Η μέρα που ο Λουκάκου θυμήθηκε τι δουλειά κάνει!
Ήταν απόγευμα της 31ης Μαρτίου όταν ο Ρομέλου Λουκάκου είχε σκοράρει τελευταία φορά στο Ολντ Τράφορντ και απέναντι στη Φούλαμ πρόλαβε το απόγευμα του Σαββάτου να σπάσει τη γκίνια και να μειώσει τη γκρίνια πριν έρθουν τα Χριστούγεννα!
Ο Βέλγος σταρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρήκε δίχτυα στο «Θέατρο των Ονείρων» για τελευταία φορά τη μέρα που τελείωνε ο Μάρτης γδάρτης και παλουκοκάφτης και «θύμα» του ήταν η Σουόνσι στο δρόμο προς τον υποβιβασμό της στη Championship.
Έκτοτε δοκιμάζοντας την υπομονή του Μουρίνιο και των οπαδών μετρούσε καρτερικά το πότε θα τελείωνε αυτή η δυστοκία.
Η πληροφορία πως ένας σέντερ φορ δεν σκοράρει για εννιά μήνες έχει ιδιαίτερη σημασία. Ναι, αν πρόκειται για ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται ως δεξί μπακ π.χ το στατιστικό ακούγεται ως απολύτως φυσιολογικό.
Όμως η φανέλα που κάποτε ήταν μόνο με το νούμερο 9 πίσω της (όπως έγραφε ο Μένης Κουμανταρέας) καμαρωτή- καμαρωτή... πολύ πριν αρχίσουν τα νούμερα 85 γιατί κάποιος γεννήθηκε τότε, το 1+9 γιατί... κάποιος μου πήρε «κυρία κυρία» τον αριθμό, το 97 γιατί τότε γνώρισε ο τύπος τη γυναίκα της ζωής του ή το 69 γιατί κάποιος βγάζει γούστα, έχει μια και μόνο αποστολή: να σκοράρει!
Έχεις διανοηθεί ποτέ τι θα συνέβαινε στην δουλειά σου αν δεν ήσουν για τόσο καιρό παραγωγικός;
Όμως για τον ακριβοπληρωμένο Λουκάκου , τα πράγματα είχαν γίνει πολύ στενά αν αναλογιστεί κανείς πως η Γιουνάιτεντ διανύει μια από τις χειρότερες σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, συγκρίσιμη μόνο με εκείνη τη ζοφερή του 2013-14 που με τον Σερ Άλεξ να φεύγει ο τίμιος Ντέιβιντ Μόιες (για να του αναθέσεις τα κοινόχρηστα ωστόσο) απέτυχε παταγωδώς οδηγώντας την ομάδα στην έβδομη θέση της βαθμολογίας!
Είναι φοβερό πως ενώ αυτό το παιδί, ο Λουκάκου που στα 12 του χρόνια πέτυχε 73 γκολ σε 34 ματς για να καταφέρει να μπει στη μεγάλη ομάδα της Άντερλεχτ προκειμένου να βγάλει την οικογένειά του από την ανέχεια, περνάει τώρα στην καλύτερη του στιγμή -φαινομενικά- τις χειρότερες μέρες της καριέρας του. Περίεργα παιχνίδια παίζει η ζωή...
Μέσα στην περίοδο της δυστοκίας του Βέλγου, η Ρεάλ άλλαξε τρεις προπονητές, ο Λιούις Χάμιλτον κέρδισε 18 Γκραν Πρι και οι Μόντριτς και Μπαπέ πήραν ένα κάρο τρόπαια... Ο χρόνος, αποδεικνύεται αμείλικτος.
Ευτυχώς, μάλλον, για τον συμπαθέστατο (κατά τ' άλλα) Ρομέλου Λουκάκου, ο εφιάλτης μοιάζει να τελείωσε με το που έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της Φούλαμ και ξαναθυμήθηκε τι δουλειά κάνει ακριβώς...
Γεωργία Τζαγκαράκη
