Ο Λάμπαρντ είναι η μοναδική λύση αυτή τη στιγμή για την Τσέλσι, αλλά όχι η ιδανική...
Το χειρότερα κρυμμένο μυστικό στο αγγλικό ποδόσφαιρο το τελευταίο διάστημα ήταν η επιστροφή του Φρανκ Λάμπαρντ στην Τσέλσι, αυτή τη φορά ως προπονητής. Επιβεβαιώθηκε σήμερα και έτσι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου αναλαμβάνει την ομάδα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Είναι ο πρώτος Άγγλος προπονητής που αναλαμβάνει την Τσέλσι μετά το 1993, όταν ο Γκλεν Χοντλ είχε καθίσει στον πάγκο και οδήγησε την ομάδα σε έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας μετά από πολύ καιρό. Γενικότερα τη σταθεροποίησε ψηλά μέχρι και το 1996 που αποχώρησε, για να αναλάβει την εθνική Αγγλίας.
Μόνο που τώρα, δεν είναι η Τσέλσι που ήταν στον 20ο αιώνα, αλλά ένα θηρίο που «τρώει» προπονητές κι ας κατέκτησαν τίτλους από το 2003 και μετά όταν αγόρασε τον σύλλογο ο Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Αυτή τη στιγμή και χωρίς μεταγραφές, μοιάζει να είναι μια καλή επιλογή, αφού και στήριξη θα έχει με την αγάπη του κόσμου. Γενικώς, δεν θα είναι εύκολο για τη διοίκηση, τον Αμπράμοβιτς και τη Γκρανόβσκαϊα που παίρνει όλες τις αποφάσεις, να τον απομακρύνουν αν έρθει μια σειρά από άσχημα αποτελέσματα.
Από την άλλη, χωρίς μεταγραφές, πρέπει να αναλάβει δράση απευθείας στηρίζοντας νέα παιδιά και φέρνοντας πίσω πολλούς από τους δανεικούς οι οποίοι τα πήγαν υπέροχα στις ομάδες που αγωνίστηκαν. Μια κλασσική περίπτωση είναι του Τάμι Έιμπραχαμ στην Άσστον Βίλα.
Χωρίς τον Αζάρ, αυτομάτως η Τσέλσι πέφτει ένα, ίσως και δυο επίπεδα, αφού, ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου που μπορούσε να σου γυρίσει το παιχνίδι με μια του κίνηση, δεν θα είναι πλέον στο «Στάμφορντ Μπριτζ».
Από την άλλη, όποιος και να ερχόταν δεν θα είχε τη στήριξη που θα απολαμβάνει ο Λάμπαρντ από τον κόσμο. Ακόμα και λάθη θα του παραβλέπονται, με δεδομένο πως όλοι ξέρουν πόσο αγαπάει τους μπλε και πόσο θέλει να πετύχει σε αυτό τον ρόλο ο παίκτης που κατέκτησε τα πάντα με τη φανέλα της Τσέλσι.
Το πρόγραμμα είναι παγίδα με την Τσέλσι να ξεκινάει στο «Ολντ Τράφορντ» και μέσα στα πρώτα παιχνίδια να έχει να παίξει με την Μάντσεστερ Σίτι, έξω με τη Γουλβς και μετά εντός έδρας με τη Λίβερπουλ.
Αυτό θα είναι το πρώτο κρας τεστ της νέας εποχής κι αν δεν έρθουν καλά αποτελέσματα, υπάρχει ο κίνδυνος να φύγει πολύ γρήγορα η αύρα που τυλίγει τώρα αυτή τη στιγμή την επιστροφή του Λάμπαρντ.
Μην ξεχνάμε πως και ο Ντι Ματέο ήταν λατρεμένος της εξέδρας και είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά άντεξε μόλις μερικούς μήνες στο ξεκίνημα της αμέσως επόμενης σεζόν όταν άρχισαν τα άσχημα αποτελέσματα στην ομάδα και αποκλείστηκε από τους ομίλους της ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Μια άλλη περίπτωση πριν μερικά χρόνια έγινε η επιστροφή του Κένι Νταλγκλίς στη Λίβερπουλ. Έγινε δεκτός ως Μεσσίας, αλλά όταν τη δεύτερη χρονιά τα αποτελέσματα στράβωσαν πολύ, παρότι στηριζόταν από την εξέδρα, με την ομάδα να τερματίζει εκτός εξάδας, απολύθηκε από τη διοίκηση! Συνεπώς, δεν σε εξασφαλίζει το παρελθόν, ούτε η αύρα της αγωνιστικής παρουσίας που όμοιά της, πιθανώς, δεν έχει κανένας – από αυτούς που φόρεσαν τη φανέλα της Τσέλσι – σαν τον Λάμπαρντ των 248 γκολ.
Το μόνο που θα του εξασφαλίσει το μέλλον, είναι η δουλειά και τα αποτελέσματα που κακά τα ψέματα, καθορίζουν πάντα τη μοίρα ενός προπονητή. Σε ένα άθλημα που είσαι πάντα τόσο καλός όσο το τελευταίο αποτέλεσμα, ο Λάμπαρντ έχει επωμιστεί πολύ δύσκολο ρόλο. Ωστόσο, επιμένω πως αυτή την ώρα, αν όχι η ιδανική, ήταν η μόνη λύση που μπορούσε να σκεφτεί κάποιος για τον πάγκο της Τσέλσι, ενόψει μιας πάρα πολύ δύσκολης σεζόν.
