Η απο - Βρετανοποίηση των ιδιοκτητών της Premier League
Όχι μια ούτε δύο, αλλά 12 ομάδες της Premier League βρίσκονται στα «χέρια» μην Βρετανών επιχειρηματιών, με τα αποτελέσματα να είναι άκρως ενθαρρυντικά για τις επενδύσεις των περισσοτέρων εξ αυτών...
Με αφορμή την απόφαση του Μάικ Άσλεϊ να παραμείνει στην Νιούκαστλ παρά την αρχική του πρόθεση να παραχωρήσει τις μετοχές της ομάδας, αλλά και το νέο ενδιαφέρον που εξέφρασε της Αμάντα Στέιβλι για την απόκτηση τους, παρατηρήθηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος των επενδυτών στο ποδόσφαιρο της Βρετανίας κατάγεται και δραστηριοποιείται κυρίως, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε στην Ασία. Πιο συγκεκριμένα αυτή την στιγμή, όσο παράξενο και να ακουστεί, οι 12 από τις 20 ομάδες (πάνω από το 50%) της Premier League έχουν ως ιδιοκτήτες επιφανείς επιχειρηματίας ή μεγάλους ομίλους-εταιρίες που δεν προέρχονται από το «Νησί».
Οι οκτώ ομάδες που παραμένουν σε Βρετανικά χέρια δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό των υπολοίπων, με μόλις δυο από αυτές να βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα. Μόνο η Τότεναμ ιδιοκτησίας της English National Investment Company παραμένει ανταγωνιστική σε επίπεδο διεκδίκησης του τίτλου αλλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Γουέστ Χαμ, Μπόρνμουθ, Κρίσταλ Πάλας, Νιούκαστλ, Μπράιτον, Μπέρνλεϊ και Χάντερσφιλντ, δυσκολεύονται έως και αδυνατούν να πλησιάσουν τις οικονομικές υπερβάσεις των «ξένων» επιχειρηματιών και κατά συνέπεια μένουν πίσω αγωνιστικά.
Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Άρσεναλ, Γούλβς και Λέστερ είναι πέντε ομάδες που αν και πλούσιες σε ιστορία αλλά και συνδεδεμένες απόλυτα με την βρετανική κουλτούρα, ανήκουν σε ξένα επενδυτικά funds. Οι «κόκκινοι» πέρασαν το 2010 από τα χέρια δυο Αμερικανών επιχειρηματιών στην κατοχή της Fenway Sports Group, εταιρίας που όπως μαρτυρά και το όνομα της δραστηριοποιείται στον χώρο του αθλητισμού και με άλλα σπορ εκτός του ποδόσφαιρου, μεταξύ τον οποίον το μπέιζμπολ με τους θρυλικούς Boston Red Sox. Οι «πολίτες» διοικούνται από το παγκόσμιας εμβέλειας City Football Group, το οποίο έχει ξοδέψει πάνω από ένα δις λίρες για μεταγραφές τα τελευταία 10 χρόνια και είναι επίσης κάτοχος άλλων επτά ποδοσφαιρικών συλλόγων. Οι «κανονιέρηδες» αποτελούν μέρος των πολλών αθλητικών συλλόγων που διαθέτει ο αμερικανικός όμιλος Kroenke Sports & Entertainment, οι «λύκοι» είναι από το 2016 η μοναδική αθλητική δραστηριότητα της κινεζικής εταιρίας Fosun International, ενώ οι «αλεπούδες» ανήκουν στο King Power International Group, που δραστηριοποιείται στα καταστήματα «Duty Free» των αεροδρομίων και είναι ιδιοκτησίας του Αϊγιαβάτ Σριβανταναπράπμπα, γιού του Βιχάι Σριβανταναπράμπα ο όποιος τον περασμένο Οκτώβριο έπειτα από συντριβή του ελικοπτέρου στο όποιο επέβαινε, έξω ακριβώς από το στάδιο της ομάδας, ανασύρθηκε νεκρός.
Τσέλσι, Έβερτον, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Φούλαμ, Γουότφορντ, Σαουθάμπτον και Κάρντιφ είναι οι υπόλοιπες εφτά ομάδες που ανήκουν σε κάποιον μη Βρετανό επιχειρηματία και όχι σε κάποιον όμιλο πολλαπλής ιδιοκτησίας. Οι «μπλε» από το 2003, πέρασαν στην ιδιοκτησία του γνωστού Ρώσου επιχειρηματία και πολιτικού Ρόμαν Αμπράμοβιτς, με τον οποίο σε 16 χρόνια μετρούν ένα Champions League, ένα Europa League και 15 εγχώριους τίτλους. Τα «ζαχαρωτά» ανήκουν κατά πλειοψηφία (68%) στον Ιρανό ιδιοκτήτη εταιριών ενεργειακών πόρων, Φαρχάντ Μοσίρι, ενώ οι «κόκκινοι διάβολοι» βρίσκονται στα χέρια των Αμερικανών Αβραάμ και Τζοέλ Γκλαζέρ. Ο Πακιστανός δισεκατομμυριούχος businessman Σαχίντ Κάν, είναι ο ιδιοκτήτης των «cottagers» και μάλιστα φέτος το καλοκαίρι ξόδεψε πάνω από 100 εκατομμύρια λίρες για μεταγραφές που σίγουρα, βάση και της βαθμολογικής εικόνας, δεν απέδωσαν. Ο Ιταλός επιχειρηματίας Τζίνο Πόζο κληρονόμησε τις «σφήκες» από τον πατέρα του Τζιαμπάολο Πόζο, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της Ουντινέζε, με τις δυο ομάδες να διατηρούν στενές σχέσεις όσον αφορά την μετακίνηση παικτών. Οι «άγιοι» από τον περασμένο χρόνο ανήκουν κατά 80% στον Κινέζο Γκάο Τζισένγκ, ενώ ο Μαλαισιανός Βίνσεντ Ταν, αποτελεί κάτοχο και της Κάρντιφ, εκτός των Σαράγεβο, Λος Άντζελες και Κορτράικ.
Οι προαναφερθέντες επιχειρηματίες, προτιμούν να κάνουν το άνοιγμα στον χώρο του ποδοσφαίρου, σε έναν σύλλογο που διαθέτει ήδη το απαραίτητο «background» στο κομμάτι των οπαδών και της εμπορικότητας και όχι να ρισκάρουν χρηματοδοτώντας μια μικρομεσαία ομάδα στην Ασία ή την Αμερική όπου το άθλημα δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη, ούτε στην απήχηση του κοινού αλλά ούτε και στα κέρδη που είναι το βασικότερο.
Τα αποτελέσματα αυτών των επενδύσεων είναι άκρως ενθαρρυντικά για την πλειονότητα τους, με τις εξαιρέσεις ωστόσο να μην απουσιάζουν. Αρχικά, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι με τις επιδόσεις τους έχουν μετατρέψει την διεκδίκηση του τίτλου της φετινής Premier League σε μια άτυπη μονομαχία μεταξύ Αμερικανών και Αράβων. Επίσης, οκτώ από τις δώδεκα ομάδες των μη Βρετανών προέδρων, βρίσκονται μέσα στις πρώτες 10 θέσεις της βαθμολογίας, δείχνοντας την δυναμική τους. Σε Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γουότφορντ, Γούλβς, Λέστερ και Έβερτον, είναι σίγουρα ικανοποιημένοι από την προσφορά των ιδιοκτητών τους στο σύλλογο, σε αντίθεση με τις Κάρντιφ, Σαουθάμπτον και Φούλαμ που παρά τις οικονομικές υπερβάσεις που έκαναν το καλοκαίρι, (ιδιαίτερα η Φούλαμ με πάνω από 110 εκατομμύρια λίρες σε μεταγραφές) δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και κινδυνεύουν με υποβιβασμό.
Χρήστος Κατριμουστάκης
