Η Λίβερπουλ άλλαξε ριζικά λόγω... Κλοπ
Η Λίβερπουλ των δύο τελευταίων ετών δεν έχει καμία σχέση με την Λίβερπουλ που ανέλαβε ο Γιούργκεν Κλοπ το 2015. Πέρσι κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ φυσικά, έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Φέτος είναι μόνη πρώτη μετά το πέρας πέντε αγωνιστικών. Πως έφτασε όμως εκεί;
Όταν στις 8 Οκτωβρίου του 2015 ο Γιούργκεν Κλοπ υπέγραφε στη Λίβερπουλ, όλοι περίμεναν - ή μάλλον οι περισσότεροι - άμεσα αποτελέσματα και όταν αυτά δεν ήρθαν ξεκίνησε η κλασσική... γκρίνια. Είναι ξεκάθαρο πως μετά από τόσα χρόνια “ξηρασίας”, οι οπαδοί της Λίβερπουλ δεν είχαν την ίδια υπομονή με αυτούς της Γιουνάιτεντ ή της Τσέλσι. Ο Γερμανός προπονητής όμως δούλευε ακατάπαυστα στη “σκιά”.
Θεώρησε την υπομονή και την σκληρή δουλειά ως το “κλειδί” που θα οδηγούσε την ομάδα του στη κορυφή της Αγγλίας και της Ευρώπης και εκείνον στο πάνθεον της Λίβερπουλ μαζί με ονόματα όπως του Μπιλ Σάνκλι και του Μπομπ Πέισλι. Το ένα από τα δύο το κατάφερε με εμφατικό τρόπο την περσινή σεζόν εναντίον της Τότεναμ στον τελικό της Μαδρίτης. Ο μεγάλος στόχος όμως του “Κλόπο”, ήταν και θα είναι η Πρέμιερ Λιγκ.
Την σεζόν που μας πέρασε η Λίβερπουλ έφτασε έναν πόντο μακριά από ένα μοναδικό νταμπλ. Η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρδιόλα όμως ήταν ασταμάτητη και δίκαια κατέκτησε το πρωτάθλημα για δεύτερη σερί χρονιά. Η αλλαγή όμως από την ομάδα του 2015 με αυτήν του 2018 αλλά και την φετινή είναι εντυπωσιακή. Όχι μόνο γιατί συνέβη πολύ γρήγορα αλλά κυρίως γιατί έγινε με σωστά και προσεκτικά βήματα.
Αναλυτικά την σεζόν 2015-2016 η Λίβερπουλ άρχισε την χρονιά με τον Μπρένταν Ρότζερς και την τελείωσε με τον Γιούργκεν Κλοπ. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε στην απογοητευτική όγδοη θέση, έχοντας υποστεί μερικές ήττες που την “πλήγωσαν” ανεπανόρθωτα. Οι ήττες στο Άνφιλντ από την Γουέστ Χαμ (0-3) και από την Κρίσταλ Πάλας (1-2) αλλά και η ήττα στο Saint Mary’s από την Σαουθάμπτον με 3-2 (οι “κόκκινοι” είχαν προηγηθεί με 2-0) συνέχιζαν να θυμίζουν την παλιά... κακή Λίβερπουλ. Σα να μην έφτανε αυτό, οι ήττες από την Σίτι στον τελικό του Λιγκ Καπ αλλά και αυτή από την Σεβίλλη με ανατροπή στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, γέμισαν προβληματισμό του πάντες για το πόσο ικανός είναι τελικά ο Κλοπ.
Η επόμενη σεζόν όμως ήταν αισθητά καλύτερη για την ομάδα του Μέρσεϊσάιντ. Χωρίς το βάρος των ευρωπαϊκών αγώνων, η Λίβερπουλ τερμάτισε τέταρτη στο πρωτάθλημα, μόλις δυο πόντους πίσω από την Σίτι ενώ οι έξι μόλις ήττες γέμισαν ελπίδες τον κόσμο της ομάδας για καλύτερες μέρες. Μέρες οι οποίες ήρθαν... πιο γρήγορα από ότι περίμεναν.
Μανέ, Φιρμίνο και Βαϊνάλντουμ ήταν ήδη στην ομάδα και προστέθηκαν σιγά-σιγά οι Σαλάχ, Φαν Ντάικ, Άλισον, Φαμπίνιο, Ρόμπερτσον, Τσάμπερλέιν, Σακίρι και Κεϊτά για ένα ποσό κοντά στα 350 εκατομμύρια ευρώ. Μπορεί να ακούγονται πολλά αλλά εκ του αποτελέσματος φαντάζουν ελάχιστα. Ο Κλοπ πήρε την πίστωση χρόνου που χρειαζόταν αλλά και το δικαίωμα να “χτίσει” την ομάδα. Το αποτέλεσμα, μία δεύτερη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και δύο σερί τελικοί Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ένας χαμένος ελέω... Κάριους, ο άλλος κερδισμένος διακαιωματικά.
Είναι κοινό μυστικό πως ο κυριότερος λόγος αυτής της επιτυχίας είναι ο Γιούργκεν Κλοπ. Ο Γερμανός τεχνικός δεν έκρυψε ποτέ τον τρόπο παιχνιδιού που είχε στο μυαλό του, ασταμάτητο πρέσινγκ, κλεψίματα μπάλας σε πρώτο χρόνο και κυνικές επιθέσεις. Στη θητεία του στη Ντόρτμουντ μας έδειξε το πρώτο στάδιο -όπως φαίνεται- του gegenpressing ενώ στη μέχρι τώρα πορεία του στην Λίβερπουλ μας δείχνει ένα νέο και βελτιωμένο μοντέλο με το οποίο “ξεπαστρεύει” όλες τις αντίπαλες άμυνες αλλά και τις αντίπαλες.. επιθέσεις. Ο σοφός λαός λέει πως το γήπεδο είναι ο καθρέφτης μιας ομάδας και η Λίβερπουλ μας δείχνει ένα καινοτόμο τρόπο παιχνιδιού που μοιάζει ακατανίκητος. Το πιο σημαντικό είναι όμως πως πλέον δείχνει σιγουριά. Δείχνει πως μπορεί να κερδίσει οποιοδήποτε παιχνίδι ακόμα και αν βρεθεί πίσω στο σκορ. Οι εποχές που οι ομάδες μπορούσαν εύκολα να “κλέψουν” βαθμούς και εντυπώσεις από την Λίβερπουλ έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Αναλύοντας την Λίβερπουλ του Κλοπ παρατηρούμε τα εξής:
– Κίνηση όλων των ποδοσφαιριστών και παντού:
Οι περισσότεροι παίκτες της Λίβερπουλ, εξαιρουμένων των κεντρικών αμυντικών, σε κατάσταση επίθεσης φαίνονται να μην έχουν θέση. Την ώρα που ο Άλισον (ή ο Άντριαν αυτό τον καιρό) ξεκινάει νέες επιθέσεις και από τη στιγμή που η μπάλα φτάσει σε έναν εκ των δύο κεντρικών αμυντικών, βλέπουμε τους εξτρέμ (είτε Σαλάχ, είτε Μανέ, είτε Φιρμίνο) να κινούνται προς τη σέντρα και προς τις πλάγιες θέσεις του γηπέδου, τραβώντας με αυτό το τρόπο τον πλάγιο μπακ της αντίπαλης ομάδας μαζί του με αποτέλεσμα, οι Άρνολντ και Ρόμπερτσον να βρίσκουν μεγάλους χώρους. Με τη σωστή μακρινή μπαλιά του κεντρικού αμυντικού ή ενίοτε του κεντρικού χαφ και το σωστό κοντρόλ του πλάγιου μπακ δημιουργείτε άμεση κατάσταση δύο προς ένας καθώς ο εξτρέμ συγκλίνει ξανά βάζοντας στη μέση τον αντίπαλο μπακ. Με αυτό το τρόπο έχουμε δει πολλές φορές την Λίβερπουλ να δημιουργεί φάσεις για γκολ. Πολλές φορές η τριάδα των επιθετικών αλλάζει 3-4 φορές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δημιουργώντας έξτρα προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Η τριάδα των χαφ είτε αυτή αποτελείται από τους τρεις βασικούς (Χέντερσον, Βαϊνάλντουμ, Μίλνερ) είτε με αλλαγές (Φαμπίνιο, Κειτά, Τσάμπερλεϊν) δεν μένει ποτέ στάσιμη. Πάντοτε ο ένας από τους τρεις παίρνει το ρόλο του κόφτη-οργανωτή και οι άλλοι δύο παίζουν με μια παραλλαγή του box to box κεντρικού μέσου. Οι κινήσεις τους γίνονται είτε διαγώνια στο γήπεδο, δηλαδή ως mezzala είτε κάθετα, δηλαδή ως carrilero. Με αυτό το τρόπο οι παίκτες καλύπτουν όλους τους χώρους του γηπέδου με λιγότερη κούραση και περισσότερη αποτελεσματικότητα.
– Αλληλοκαλύψεις:
Ο τρόπος με τον οποίο οι παίκτες καλύπτουν τα κενά που δημιουργούνται είναι μοναδικός. Όλοι παίζουν με την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση έχοντας πάντα στο νου τους ποιος είναι πίσω τους ή πως πρέπει να κινηθούν. Όταν τα μπακ βρίσκονται ψηλά και υπάρχει κίνδυνος αντεπίθεσης, οι εξτρέμ καλύπτουν -σχεδόν- πάντα έγκαιρα το κενό στην άμυνα.
– Σπάσιμο του αντίπαλου πρέσινγκ:
Σε κάθε περίπτωση αμυντικού πρέσινγκ δημιουργούνται “τριγωνάκια” κυρίως μεταξύ αμυντικών και μέσων με σκοπό όχι μόνο να βγάλουν την μπάλα από την άμυνα αλλά και να βρουν χώρο για γρήγορη αντεπίθεση καθώς βρίσκουν συνήθως την άμυνα του αντιπάλου σε ανισορροπία. Φαν Ντάικ, Γκόμεζ και Μάτιπ είναι εξαιρετικοί με τη μπάλα στα πόδια ενώ αξίζει να αναφερθεί πως και ο Λόβρεν είναι αρκετά καλός σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, δείγμα της προσωπικής δουλειάς του παίκτη αλλά και της δουλειάς του Κλοπ στο ψυχολογικό κομμάτι ανεβάζοντας το ηθικό όλων των παικτών του.
– Πρέσινγκ ψηλά και κλέψιμο μπάλας σε πρώτο χρόνο:
Πάντοτε οι ομάδες του Κλοπ πίεζαν ψηλά, έτσι και η Λίβερπουλ διαθέτοντας εξαιρετικά γρήγορους παίκτες κάνει το ίδιο και πολλές φορές με επιτυχία. Φυσικά, στο πρέσινγκ δεν βοηθούν μόνο οι επιθετικοί αλλά και οι μέσοι ανεβάζοντας ψηλά τις γραμμές, μεταφέροντας πίεση και άγχος στον αντίπαλο που αναγκάζεται να παίξει ποδόσφαιρο στο δικό του μισό του γηπέδου. Ακόμα ένα κυριαρχικό στοιχείο της Λίβερπουλ είναι τα κλεψίματα μετά από.. κλεψίματα. Όταν οι “κόκκινοι” χάνουν τη μπάλα στην επίθεση, αυτόματα μέσοι και αμυντικοί συγκλίνουν προς τα εμπρός και δημιουργούν ένα πιεστικό κλοιό αναγκάζοντας τον αντίπαλο να χάσει ξανά τη μπάλα δημιουργώντας ανισορροπία και μια ευκαιρία για γρήγορη επίθεση.
– Κυνική επίθεση:
Οι επιθετικοί της Λίβερπουλ χάνουν αρκετή ενέργεια στις αλληλοκαλύψεις και στο πρέσινγκ και τα πόδια “βαραίνουν” από ένα σημείο και μετά. Με πολλή προσωπική δουλειά οι Σαλάχ, Φιρμίνο και Μανέ έχουν μετατραπεί σε στυγνοί εκτελεστές και στις περισσότερες περιπτώσεις σκοράρουν με τις πρώτες ευκαιρίες που τους δίνονται. Σε αυτό το επίπεδο προσπαθούν να κινηθούν και οι Οριγκί και Σακίρι.
– Συνεισφέρουν όλοι:
Ο Κλοπ κάνει εκτενές ροτέισον με σκοπό οι ποδοσφαιριστές του να παραμένουν “φρέσκοι” αλλά και να μην.. χαλάει το χατήρι σε κανέναν. Με αυτόν το τρόπο ο Γερμανός προπονητής θέλει να πάρει πράγματα από όλους και οι παίκτες του ανταποκρίνονται. Λαλάνα, Σακίρι, Οριγκί και Φαμπίνιο είναι στην δεύτερη σειρά στις επιλογές του Κλοπ αλλά πάντα είναι έτοιμοι για να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Για ακόμα μία φορά η δουλειά του προπονητή στην ψυχολογία των παικτών είναι εμφανής, οι παίκτες παίζουν πρώτα για τον προπονητή και την ομάδα και μετά για τους εαυτούς τους.
– Άλισον:
Ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ είναι το κομμάτι που ολοκληρώνει το παζλ του Κλοπ. Εξαιρετικός με τη μπάλα στα πόδια και με φοβερά αντανακλαστικά κάνει τους αμυντικούς του αλλά και όλη την ομάδα να νιώθουν ασφάλεια στα μετόπισθεν. Κάθε λάθος μπορεί να διορθωθεί και κάθε “άπιαστο” σουτ μπορεί να αποκρουσθεί. Απόδειξη αυτών είναι τα ατομικά βραβεία που κέρδισε με το πέρας της περσινής σεζόν και με την Λίβερπουλ αλλά και με την εθνική Βραζιλίας.
– Φαν Ντάικ:
Ο Ολλανδός κεντρικός αμυντικός έχει αποδειχθεί λίρα εκατό. Κατέφτασε στην Λίβερπουλ από την Σαουθάμπτον και έκτοτε η αξία του έχει εκτοξευθεί. Ταχύτατος, ψηλός με γρήγορη αντίδραση και εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια. Πρόσφατα ο Νικολάς Πεπέ ντρίπλαρε τον Φαν Ντάικ για πρώτη φορά μετά από τον εντυπωσιακό αριθμό των 50(!!!) παιχνιδιών.
Ο Κλοπ έφτιαξε μια ομάδα στα δικά του πρότυπα δίνοντας τα κατάλληλα χρήματα στους κατάλληλους παίκτες και παίζοντας ένα παιχνίδι άμεσα επηρεασμένο από μεγάλες ποδοσφαιρικές σχολές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως της Ολλανδίας του Ρίνους Μίχελς, της Μίλαν του Αρίγκο Σάκι αλλά και της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ. Ένα μείγμα τακτικών που σε συνδυασμό με την επιρροή, την τρέλα, τις ικανότητες αλλά και τις γνώσεις εκείνου του τύπου με τα γυαλιά οδηγούν την Λίβερπουλ σε νέες δοξασμένες εποχές.
Θάνος Κονταξής
