοι. Πάντοτε, όμως, με τιμιότητα και με τεράστια αγάπη για τη μπλε φανέλα.
Ο Τζον Τέρι έβαλε τέλος στην παρουσία του στα γήπεδα ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έπειτα από 23 χρόνια και το επιστέγασμα όσων έχει καταφέρει με τον ιδρώτα του, το ταλέντο αλλά και τον ηγετικό χαρακτήρα τον οποίο δούλεψε πολύ ο ίδιος, είναι το γεγονός πως θεωρείται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που είδε ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Από εκείνο το ματς κόντρα στην Άστον Βίλα, το 1998 για το Λιγκ Καπ, μέχρι και το φινάλε της αγωνιστικής περιόδου 2016-2017, ο Τζον Τέρι έκανε τα πάντα για να θεωρείται ένας πραγματικός Captain, Leader, Legend, όπως ακριβώς θα τον μνημονεύουν οι οπαδοί της Τσέλσι, έχοντας... χίλιους λόγους για να τον κρατήσουν στην καρδιά τους.
Ξέχωρα από τις αναποδιές και τα προβλήματα που κλήθηκε ν' αντιμετωπίσει, όπως το περιστατικό με τη ρατσιστική συμπεριφορά για την οποία κατηγορήθηκε από τον Άντον Φέρντιναντ, τον τρόπο με τον οποίο αναγκάστηκε ν' αποχωρήσει από την εθνική ομάδα της Αγγλίας, ένα... σκάνδαλο με τον Γουέιν Μπριτζ και κάτι νυχτοπερπατήματα σε πολύ νεαρότερη ηλικία, ο Τέρι ήταν ο αμυντικός που θα ήθελε στην ομάδα του οποιοσδήποτε προπονητής.
Το καλό για την Τσέλσι και το κακό για κάθε αντίπαλο των «μπλε», ήταν πως εκείνος δεν ήθελε να παίξει πουθενά αλλού. Είχε λατρέψει από παιδί τον σύλλογο στον οποίο βρέθηκε επί 22 χρόνια και πρόσφερε ξεπερνώντας τον εαυτό του, απλά και μόνο για το καλό του κλαμπ και του κόσμου του.
«Ακόμα κι όταν καθάριζα τα παπούτσια των παικτών της πρώτης ομάδας και τις τουαλέτες στο προπονητικό κέντρο, το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα. Ήθελα να είναι όλα τέλεια για την ομάδα. Θεωρώ πως ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να το κάνεις σωστά. Ήθελα από μικρός να πετύχω και ήθελα να προσπαθήσω ώστε κάθε χρόνο να είμαι όσο καλύτερος μπορούσα. Θέλω όμως να πω ότι χωρίς τον κόσμο της Τσέλσι δεν θα κατάφερνα τίποτα. Χωρίς εκείνους δεν θα ήταν τίποτα ίδιο. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ένας από αυτούς. Εγώ πάντα ήμουν έτοιμος να μπω και να πολεμήσω. Για εσάς τους συμπαίκτες μου, για το σήμα στη φανέλα, για την Τσέλσι» είχε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή του όταν πλέον επανέφερε σπουδαίες αναμνήσεις στο νου του και τι παραπάνω να προσθέσει κανείς σε αυτή την εξομολόγηση;
Ένα παιδί που από την αρχή προσπαθούσε ακόμα και για την καλύτερη εικόνα στις τουαλέτες των προπονητικών εγκαταστάσεων λόγω της αγάπης του για την Τσέλσι, αλλά και της νοοτροπίας του να πείσει ότι θα παλέψει για να κερδίσει μια θέση ανάμεσα στους άνδρες της ομάδας, μέχρι και τον χρισμό του εμβληματικού αρχηγού των Λονδρέζων, όντας ο τρίτος με 700+ συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου, ήταν γραφτό να πετύχει.
Από το 2001, όταν και φόρεσε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού των «μπλε» στο μπράτσο, σε παιχνίδι απέναντι στην Τσάρλτον, μέχρι το 2004 που χρίστηκε ηγέτης εντός αγωνιστικού χώρου για την ομάδα του και φυσικά φτάνοντας στο παρόν, ο Άγγλος αμυντικός τιμούσε κάθε λεπτό τη φανέλα και το διακριτικό που φορούσε και σήμαινε τόσα πολλά για εκείνον.
Λίγο πριν το καλοκαίρι του 2017, όταν πλέον αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη μπλε εμφάνιση και ο κόσμος της ομάδας του επιφύλαξε συγκλονιστικό αποχαιρετισμό, ο Τζον Τέρι, με δάκρυα στα μάτια, είχε να πει: «Είναι μια από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου... Ήμουν πολύ τυχερός που δούλεψα με τόσους απίστευτους ποδοσφαιριστές και συνεργάστηκα με εξαιρετικούς προπονητές σε όλη την καριέρα μου. Είμαι ευγνώμων προς καθέναν από αυτούς.
Όλοι θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και τον Ρομάν Αμπράμβιτς. Θα ήθελα να ευχαριστήσω κι εκείνον και τη διοίκηση. Είναι από τους καλύτερους ιδιοκτήτες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου για τη στήριξή τους σε όλο αυτό το ταξίδι μου στο ποδόσφαιρο.
Είστε οι καλύτεροι οπαδοί στον κόσμο δίχως την παραμικρή αμφιβολία σας το λέω. Μου δώσατε τα πάντα. Με σηκώσατε στα δύσκολα, τραγουδήσατε τ' όνομά μου όταν έκαναν κακό παιχνίδι και όταν σας απογοήτευα.
Θα επιστρέψω μια μέρα, να στηρίξω την ομάδα για πολλά χρόνια... ».
Αυτή η επιστροφή θα είναι πλέον από την άκρη του πάγκου. Σε επίπεδο... επαγγελματικής συνεργασίας. Γιατί θα επιστρέφει στο «Στάμφορντ Μπριτζ» κάθε φορά για να γίνεται ένα με τον κόσμο και να στηρίζει ως οπαδός την αγαπημένη του ομάδα. Το συναίσθημα δεν σβήνει. Μπορεί να φθαρεί, μπορεί για κάποιο καιρό να έχει εξασθενήσει, αλλά όταν δυναμώσει ξανά, τότε θα είναι παντοτινό. Και αυτό το παντοτινό, υπάρχει ανάμεσα στον Τζον Τέρι και την Τσέλσι. Όπως παντοτινά θα παραμείνει και το πανό με την επιγραφή «Captain Leader Legend» στην εξέδρα...
Κώστας Ζάλιαρης
