Φτιάχνοντας μια ενδεκάδα με αυτούς που είδα μέσα στο γήπεδο!
Αφού ευχηθώ σε όλους χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη, αρπάζω την ευκαιρία βλέποντας το πως γεμίζουν την ώρα τους στο εξωτερικό αυτές τις μέρες που εκ των πραγμάτων η θεματολογία είναι πολύ περιορισμένη, με το να συμπληρώσω όπως έκαναν πολλοί μία ενδεκάδα με παίκτες που πρόλαβα να δω να παίζουν από τότε που παρακολουθώ ποδόσφαιρο.
Αναγκαστικά πρέπει να υπάρχει κάποιος περιορισμός, συνεπώς εγώ κρατάω μόνο το να μην είναι δυο παίκτες από την ίδια χώρα στην ομάδα. Διευκρινίζω συνεπώς πως δεν περιλαμβάνω στην ενδεκάδα τον Πελέ που τελείωνε την καριέρα του όταν άρχισα να παρακολουθώ ποδόσφαιρό στα τέλη της δεκαετίας του 60, ή τον Μπεστ και τον Μουρ προτιμώντας παίκτες που έχω δει ΜΕΣΑ στο γήπεδο να αγωνίζονται. Και ο περιορισμός της εθνικότητας μου φέρνει μεγάλα διλήμματα αλλά αναγκαστικά πρέπει να επιλέξω. Δηλαδή εφόσον υπάρχει ο Μαραντόνα δεν μπορεί να υπάρχει αν και θα το ήθελα πολύ, ο Μέσι, εφόσον υπάρχει ο Κρόιφ δεν μπορώ να βάλω τον Φαν Μπάστεν και εφόσον είναι στην ομάδα ο Ρομπέρτο Κάρλος δεν γινόταν να επιλέξω τον Ρονάλντο το φαινόμενο! Η ύπαρξη του Μπαρέζι επίσης μου μπλοκάρει οποιονδήποτε άλλον Ίταλό, ωστόσο θεωρώ πως από όσους έχω δει να αγωνίζονται στην θέση του λίμπερο κάμεις δεν ξεπέρασε ποτέ τον Ιταλό. Θα σας ξαφνιάσει το ότι δεν έχω επιλέξει τον Τζεραρντ όμως πως θα άφηνα τον Τζον Τερι έξω που ως κεντρικός αμυντικός ήταν πραγματικά εξαιρετικός;
Ξεκινάω λοιπόν λέγοντας πως επιλέγω ως σύστημα το 4-3-3 βάζοντας ως τερματοφύλακα τον Δανό Πίτερ Σμάιχελ. Ένας αληθινός ηγέτης στην άμυνα που η παρουσία του γιγάντωσε στη δεκαετία του 90 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήταν πρωταγωνιστής στο μεγάλο θαύμα των Δανών στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1992.Δεξιά στην άμυνα θα έπαιζε ο Γερμανός Φιλίπ Λαμ Ίσως μαζί με τον Μαλντίνι οι πληρέστεροι ακραίοι αμυντικοί των τελευταίων τριάντα ετών με την έννοια πως ξεκίνησαν με το ανάποδο πόδι και οι δύο και μετά από λίγα χρόνια δεν καταλαβαίνεις ποιο είναι το καλύτερο τους. Αριστερά στην άμυνα επιλέγω τον Ρομπέρτο Κάρλος που ήταν πραγματικά ένας απίστευτος ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να παίξει δεκάρι και νομίζω ότι ίσως δικαιούτο κάποια στιγμή και την χρυσή μπάλα. Στο κέντρο της άμυνας το δίδυμο του Μπαρέζι με τον Τζον Τέρι νομίζω θα ήταν απροσπέλαστο.
Μπροστά τους ακριβώς θα έπαιζε ο Ρόι Κιν. Ο ιρλανδός ήταν η επιτομή της αποφασιστικότητας και της σκληράδας, ωστόσο νομίζω πως έχει υποτιμηθεί πάρα πολύ ικανότητα του με την μπάλα στα πόδια. Ίσως η σημαντικότερη μεταγραφή που έκανε μαζί με τον Καντονά και τον Σμάιχελ ο Φέργκιουσον στη δεκαετία του 90 για τη Γιουνάιτεντ.
Με τέτοια κάλυψη που θα υπήρχε στην άμυνα θα μπορούσα να παίξει η ομάδα με δύο δημιουργικούς στο κέντρο και αυτοί δεν μπορεί να είναι άλλοι Από τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον Ζινεντίν Ζιντάν. Ηγετικές προσωπικότητες και φυσιογνωμίες που οποιαδήποτε ομάδα με αυτούς στην εντεκάδα δεν θα είχε να φοβηθεί απολύτως τίποτα.
Στην επίθεση δεξιά θα έπαιζε ο Κενι Νταλγκλίς. Μόνο όποιοι τον έχουν δει, ιδίως αν ήταν μέσα στο γήπεδο, μπορούν να καταλάβουν για πόσο μεγάλη ποδοσφαιρική ιδιοφυία μιλάμε. Για μένα ο κορυφαίος που φόρεσε την φανέλα της Λίβερπουλ ποτέ, ο μεγαλύτερος Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών που είχε το γκολ στο παιχνίδι του Κάτι που για τις δεκαετίες του 70 και του 80 δεν ήταν απαραίτητο για τους ακραίους ποδοσφαιριστές όπως είναι σήμερα. Από την άλλη πλευρά ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι μια κατηγορία μόνος του. Η εξέλιξη της καριέρας του οι τίτλοι που έχει πάρει και τα γκολ που έχει πετύχει δίνουν την εξήγηση αυτόματα για την επιλογή του. Άφησα για τελευταίο τον φορ και εκεί επιλέγω τον Γιόχαν Κρόιφ. Ήταν ένα ψεύτικο εννιάρι 40 χρόνια πριν χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε τον ρόλο και τον όρο, ενώ ουσιαστικά ταυτόχρονα ήταν και οργανωτής του παιχνιδιού! Ο σημαντικότερος άνθρωπος που έχει εμφανιστεί στην ιστορία του ποδοσφαίρου, λόγω του πόσο πολύ επηρεάσει την ποδοσφαιρική σκέψη όχι μόνο της εποχής του αλλά συνεχίζει ακόμα και σήμερα μετά το θάνατό του. Περνώντας όλα τα χαρακτηριστικά του Ολλανδικού ποδοσφαίρου στο DNA των Ισπανών δημιουργώντας ουσιαστικά το σύγχρονο ποδόσφαιρο! Το σημαντικό όλων αυτών που υπάρχουν στην ενδεκάδα είναι πως έχουν αποδείξει πως μπορούν να συνεργαστούν με τους υπόλοιπους μεγάλους που βρέθηκαν δίπλα τους και αυτό ήταν ακόμα μία προσθήκη στην επιλογή. Αν έπρεπε να διαλέξω έναν προπονητή αλλά δεν θα μπορούσα να πάω με κάποια εθνικότητα που έχω βάλει ήδη στην λίστα τότε θα έπαιρνα τον Έρνστ Χάπελ. Ο αυστριακός τεχνικός που πρώτος κατέκτησε με δύο διαφορετικές ομάδες το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης και παραμένει ο μοναδικός μέχρι σήμερα που έχει παίξει και με μία τρίτη ομάδα διαφορετική σε τελικό, ήταν απόλυτα σκληρός και λάτρης της πειθαρχίας ωστόσο από πλευράς τακτικής το μυαλό του ήταν πάντα αρκετά χρόνια μπροστά. Θα μπορούσε να υπάρξει μία ένσταση πως με τόσες βεντέτες μέσα στην ομάδα Θα είχε προβλήματα ωστόσο η ιστορία δείχνει πως οι μεγάλοι προπονητές ήξεραν πάντα πώς να χειριστούν υπέρ τους όλα τα προσόντα και τις ιδιαιτερότητες των σούπερσταρς.
Εννοείται πως κάθε τέτοια προσπάθεια εκτός του πλήρως υποκειμενικού των επιλογών έχει και πάρα πολλές αντιρρήσεις που οι περισσότερες από αυτές πιθανότατα είναι και σωστές. Κάνοντας όμως αυτή τη σκέψη και στελεχώνοντας αυτή την εντεκάδα ομολογώ ότι πέρασα πάρα πολύ ωραία και στο κάτω κάτω της γραφής αυτό ακριβώς είναι που μας δίνει ως απολαύσει αυτό το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή που είναι το ποδόσφαιρο! Χρόνια πολλά και πάλι.
