Τσάρλς Ουίλιαμ Μίλερ: Ο καλλιεργητής του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου!
Σπόρος που έγινε ένα τεράστιο δέντρο ή μία στιγμή, που το ποδόσφαιρο βρήκε την γη του; Η επιστροφή του Τσάρλς Μίλερ στην πατρίδα, έμελε ν' αποτελέσει και τον πρώτο χορό σάμπα του ποδοσφαίρου. Η Μεγάλη Βρετανία έχει (ακόμα) ένα λόγο να υπερηφανευτεί!
Κορυφαία ονόματα που συνδέονται με τρομερά ρεκόρ αλλά και παίκτες που έγραψαν ιστορία στο ποδόσφαιρο, έχουν πάρει την πρώτη τους πνοή στην χώρα του καφέ.
Η Βραζιλία, κατάφερε μέσα στα χρόνια, να γίνει η «μάνα» της μπάλας που δεν σταματάει να γεννάει μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν (εκτός από τους ντόπιους), ποιος ήταν αυτός που «άνοιξε» αυτή την μηχανή και πρόσφερε τον βασιλιά των σπορ, στην κατάλληλη γη για να καλλιεργηθεί.
Ο λόγος για τον Τσάρλς Ουίλιαμ Μίλερ, τον άνθρωπο που στην επιστροφή του στην Βραζιλία, είχε μαζί του και τον βασικό λόγο που αναπνέει σήμερα αυτή η χώρα.
Το ταξίδι του στην Αγγλία σε ηλικία 10 ετών, ήταν και το ξεκίνημα της αντίστροφης μέτρησης για τον πρώτο ποδοσφαιρικό αγώνα σε βραζιλιάνικο έδαφος. Στα 20 του χρόνια, με συμμετοχή στις αγγλικές Corinthians FC και St. Mary’s και τελειώνοντας, παράλληλα, τις σπουδές του, επιστρέφει στο Σάο Πάολο, εκεί όπου γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1874, αλλά δεν είχε άδεια χέρια...
Κρατούσε δύο μπάλες, μία τρόμπα, ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια και ένα βιβλίο κανόνων, το οποίο είχε γραφτεί το 1863 στο Λονδίνο. Αυτά ήταν τα συστατικά που θα έφτιαχναν την πρώτη επαφή του αθλήματος με την Λατινική Αμερική. Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά και λίγο ανάγκη από κάτι που θα έκανε τον λαό να ξεφύγει από τα προβλήματα της εποχής, ήταν αρκετό για να γίνει ο πρώτος αγώνας. Το ημερολόγιο έγραφε 14 Απριλίου του 1895, όταν οι εργάτες των σιδηρόδρομων θα αντιμετώπιζαν τους αντίστοιχους από το εργοστάσιο φυσικού αερίου.
Ο Μίλερ είχε ολοκληρώσει το έργο του και έδινε το έναυσμα για χειροκρότημα σε όλες τις επόμενες γενιές που θα απολάμβαναν την Βραζιλία. Η νίκη θα πάει στους πρώτους και το σκορ θα δείξει 4-2, με το θέαμα, να εθίζει όσους το παρακολούθησαν και την συνέχιση του αθλήματος να θεωρείται δεδομένη.
Ο Βραζιλιάνος με σκωτσέζικη καταγωγή θα βοηθήσει αρκετά στην ίδρυση της πρώτης κατηγορίας στην ιστορία, το 1901, η οποία ονομάστηκε και «Liga Paulista». Παρά το νεαρό της ηλικίας του, οι εμπειρίες πάνω στο ποδόσφαιρο που είχε αποκτήσει από την Αγγλία, ήταν αρκετές για να δώσει πολύτιμες συμβουλές για οποιαδήποτε ενέργεια. Μάλιστα, ο ίδιος αγωνίστηκε σε μία από τις ομάδες εκείνης της κατηγορίας, ως επιθετικός. Αυτή ήταν η Σάο Πάολο Αθλέτικ Κλάμπ ή αλλιώς «ΣΠΑΚ». Ένας σύλλογος που υπάρχει μέχρι και σήμερα αλλά με συμμετοχή στο ράγκμπι και όχι στο ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή, ωστόσο, αποτελούσε από τις πρωταγωνίστριες του πρωταθλήματος, καθώς κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση, συνολικά 4 φορές (1902, 1903, 1904 και 1911).
Ωστόσο, ο Μίλερ αγωνίστηκε και υπήρξε ως διευθυντής στον σύλλογο, μόνο τις τρεις πρώτες φορές, καθώς, μία βαριά ήττα με 9-1 το 1906 από την Σπορτ Ιντερνάσιοναλ Σάο Πάολο, θα τον κάνει να παραιτηθεί, αφού σε εκείνο το παιχνίδι, ήταν εκείνος τερματοφύλακας. Αυτή η απόφαση, θα συνοδευτεί με έξοδο και της ομάδας από το πρωτάθλημα για εκείνη την χρονιά, αφού την επόμενη επέστρεψε χωρίς τον τότε, 33χρονο ποδοσφαιριστή. Η ηλικία αλλά και οι τραυματισμοί του, δεν θα του επιτρέψουν να συνεχίσει να αγωνίζεται, λαμβάνοντας την θέση σε διάφορα άλλα πόστα.
Η επιτυχία αλλά και ο τρόπος που το ποδόσφαιρο έγινε τόσο διάσημο στην Βραζιλία, του πρόσφερε ένα μεγάλο παράσημο ακόμα και μετά τον θάνατό του (σε ηλικία 78 ετών, στις 30 Ιουνίου του 1953). Μαζί με όλα αυτά, είναι και ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το όνομα της σημερινής Κορίνθιανς, το 1910 ενώ στην πλατεία που έχει σήμερα το δικό του όνομα, στο Σάο Παόλο, έγινε και ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει την επιτυχία της εθνικής Βραζιλίας με το άπιαστο ρεκόρ των 5 Παγκοσμίων Κυπέλλων αλλά και τις «γεννήσεις» κορυφαίων παικτών, όπως ο Πελέ, ο Ρονάλντο, ο Σοκράτες κλπ., χωρίς αυτό να αναιρεί το τρομερό έργο που άφησε πίσω του, ως ο φορέας του ποδοσφαίρου από την Αγγλία στην Βραζιλία.
Υπάρχουν αρκετοί, που έχουν χαρακτηρίσει την κίνηση του νεαρού, τότε, Μίλερ, να πάρει τις μπάλες μαζί του, ως ένα δώρο του θεού προς τον λαό της Βραζιλίας. Η ηδονή αλλά και οι ανατριχιαστικές ιστορίες διαφόρων παιχτών που σώθηκαν από τις φαβέλες και την κακή ζωή χάρης το ποδόσφαιρο, προσφέρει ένα ακόμα λουλούδι μπροστά από το όνομα του Τσαρλς Μίλερ. Το μυαλό που καλλιέργησε το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο...
Νότης Χάλαρης
