«Εγώ, ο Ζοσέ»
Οι ήρωες, νικητές και ηττημένοι, πέφτουν πάντα σχεδόν θύματα της δημόσιας ιστορίας και των στόχων της. Ο Ζοσέ Μουρίνιο θα γνωρίσει Ναπολεόντειες τιμές και δόξες, δεν θα μπορέσει όμως να αποφύγει και το δικό του προσωπικό Βατερλό. Το england365 κάνει μια αναδρομή σε λίγες μόνο από τις πιο αξέχαστες στιγμές μιας ηγετικής μορφής του ποδοσφαίρου.
Ένα ναρκισσιστής ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του είναι ένα άτομο που χαρακτηρίζεται από χαρισματική ρητορική, στρατηγική ευφυΐα, αντιμετώπιση προσκλήσεων και ρίσκου, ευελιξία, αυτοπεποίθηση και εγωκεντρισμό. Για τον Μουρίνιο χρειάστηκε απλά να είναι ο εαυτός του.
«Πήρα ότι δεν ανήκε σε κανέναν» Ναπολέοντας
Το άγγιγμα του Μίδα; Η απλώς ένα φυσικό ταλέντο; Ο Μουρίνιο έγινε σε κάθε περίπτωση ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σήκωσε το Τσάμπιονς και το Γιουρόπα Λιγκ με δύο διαφορετικές ομάδες. Μάλιστα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο καθώς στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέστη ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του συλλόγου που πήρε τίτλους στην πρώτη του σεζόν στο σύλλογο.
Η χρονιά έπος της Ίντερ:
Το 2010 θα πάρει με την Ίντερ το τρεμπλ, κάνοντας τους Μιλανέζους την πρώτη ιταλική ομάδα που τα καταφέρνει και εκείνη η σεζόν παραμένει αξεπέραστη.
ΙFFHS World's Best Club Coach για τέσσερις χρονιές:
Το 2004 με την Πόρτο, το 2005 με την Τσέλσι, το 2010 με την Ίντερ και το 2012 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2010 η FIFA του απένειμε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας στην κατηγορία Καλύτερος Προπονητής. Το πιο φοβερό; Οι τίτλοι του Πορτογάλου θα φτάσουν τους 25 παραμενοντας με έναν παραπάνω από τον Πέπ Γκουαρντιόλα ως ο τεχνικος εν ενέργεια με τα περισσότερα τρόπαια.
Πάντοτε μου άρεσε η ανάλυση: «γιατί» και «πώς» είναι ερωτήματα τόσο χρήσιμα που πρέπει να τα θέτουμε συνεχώς. Ναπολέοντας
Όταν το 2004 ο Ζοσέ στην πρώτη του θητεία σε λονδρέζικο έδαφος αναλαμβάνει τα ηνία της Τσέλσι, το Στάμφορντ Μπριτζ μετατρέπεται σε ένα πραγματικό στρατηγείο. «Μας προετοιμάζει για τον αντίπαλο με τόσο βάθος, που δεν το έχω ξαναδεί ποτέ», έλεγε ο Τζον Τέρι. Πράγματι, η τακτική προσήλωση και η ενδελεχής σχεδόν εμμονική θα έλεγε κανείς μελέτη του αντιπάλου μέσα από σύνθετα διαγράμματα με τους παίκτες κλειδιά και τη στατιστική ανάλυση από την «ProZone» που περιλαμβάνονταν στα ντοσιέ του Ζοσέ, άλλαξε τον κόσμο της Πρέμιερ Λιγκ, ανοίγοντας ταυτόχρονα την πόρτα στο υποτιμημένο αμυντικογενές στυλ ποδοσφαίρου. Η αριστουργηματική δουλειά στην άμυνα της Τσέλσι μάλιστα, είχε ως αποτέλεσμα την διατήρηση ανέπαφης της εστίας της 24 φορές σε 38 ματς με μόλις 15 γκολ παθητικό ενώ οι 95 βαθμοί που συγκέντρωσε η βρετανική ομάδα κατά την πρώτη σεζόν του Πορτογάλου (2004-05) ήταν το απόλυτο ρεκόρ του αγγλικού πρωταθλήματος μέχρι τους 100 περσινους της Σίτι. Και μόνο τα νούμερα αυτά όπως ήταν φυσικό έκαναν τους οπαδούς των «Μπλε» να πίνουν νερό στο όνομα του και έτσι η επιστροφή του στην ομάδα το 2013 ήταν αναμενόμενη.
«Δεν μ'αρέσει ο πόλεμος, αλλά προτιμώ να τον κάνω νωρίτερα παρά αργότερα».
-«Τι με νοιάζει η γνώμη των σαλονιών και των πολυλογάδων; Δεν με ενδιαφέρει να την ακούσω»
-«Είχα πολλούς αυλικούς και κόλακες, δεν έκανα ποτέ φίλους. Ο μεγάλος άνδρας δεν πρέπει να έχει καρδιά». Ναπολέοντας
Αν σε κάτι ακόμα πλην της προπονητικής του δεινότητας υπήρξε βιρτουόζος ο «Mr Special One» δεν είναι άλλο από την ανακάλυψη εχθρών πυροδοτώντας επί οποιασδήποτε αφορμής έναν ανελέητο «πόλεμο» απέναντι τους. Ο εγωκεντρικός και ηγετικός Μουρίνιο δεν φοβήθηκε ποτέ να πει ανοιχτά την γνώμη του, πατώντας την σκανδάλη και ανοίγοντας πυρ. Αντίπαλοι προπονητές, δικοί του παίκτες και φυσικά δημοσιογράφοι βρίσκονταν ανά διαστήματα στην μαύρη λίστα του εγωμανούς Ζοσέ. Και αν νομίζετε πως η κόντρα του με τον Πολ Πογκμπά υπήρξε σκανδαλώδης, αρκεί να θυμηθείτε την περίπτωση του Ζεζουάλδο Φερέιρα.
Από την πρώτη στιγμή που ο Μουρίνιο ανέλαβε τα ηνία της Μπενφίκα άσκησε σθεναρά βέτο ώστε να μην έρθει ο (πολύ αργότερα προπονητής του Παναθηναϊκού) Φερέιρα στο πόστο του βοηθού καθώς όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ανοιχτά αργότερα δεν έτρεφε καμία εκτίμηση προς την δουλειά του. «Αυτός που για 30 χρόνια δεν έχει κερδίσει τίποτα , αυτού που η 30χρονη καριέρα θα ξεχαστεί όταν τελειώσει. Η καριέρα του θα μπορούσε να είναι η ιστορία ενός γαϊδουριού που δούλευε για 30 χρόνια και ποτέ δεν έγινε άλογο» θα ομολογήσει μάλλον όχι και ιδιαίτερα κολακευτικά για τον συμπατριώτη του.
Είτε τον μισείς είτε τον λατρεύεις, είτε θεωρείς παρωχημένο το στυλ ποδοσφαίρου του, αυτό που οφείλεις να παραδεχτείς είναι εκείνο που με δικά του λόγια διατείνονταν με την πρώτη ευκαρία. «Είμαι αυτός που δεν θα διαγραφεί ποτέ από την ιστορία…»
Κωνσταντίνα Θεοδώρου
