Αντίπαλος της Τσέλσι, μόνο για 90... και κάτι λεπτά
Μια αναμέτρηση της Τσέλσι με την Ντέρμπι Κάουντι για τους «16» του Λιγκ Καπ πιθανώς δεν θα προξενούσε την ίδια προσμονή και ενδιαφέρον υπό… νορμάλ συνθήκες. Όταν όμως ο Φρανκ Λάμπαρντ ετοιμάζεται να επιστρέψει (προσωρινά έστω) «σπίτι» του, τότε όλα αυτομάτως, παίρνουν άλλο χρώμα…
Αναμφίβολα το έργο που θα έχει η Ντέρμπι Κάουντι απόψε κρίνεται δύσκολο. Να παίξει δηλαδή για την πρόκριση στα προημιτελικά του Λιγκ Καπ στην έδρα της Τσέλσι. Πιθανώς όμως δυσκολότερο, στο πώς θα διαχειριστεί την συγκεκριμένη αναμέτρηση μέσα του, να είναι για τον Φρανκ Λάμπαρντ…
Για μια αθλητική μορφή που έχει συνδεθεί όσο λίγες με τον λονδρέζικο σύλλογο στην εποχή του Ρόμαν Αμπράμοβιτς, στο ξεκίνημα της τρέχουσας χιλιετίας, πάντα θα είναι το ίδιο δύσκολο να γυρνάει στο γήπεδο που μεγαλούργησε με τη μπλε φανέλα για δεκατρία χρόνια.
Είναι μάλιστα η δεύτερη μέσα σε τέσσερα χρόνια, σε διαφορετική όμως θέση, με διαφορετικό σύλλογο, και σε διαφορετική διοργάνωση.
Από το τότε…
Προφανώς δεν είναι εύκολο να εγκαταλείπεις έναν σύλλογο, όταν τον έχεις υπηρετήσει επί 13 συναπτά, και το όνομα σου έχει συνδεθεί όσο λίγο. Πόσο μάλλον όταν έχεις συμβάλει καθοριστικά ώστε να μεγαλώσει σημαντικά αυτός ο σύλλογος, να αλλάξει επίπεδο, να κατακτήσει τίτλους, να κυριαρχήσει στην Αγγλία αλλά και να κάνει αισθητή την παρουσία της στην ελίτ της Ευρώπης. Κάτι που συνέβη ουσιαστικά με τον Ζοσέ Μουρίνιο εξ αρχής στον πάγκο, και με πιστούς στρατιώτες τους Τσεχ, Τέρι, Ντρογκμπά και φυσικά τον Λάμπαρντ.
Με τους «μπλε» ο πρώην Άγγλος μέσος «έγραψε» συνολικά 648 εμφανίσεις και 211 τέρματα, από το 2001 έως το 2014. Mαζί τους, κατέκτησε συνολικά δεκατρία τρόπαια, με σπουδαιότερα εξ αυτών τις τρεις κατακτήσεις Πρέμιερ Λιγκ και το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012. Και πιθανώς, όπως οι περισσότεροι φίλοι της Τσέλσι, το τέλος με την φανέλα της ομάδας δεν θα έπρεπε να γραφτεί έτσι, όχι δηλαδή να φύγει από το ποδόσφαιρο γενικά χωρίς να κλείσει εκεί την καριέρα του. Όπως αποκάλυψε και ο ίδιος αργότερα, σε συνέντευξη του το 2016, τον επηρέασε η πολιτική της Τσέλσι, στο να θέτει συμβόλαια περιορισμένης διάρκειας (ακόμα και μονοετή) και με χαμηλότερο μισθό στους παίκτες που ξεπερνούν τα 30, με τον ίδιο να αποχωρεί από την ομάδα στα 35 του.
Ο ίδιος αναζήτησε την περιπέτεια της Αμερικής και του MLS μέσω της New York City FC, που όμως, ως… ξαδερφάκι της Μάντσεστερ Σίτι (η Abu Dhabi United Group, που ανήκει στον σεϊχη Μανσούρ, έχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ομάδας), τον έφερε ως δανεικό στο Μάντσεστερ, και η.. κατά μέτωπο αντάμωση με την Τσέλσι δεν άργησε.
Κάτι που συνέβη στις 21 Σεπτέμβρη του 2014, με την τότε ανεβασμένη αγωνιστικά Τσέλσι να φιλοξενείται από την Σίτι, που υπερασπιζόταν τα σκήπτρα του πρωταθλητή. Τα καλύτερα σενάρια, λένε, τα γράφει η ίδια η ζωή, και σαν παιχνίδι της μοίρας, ο Λάμπαρντ ήταν αυτός που πλήγωσε εκείνη την μέρα τους Λονδρέζους, για να γίνει το 1-1 στο 85ο λεπτό, ισοφαρίζοντας έτσι το γκολ του Σίρλε. Φύσικα ο ίδιος δεν το πανηγύρισε, δεν θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει, σεβόμενος τα όσα έχει περάσει με την Τσέλσι.
«Είναι κάτι δύσκολο για μένα. Πέρασα δεκατρία υπέροχα χρόνια με τους φίλους της Τσέλσι, είμαι ‘δεμένος’ μαζί τους. Δεν περίμενα πως θα γυρίσω και θα σκοράρω. Μπήκα στο γήπεδο και οι φίλοι της Τσέλσι τραγουδούσαν για μένα, αυτό σε συγκινεί», σχολίασε μετά το παιχνίδι, στο οποίο ο ίδιος επέμεινε τότε να παίξει, να τιμήσει τον επαγγελματισμό του, ενώ και ο Μανουέλ Πελεγκρίνι είχε αποκαλύψει πως τον είχε ρωτήσει αν όντως επιθυμούσε να δώσει εκεί το παρόν...
Eντέλει το τέρμα του εκείνο δεν… στέρησε και κάτι σημαντικό στην Τσέλσι, αφού οι «μπλε» συνέχισαν την πορεία τους καθοδόν προς τον τίτλο, κατακτώντας τον την επόμενη άνοιξη, ενώ ο «Φράνκι» στο τέλος της σεζόν επέστρεψε στις ΗΠΑ, για να αγωνιστεί μέχρι και πρόπερσι με την ομάδα της Νέας Υόρκης.
… στο τώρα
Ένα διάστημα τεσσάρων χρόνων μπορεί να είναι μια… ανάσα στα βιβλία της παγκόσμιας ιστορίας, ποδοσφαιρικά ωστόσο μπορεί να αποτελέσει μια περίοδο όπου αρκετά πράγματα ενδέχεται να έχουν αλλάξει ριζικά.
Χωρίς αθλητικά πλέον, αλλά φορώντας κοστούμι, και βρισκόμενος μπροστά απ’ τον πάγκο, ο Φρανκ Λάμπαρντ επιδιώκει το επόμενο βήμα από το φετινό καλοκαίρι, ως προπονητής της Ντέρμπι Κάουντι. Ακόμα ένας δηλαδή από την γενιά σπουδαίων ποδοσφαιριστών της προηγούμενης δεκαετίας ο Τζέραρντ στην Ρέιντζερς, ο Ανρί πλέον στη Μονακό, ο Τέρι στην Άστον Βίλα.
Η Ντέρμπι ψάχνει την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια της Πρέμιερ για πρώτη φορά από την σεζόν 2007/2008, και φαίνεται πως με τον Λάμπαρντ θα μπορεί να ελπίζει να το πετύχει αυτό, (είναι 6η μέχρι στιγμής με 25 βαθμούς, τέσσερις μόλις μακριά από την κορυφή). Καλά δείγματα γραφής βέβαια έδειξε και κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον περασμένο μήνα, όταν τα «κριάρια» στάθηκαν με αξιώσεις στο «Ολντ Τράφορντ» και πήραν την πρόκριση για τον επόμενο γύρο.
Η σημερινή δοκιμασία στο «Στάμφορντ Μπριτζ» κρύβει εξίσου παρόμοιες – αν όχι και μεγαλύτερες – δυσκολίες, τέτοιες βραδιές όμως είναι και βραδιές… στοιχημάτων. Γιατί όσο και αν αγαπάει την πρώην του ομάδα, όσα πανό με το όνομα του και αν δει σήμερα, όσο και αν φωνάξουν για χάρη του οι φίλοι των «μπλε», ο 39χρονος πλέον τεχνικός θα προσπαθήσει για το καλό του τωρινού του συλλόγου και για την πρόκριση, αφού δεν πρόκειται για πρωτάθλημα όπου ό,τι και αν συμβεί, θα ξεχαστεί μέχρι την επόμενη αγωνιστική: «Το να επιστρέφω είναι κάτι ξεχωριστό για μένα. Ως προπονητής, θα απολαύσω την περίσταση και θα προσπαθήσω να κατεβάσω την ομάδα μου όσο καλύτερα γίνεται. Δεν θα υπάρξει πίκρα αν νικήσουμε. Θα είμαι περήφανος να πηγαίνω με την ομάδα μου σε ένα μέρος που αποκαλούσα σπίτι για δεκατρία χρόνια και που ακόμα το νιώθω έτσι».
Άλλωστε οι μεγάλες αγάπες, όπως λένε, πάνε στον παράδεισο, πρώτα όμως περνάνε για λίγο (έστω και για 90 συν κάτι λεπτά) από την κόλαση…
Χρήστος Γραβιάς
