Έναν καλό παίκτη τον αγοράζεις για να μην τον πάρει μερικές φορές ο αντίπαλος
Με την απόκτηση του νεαρού Χάρβεϊ Έλιοτ, του νεότερου που έχει παίξει ποτέ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ, φαίνεται πως η Λίβερπουλ ολοκληρώνει τις μεταγραφές της γι' αυτό το καλοκαίρι και αυτό μπορεί να είναι ένα μεγάλο λάθος που θα το βρει ο Κλοπ μπροστά του μέσα στη σεζόν. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Για την απόκτηση ενός νέου παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα και είναι μια εξαιρετική κίνηση που σίγουρα μελλοντικά θα βγει. Ωστόσο, το λάθος που γίνεται από τον Κλοπ και κυρίως από τη διοίκηση των Πρωταθλητών Ευρώπης, είναι πως σε αυτό το καλοκαίρι, δεν κάνει μια ή δυο κινήσεις μαρκίζας που θα μπορούσαν να αλλάξουν κι άλλο το επίπεδο.
Με φανερά κενά στο ρόστερ κυρίως στις θέσεις των δύο ακραίων μπακ, όπου πίσω από τους Αλεξάντερ – Άρνολντ και Ρόμπερτσον δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί ν' αποτελέσει άμεση επιλογή, μέχρι που δεν ήρθε ένας κυνηγός των 10 με 12 γκολ γκαραντί, για τη σεζόν που να μπορεί να δώσει ανάσες στους τρεις της επίθεσης, η Λίβερπουλ δείχνει να μπαίνει στη μάχη μιας πολύ απαιτητικής σεζόν με λιγότερες λύσεις από αυτές που είχε πέρυσι.
Συμφωνώ πως δίνοντας ένα νέο συμβόλαιο στον Οριγκί, ο οποίος πιθανότατα θα έχει και πολύ καλύτερη ψυχολογία πλέον έπειτα από την πολύ σημανική συμβολή του στο τέλος της περασμένης σεζόν, συν τις ευκαιρίες που θέλει να δώσει ο Γερμανός προπονητής στον νεαρό Μπρούστερ, δείχνει δύσκολο το πως θα μπορούσε να προσθέσει ακόμα έναν επιθετικό. Από την άλλη, η Λίβερπουλ παραμένει μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερες διαφορετικές πρακτικές σε παιχνίδια που της σραβώνουν και πέρσι υπήρχαν τέτοια που τελικά κόστισαν τον τίτλο.
Στα χαφ, η επιστροφή του Τσάμπερλεϊν δίνει ακόμα μια λύση και ο Κλοπ πιστεύει πως ο Φαμπίνιο με τον Κεϊτά θα είναι ακόμα καλύτεροι στη φετινή χρονιά.
Αυτό όμως το κενό στα ακραία μπακ πιθανώς ν' αποδειχθεί μεγάλο πρόβλημα. Στο κέντρο της άμυνας, αντίθετα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού μένοντας ο Λόβρεν, η ομάδα διαθέτει τον Μάτιπ και τον Γκόμες εκτός από τον Φαν Ντάικ.
Από τους παίκτες, όμως, που υπήρχαν στην αγορά, μια κίνηση παραδείγματος χάριν για τον Μπρούνο Φερνάντες θα έδινε μια ακόμα σημαντική επιλογή και θα έδειχνε πως ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Λίβερπουλ μπορεί να αποκτήσει όποιον παίκτη θέλει από την ελεύθερη αγορά, εκτός των τραβηγμένων περιπτώσεων που ξεπερνούν τη λογική όπως ο Νεϊμάρ ή ο Φέλιξ.
Ο τελευταίος, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικός παίκτης, αλλά τα χρήματα που πληρώθηκαν για εκείνον είναι εξωπραγματικά.
Αντίθετα, μια προσθήκη όπως ο Πεπέ που τελικά πάει στην Άρσεναλ, θα μπορούσε να δώσει ποιοτικές πινελιές στην επίθεση της Λίβερπουλ και ανάσες πολύ σημαντικές για ένα τρίο επιθετικών που εδώ και 16 μήνες παίζει non-stop ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο και πέρσι ήταν τυχερή η ομάδα του Κλοπ που κανείς τους δεν τραυματίστηκε σοβαρά μέσα στη σεζόν.
Για να μπορέσει, λοιπόν, να διεκδικήσει τον τίτλο και πάλι στα ίσια από μια ομάδα με την πληρότητα που έχει η Μάντσεστερ Σίτι, με τον τίτλο να παίζεται και πάλι πάνω από τους 90 βαθμούς, η αίσθησή μου είναι πως η Λίβερπουλ παραμένει ένα πάρα πολύ μεγάλο ρίσκο κρατώντας απλώς τον ίδιο κορμό και ποντάροντας στο ότι δεν θα έχει απώλειες μέσα στη σεζόν. Γιατί καμιά φορά, επίσης, ανεξαρτήτως εάν χρειάζεσαι εσύ έναν παίκτη, ισχύει πάντα αυτό που έλεγε πολύ πετυχημένα επί σειρά ετών ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. «Έναν πολύ καλό παίκτη τον παίρνεις όχι γιατί έχεις ανάγκη εσύ, αλλά για να μην τον πάρει ο αντίπαλος...».
