Bohemian Rhapsody ή αλλιώς η ταινία που «αδειάζει» τους κριτικούς κινηματογράφου

Ήταν 23 Οκτώβρη του 2018 όταν ο Ράμι Μάλεκ ζωντάνευε για πρώτη φορά τον θρύλο του Freddie Mercury στο στάδιο Γουέμπλει. Μια καθόλου τυχαία επιλογή καθώς εκεί είχε δοθεί η πιο εμβληματική συναυλία των Queen το 1985 στο πλαίσιο του Live aid. 

Το κοινό μαγεύτηκε από την σκηνοθεσία και την αγάπη με την οποία ηθοποιοί και σκηνοθέτης κατάφεραν να αποδώσουν τη ραγδαία άνοδο των Queen, την φυγή του frontman για σόλο καριέρα, την διάγνωση του με Aids, την επανένωση και την επική εμφάνιση τους στο πλαίσιο της  συναυλίας  για το Live Aid.

Εξάλλου είναι λογικό πως μια βιογραφική ταινία για τον ιδιόμορφο Freddie Mercury δεν θα μπορούσε να έχει την σήμανση ‘κατάλληλο για όλους΄....  και αυτό έκανε τον Μάλεκ να δηλώνει στην επίσημη πρεμιέρα πως λίγη έρευνα παραπάνω να έκανε για την προσωπικότητα που κλήθηκε να ενσαρκώσει θα μπορούσε να θεωρηθεί «στα όρια της παράνοιας». 

Μετά το τέλος της πρεμιέρας ο κιθαρίστας των Queen,Μπράιαν Μέι δήλωσε χωρίς να μπορέσει να κρύψει τα δάκρυα του πως ο φίλος του θα ήταν χαρούμενος με το αποτέλεσμα καθώς ο στόχος επετεύχθη: «Όλα ήταν εκεί, το χιούμορ, το ταλέντο του, η απογοήτευση. Έχει λυπηρές και χαρούμενες στιγμές η ταινία και αυτό ήταν αυτός. Οπότε ναι, αυτή η ταινία είναι  ο Freddie».

Λίγο αργότερα η ταινία ταξίδεψε σε όλο το κόσμο για να θυμίσει στους μεγαλύτερους το συγκρότημα που τους έκανε χτυπάνε ρυθμικά τα πόδια τους στο έδαφος με το we will rock you ή το Radio Gaga καθώς και τον εμπνευστή της πρώτης τους επανάστασης. Όπως και για  για να τιμήσει τους νεότερους που μπορεί να γεννήθηκαν μετά τον θάνατο του Mercury, έφεραν όμως το τραγούδι “Bohemian rhapsody” στην πρώτη θέση προβολών στο διαδίκτυο με 1,6 δις προβολές. Ένα τραγούδι που τάραξε τα νερά της μουσικής όταν κυκλοφόρησε  τα Χριστούγεννα του 1975 μέσα από ένα άλμπουμ που άφησε εποχή το «A night at the opera» και που ξανάγινε νούμερο ένα την περίοδο των Χριστουγέννων του 1991 μετά το θάνατο του Mercury. 

Από την άλλη πλευρά και ενώ η ταινία απέσπασε τα δυο σημαντικότερα βραβεία στις Χρυσές Σφαίρες (καλύτερη δραματική ταινία και καλύτερη δραματική ερμηνεία) που θεωρούνται προάγγελος των Οσκαρ, παρατηρείται και πάλι ένα φαινόμενο γνωστό -κυρίως- στην Ελλάδα.

Η ταινία θάφτηκε από τους κριτικούς κινηματογράφου και χωρίς καμία εξαίρεση θεωρήθηκε επιφανειακή, ανάξια των προσδοκιών και υπερεκτιμημένη πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κοινό το οποίο θεωρείται ο αυστηρότερος κριτής ειδικά μάλιστα όταν κάποιος πάει να ακουμπήσει ένα από τα είδωλα του.

Το φαινόμενο αυτό που ανθίζει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν οι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να ζουν κρίνοντας τις δουλειές άλλων ανθρώπων έχουν στα αλήθεια δει τις ταινίες στις οποίες αναφέρονται ή απλά βλέπουν την τάση του κοινού στο twitter και απλά γράφουν τα αντίθετα βγάζοντας προς τα έξω την πιο εναλλακτική φύση τους .

Για την ιστορία, η ταινία που λαμβάνει διθυράμβους αυτή τη στιγμή απο σύσσωμη την ελληνική κριτική κοινότητα είναι το Favourite σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου... γιατί είναι οκ να αγαπάς τον Λάνθιμο γιατί δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό ακόμα και αν το στενό κεφάλι σου δεν μπορεί καν να διαννοηθεί τι είναι αυτό που πραγματεύεται... Είναι απλά  ο Λάνθιμος…