Μάικλ Όουεν: Το παιδί θαύμα της Λίβερπουλ με τη Χρυσή Μπάλα και το άδοξο τέλος!

Ο οπαδός της Έβερτον που... μεγάλωσε με τη φανέλα της Λίβερπουλ, άνθρωπος των γκολ και της Χρυσής Μπάλας, με τις μοιραίες αποφάσεις, τα εύθραυστα πόδια και το πρόωρο τέλος. Ο ταλαντούχος Μάικλ Όουεν γίνεται σήμερα 39 ετών και το england365.gr θυμάται πως ο παίκτης δίχασε το Νησί μέσω των επιλογών του.  

Μάικλ Όουεν: Το παιδί θαύμα της Λίβερπουλ με τη Χρυσή Μπάλα και το άδοξο τέλος!

Γυρνάμε πίσω στο χρόνο, κάπου στο 1996, όταν ο 17χρονος Μάικλ Όουεν υπέγραφε για λογαριασμό της ανδρικής ομάδας της Λίβερπουλ. Τα κατορθώματα του στις μικρές ηλικίες με τη φανέλα των ρεντς είχαν κάνει τον γύρο του νησιού! Ο Όουεν είχε σημειώσει 30 γκολ σε 25 παιχνίδια στην ομάδα Νέων και 28 γκολ σε 20 αγώνες για τα “λιονταράκια” και σημαντικο ρόλο έπαιξαν οι εγγυήσεις του ‘θρυλικού’ Στίβ Χάιγουεϊ, αέρινου εξτρέμ της δεκαετίας του '70. «Είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα, δεν φοβάται κανέναν» είπε ο Ιρλανδός πρώην σταρ και υπεύθυνος των ακαδημιών και έτσι με αφορμή την τιμωρία του Ρόμπι Φάουλερ τον Μάιο του ’97 κάνει το ντεμπούτο του ως αλλαγή κόντρα στην Γουίμπλεντον και σκοράρει στην ήττα με 2-1. Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει βασικο (με φοβερή σύμπτωση του να σκοράρει) στην πρεμιέρα κόντρα στη Γουίμπλεντον από το σημείο του πέναλτι.

Ο τεχνικός των κόκκινων Ρόι Εβανς τον εμπιστεύεται και όλη τη σεζόν κάνει φοβερά πράγματα που τον φέρνουν μέχρι και την εθνική ομάδα στο παγκόσμιο κύπελλο της Γαλλίας. Το γκολ του εναντίον της Αργεντινής, στην ισοπαλία με 2-2 που τελειώνει με ακόμα έναν αποκλεισμό στα πέναλτι για τα «λιοντάρια», τον εκτοξεύει ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες του πλανήτη! Στα οκτώ χρόνια που έμεινε στο Άνφιλντ υπήρξε ο κορυφαίος σκόρερ του συλλόγου σε επτά συνεχόμενες περιόδους και ο 8ος στην ιστορία της ομάδας με 158 γκολ σε 297 εμφανίσεις. Όμως, το 2000 ήταν η αρχή για τους τακτικούς τραυματισμούς (τον κακό του δαίμονα) που ακολούθησαν. Στον τελικό του Κυπέλλου του 2001, συνάντησε την Άρσεναλ και γύρισε το ματς μόνος του σχεδόν με αποτέλεσμα να μείνει στα κιτάπια ως «ο τελικός του Μάικλ Όουεν» αφού το Νο10 χρειάστηκε μόλις επτά λεπτά για να χτυπήσει δύο φορές και να κάνει τη μεγάλη ανατροπή!

Στις 17 Δεκεμβρίου του 2001, σε ηλικία μόλις 21 ετών θα κερδίσει την Χρυσή Μπάλα, την ύψιστη ατομική διάκριση για έναν ποδοσφαιριστή και θα είναι ο τέταρτος και τελευταίος Άγγλος που πετυχαίνει κάτι ανάλογο μέχρι σήμερα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας εκ των πιο καλοπληρωμένων ποδοσφαιριστών με ονειρικές εμφανίσεις, τίτλους και όμορφα γκολ δεν ήταν ικανοποιημένος. Ήθελε να φτάσει στα ‘αστέρια’ και τον Αύγουστο του 2004, έναντι 8 εκατομμυριων ευρώ θα μετακομίσει στη Μαδρίτη για χάρη της Ρεάλ. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Πώς να αισθάνθηκε άραγε όταν οι φίλοι του και πρώην συμπαίκτες Στίβεν Τζέραρντ και Τζέιμι Κάραγκερ σήκωσαν την πολυπόθητη κούπα στο έπος της Κωνσταντινούπολης; Όπως και να χει, το πέρασμα από τη βασίλισσα ήταν μικρό με 13 τέρματα σε 36 παιχνίδια και καμία διάκριση για την ομάδα φωτιά του Ζιντάν, Ραούλ, Μπέκαμ, Ρομπέρτο Κάρλος και Φίγκο.

 

 

Έπειτα από το ατυχές πέρασμα στη Μαδρίτη, ο Μάικλ επιχείρησε να επιστρέψει στην ομάδα που ‘ερωτεύτηκε’ στο δρόμο αν και παιδί ήταν όαδος της Εβερτον! Τα οικονομικά προβλήματα της Λίβερπουλ δεν επέτρεψαν να ευδοκιμήσει η μεταγραφή που θα κόστιζε 10 εκατομμυρια λίρες και η κίνηση ματ ήρθε από τη Νιούκαστλ που πρόσφερε 16,8 εκ λίρες κανοντας μεταγραφή... αεροδρομίου! Στα τέσσερα χρόνια. που έμεινε εκεί οι “καρακάξες’ είχαν έντονα παράπονα για τον μονίμως τραυματισμένο Μάικλ, διαμαρτυρόμενοι και απαιτώντας αποζημίωση από τη FIFA και την αγγλική ομοσπονδία ειδικά μετά τη ζημιά που έπαθε στο Μουντιαλ στο ματς Αγγλία Σουηδια.

Οι ένδοξες στιγμές αποτελούσαν πια παρελθόν και η παρουσία του στο υψηλό επίπεδο της Premier League έμοιαζε ανεπαρκής. Ολοκλήρωσε τη θητεία του με 26 γκολ σε 71 συμμετοχές. Μετά την απόφαση του να ντυθεί ξανά στα κόκκινα, αυτή τη φορά για χάρη της Μάντσεστερ Γιουναιτεντ, ο Μάικλ άνοιξε τον ασκό του αιόλου αφού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Από τη μια πλευρά οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ τραγουδούσαν στο Άνφιλντ “μια φορά προδότης ποτέ κόκκινος”, τονίζοντας έτσι το ιστορικό του λάθος να μεταβεί στην αιώνια αντίπαλο τους. Από την άλλη, οι φίλοι των ‘κόκκινων διαβόλων’ θεωρούσαν ασέβεια να φορά το ιερό νούμερο επτά. Καταλυτική για την συγκεκριμένη μεταγραφή ήταν η επιμονή του Σερ Άλεξ Φέργκυσον που πίστεψε στην αναγέννηση του. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ, αφού ο απολογισμός του συμβολαίου με πληρωμή ανά συμμετοχή μετά από τρείς σεζόν με λιγοστές εμφανίσεις (31 για την ακρίβεια) είχε βρει τα δίχτυα μόνο πέντε φορές.

Τα επιτεύγματα του με την Εθνική Αγγλίας παραμένουν αξιοθαύμαστα. Χαρακτηριστική η εμφατική νίκη επί της Γερμανίας με 5-1 και πρωταγωνιστή τον ίδιο που πέτυχε χατ-τρικ και έγινε σύνθημα στα χείλη των Άγγλων οπαδών, τραγουδώντας ‘πόσο μαγικός και άξιο παλικάρι είναι που σκοράρει όλη νύχτα όταν παίζει με τους Γερμανούς’. Στις μνήμες όλων επίσης έχειχαραχθεί και ο σοκαριστικός τραυματισμός στο Μουντιάλ του 2006 στον αγώνα με την Σουηδία όταν υπέστη ρήξη χιαστών. Τη φανέλα της χώρας του την τίμησε δεόντως σκοράροντας 40 γκολ σε 89 συμμετοχές και είναι ο τέταρτος σκόρερ στην ιστορία.

 

 

«Με πολύ μεγάλη υπερηφάνεια, ανακοινώνω την πρόθεση μου να σταματήσω το ποδόσφαιρο στο τέλος της χρονιάς». Μέσω της συγκεκριμένης ανάρτησης στο τουίτερ γνωστοποίησε ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση το καλοκαίρι του 2013, όπου βρισκόταν στην Στόουκ Σίτι. Ο Μάικλ δεν επανήλθε υγιής και σε έξι συμμετοχές σημείωσε ένα γκολ. Σε ηλικία μόλις 34 ετών κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Οι αλλεπάλληλες ατυχίες και η ταλαιπωρία από τους τραυματισμούς δεν επέτρεψαν στο άστρο του να λάμψει για πολύ. Ο προικισμένος Μάικλ έφτασε σε σημείο να μισεί και να μην αντέχει το ποδόσφαιρο, ενδεικτικά στοιχεία της ψυχολογικής κατάπτωσης λόγω των τραυματισμών.

Τώρα είναι σχολιαστής για την τηλεόραση της BT αλλά ολοι σκέφτονται την εποχή με τη Λίβερπουλ όπου άφησε εποχή! «Όταν κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ποια φανέλα φορούσα στην καριέρα μου, είναι πάντα κόκκινη, η κόκκινη της Λίβερπουλ, η ομάδα της καρδιάς μου» λέει ωστόσο πια στο Άνφιλντ ο κόσμος παραμένει μαζί του θυμωμένος όχι για την απόφαση να αφήσει την ομάδα και να πάει στη Ρεάλ αλλά γιατί τόλμησε να διανοηθεί να βάλει πάνω του τη φανέλα της Γιουνάιτεντ!

Ελένη Σταθούλη