Η Λιντς που φέρνει αναμνήσεις γύρισε εκεί που πραγματικά ανήκει!
Η επιστροφή της Λιντς Γιουνάιτεντ μετά από 16 χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ, χαροποιεί όποιον αγάπησε το αγγλικό ποδόσφαιρο στα 60's και τα 70's και που έβλεπε την εκπληκτική ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Ντον Ρέβι. Για τους νεότερους, η Λιντς έγινε πάλι σημείο αναφοράς στη δεκαετία του '90, πρώτα παίρνοντας ένα πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το 1992, την τελευταία χρονιά πριν αλλάξει όνομα η μεγάλη κατηγορία στην Αγγλία και μετά με την ομάδα που έφτιαξε ο Ντέιβιντ Ο'Λίρι. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Δυο ημιτελικοί στα κύπελλα Ευρώπης, πρώτα εκείνος του κυπέλλου UEFA το 2000 και μετά του Champions League το 2001 έφτιαξαν και πάλι ένα μεγάλο αριθμό οπαδών των «παγωνιών» στην Ελλάδα προσθέτοντας στη τεράστια λίστα εκείνων που αγάπησαν το κλαμπ την εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης.
Από αυτά τα 16 χρόνια που έλειψε από την Πρέμιερ Λιγκ η Λιντς, τα 13 τα πέρασε στην Championship και τρία στη League one βυθίζοντας το συλλογο στην απόγνωση. Η άφιξη του Μαρσέλο Μπιέλσα χαροποίησε το καλοκαίρι του 2018, ωστόσο όλοι τόνιζαν πως ο σπουδαίος τεχνικός θα δυσκολευόταν να προσαρμοστεί σε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα με πάρα πολλές ιδιαιτερότητες. Πέρσι, η Λιντς, έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία που ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση ανήμερα τα Χριστούγεννα στην Championship δεν κατάφερε να ανεβεί! Το σοκ ήταν μεγάλο όμως εκεί ακριβώς μίλησε η κλάση του Μπιέλσα αλλά και η ψυχραιμία της διοίκησης. Όλοι είπαν πως αυτό που συνέβη έπρεπε να γίνει μάθημα, σήκωσαν τα μανίκια και από την αρχή της φετινής σεζόν φαινόταν πως δεν επρόκειτο να χαθεί ξανά το τρένο της ανόδου.
Στο τέλος δικαιώθηκε η επιμονή και υπομονή τόσο του Αργεντινού τεχνικού όπως και των παικτών. Φυσικά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με το παρόν ρόστερ δύσκολα μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα στην Πρέμιερ Λιγκ, εκτός από το να παλέψει για τη σωτηρία της. Από την άλλη υπάρχει ένα παράδειγμα ξεκάθαρο και δίπλα μας, αυτό της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ που ενώ υπολογιζόταν ως πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό αφού δεν έκανε μεταγραφές κατάφερε όχι μόνο να σωθεί αλλά να διεκδικεί και ευρωπαϊκό εισιτήριο!
Η ιστορία της Λιντς Γιουνάιτεντ είναι γεμάτη από δάκρυα πολλές φορές χαράς αλλά κυρίως λύπης! Ο αείμνηστος Ντον Ρέβι άλλαξε το 1961 τα χρώματα της ομαδας από μπλε και κίτρινο σε όλο άσπρα για να μοιάζει με τη Ρεάλ Μαδρίτης! Κάτι πάρα πολύ φιλόδοξο σε μία εποχή που η ομάδα βολόδερνε στην δεύτερη κατηγορία, την σημερινή Championship, ωστόσο μέσα σε τρία χρόνια όχι μόνο ανέβηκε αλλα έγινε άμεσα μια από τις διεκδικήτριες του τίτλου!
Για 11 χρόνια, από το 1964 έως το 1975 η Λιντς Γιουνάιτεντ ήταν εκεί ή κάπου εκεί στο τέλος της σεζόν, κατακτώντας το πρωτάθλημα δύο φορές το 1969 και το 1974, την δεύτερη φορά ξεκινώντας με ένα απίστευτο σερί 29 παιχνιδιών χωρίς ήττα, πήρε το Κύπελλο Αγγλίας το 1972, κατέκτησε το Λιγκ Καπ και πήρε δύο φορές το κύπελλο διεθνών εκθέσεων τον πρόδρομο του σημερινού Europa League.
Έχασε πρωταθλήματα στην ισοβαθμία, στον ένα πόντο, από διαιτητικές αποφάσεις, κυρίως εκείνο το κύπελλο κυπελλούχων του 1973 στο Καυτανζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης από την διαιτησία του Χρήστου Μίχα κόντρα στη Μίλαν και δυο χρόνια αργότερα το Κυπελλο πρωταθλητριών από τη Μπάγερν στο Παρίσι με ένα πέναλτι που δεν της δόθηκε από μαρκάρισμα του Μπεκενμπάουερ πάνω στο Κλαρκ και ένα τέρμα πεντακάθαρο που δεν μέτρησε του Πίτερ Λόριμερ.
Η ομάδα του Ρέβι είχε αιχμή του δόρατος Σκωτσέζους. Τον αείμνηστο Μπίλι Μπρέμνερ, τον Πίτερ Λόριμερ τον Έντι Γκρέι, τον Τζο Τζόρνταν και τον Γκόρντον Μακουίν και φυσικά Άγγλους οπως τους πρόσφατα αποβιώσαντες Τζάκι Τσάρλτον, Νόρμαν Χάντερ και Τρέβορ Τσέρι συν τον Άλαν Κλαρκ και τον Μικ Τζοόυνς, τον Πολ Μειντλι και το κορυφαίο αριστερό μπακ του αγγλικού ποδοσφαίρου της δεκαετιας του '70, τον Τερι Κούπερ. Στα χαφ ξεχωρίζε η φυσιογνωμία του Ιρλανδού, Τζονι Τζάιλς που θα έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Ρέβι όταν έφτασε η ώρα της αποχώρησης του για να αναλάβει την εθνική Αγγλίας το καλοκαίρι του 1974. Ο Ιρλανδός ένα χρόνο αργότερα έφυγε και έκανε πολύ καλή δούλειά με την Γουέστ Μπρόμ και την εθνικη Ιρλανδιας ως παικτης και προπονητής.
Η πτώση με την άφιξη του Μπράιαν Κλαφ για μόλις 44 ημέρες το 1974 συγκρατήθηκε για λίγο με την παρουσία του Τζίμι Άρμφιλντ που πήγε την Λιντς στο τελικό του κυπέλλου Ευρώπης ωστόσο μέσα σε τέσσερα χρόνια η αποχώρηση σχεδόν όλων των παλιών σταρ έφερε και την καθίζηση. Το 1982 η ομάδα έπεσε και επανήλθε το 1990 με την κατάκτηση του τίτλου το 1992, όταν ήταν πραγματικά μία έκπληξη απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ φέργκιουσον που σιγά-σιγά ετοιμαζόταν να δημιουργήσει την δυναστεία της.
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 μια φουρνιά από εξαιρετικούς παίκτες όπως οι Κιούελ, Βίντουκα, Σμιθ, Χαρτ, Μπάτι μαζί με ακριβές μεταγραφές οπως του πιο ακριβού αμυντικού τότε στον πλανήτη, του Ρίο Φερντινάντ συν την άφιξη του Ρόμπι Κιν δανεικού απο την Ίντερ δημιούργησε μία ομάδα υπό τον Ο'Λίρι που έφτασε πάρα πολύ κοντά στο να παίξει στον τελικό του Champions league το 2001, όπου αποκλείστηκε τελικά από την Βαλένθια του Κούπερ. Κακές επιλογές από πλευράς της διοίκησης υπό τον Πίτερ Ρίντσντειλ που συνέχισε τις ακριβές μεταγραφές οπως του Ρόμπι Φάουλερ, χωρίς η ομάδα να έχει εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο Champions League, με αποτέλεσμα να γονατίσει οικονομικά και να φτάσει στον υποβιβασμό το 2004.
Η επιστροφή, επαναλαμβάνω, χαροποίησε πάρα πολύ κόσμο που έχει συνδέσει την Λιντς Γιουνάιτεντ με τις ομάδες κορυφής στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι σωστές και προσεγμένες κινήσεις ώστε πρώτα απ’ όλα την επόμενη περίοδο να μείνει στην κατηγορία και μετά να χτίσει, όπως έκανε η Γουλβς. Το σίγουρο είναι πως η Πρέμιερ Λιγκ έγινε πιο «πλούσια» στο ρόστερ της, με ένα όνομα όπως είναι η Λιντς! Να υπενθυμίσω πως υπήρχε ενδιαφέρον από επενδυτικό fund του Κατάρ, που έχει στην ιδιοκτησία του και την Παρί Σεν Ζερμέν αυτή την περίοδο, για εξαγορά.
Αν αυτό προχωρήσει και συμβεί τότε τα δεδομένα αλλάζουν δραματικά αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή αυτό που πρέπει να έχει κάποιος υπόψη του είναι πως μόνο με το όνομα κανείς δεν διακρίθηκε!
