«Οι Beatles; Μπα, δεν θα κάνουν καριέρα»!
Όταν κάποιος σου πει «δεν μπορείς» και η απόρριψη σου χτυπήσει την πόρτα, σκέψου πως κάποιος κάποτε απέρριψε τους Beatles και έκανε συμβόλαιο στους Tremeloes. Το england365 δια χειρός της Γεωργίας Τζαγκαράκη σας εξηγεί πως μια Πρωτοχρονιά πριν 58 χρόνια παραλίγο η καριέρα του μεγαλύτερου μουσικού συγκροτήματος να τελειώσει πριν καν αρχίσει!
Την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1962 τα «σκαθάρια» ξεκινούσαν από το Λίβερπουλ για το Λονδίνο προς το ταξίδι για τη δόξα που τους αναλογούσε.Έχοντας ξεκινήσει τις εμφανίσεις του στο Αμβούργο της Γερμανίας από τις αρχές του 1960 είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό ωστόσο κάποια νομικά προβλήματα τους κρατούσαν μακριά από την επιτυχία.
Ο Τζορτζ Χάρισον απελάθηκε γιατί ήταν ανήλικος και ακολούθησαν και τα υπόλοιπα μέλη γιατί ήταν ζωηρά, αφού έβαλαν φωτιά σε ένα... προφυλακτικό στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους.
Η επιστροφή στη γενέτειρα ήταν επιβεβλημένη και σημαδεύτηκε από την γνωριμία τους με τον συνθέτη και ιδιοκτήτη μουσικών οργάνων Μπράιαν Επστάιν που λίγο αργότερα θα γινόταν ο μάνατζερ τους. Αποδείχθηκε καθοριστική αφού αυτός θα ήταν ο άνθρωπος που θα τους πίστευε πιο πολύ και από τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Το 1961 ο Μπράιαν Επστάιν χτύπησε τις πόρτες όλων των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών του Λονδίνου ανεπιτυχώς. Καμία εταιρεία τότε δεν ήθελε στο ενεργητικό της μια μπάντα με κυρίαρχο ήχο την κιθάρα αφού το θεωρούσαν ξεπερασμένο.
Το πείσμα όμως και η επιμονή του Επστάιν στα τέλη του 1961 έπιασε τοπο αφού άλλωστε είχαν ξεκινήσει εμφανίσεις στο μετέπειτα εμβληματικό Cavern Club της Mathew street στο μεγάλο λιμάνι. Η Decca δέχτηκε να τους ακούσει και το ραντεβου κλείστηκε για την πρώτη μέρα του 1962 συνεπώς όλα έδειχναν ιδανικά.
Το πούλμαν των σκαθαριών ξεκίνησε με προορισμό το Λονδίνο παραμονή Πρωτοχρονιάς όμως ο οδηγός έχασε το δρόμο και μετέτρεψε το ταξίδι σε Οδύσσεια και σκέτη ταλαιπωρία, γεγονός που αποδείχτηκε καθοριστικό για την πορεία της ακρόασης.
Η ώρα της ακρόασης ήρθε και βρήκε τα σκαθάρια κουρασμένα και άκεφα ωστόσο ηχογράφησαν δεκαπέντε τραγούδια προσωπική επιλογή του μανατζερ τους εκ των οποίων μόνο τρία των Τζον Λένον και Πολ Μακ Καρτνει (Likedreamer do, Hello little girl και Love of theloved). Από την μετέπειτα τετράδα ηταν οι τρεις με τον Πιτ Μπεστ στα ντραμς αντί του Ρίνγκο Σταρ που προστέθηκε αργότερα.
Η ώρα της ετυμηγορίας είχε φτάσει και ο διευθυντής της Decca, Ντικ Ρόου είπε την ατάκα που μας κάνει ακόμα και σήμερα να χαμογελάμε και να αναρωτιόμαστε τι όνειρο να είχε δει το προηγούμενο βράδυ:«Κύριε Επστάιν, ο ήχος τους δεν μας αρέσει. Η μουσική με κιθάρες είναι πλέον εκτός μόδας».
Η Decca μετά απο λίγο έκανε συμβόλαιο στους Tremeloes, ένα λονδρέζικο συγκρότημα με μουσική βασισμένη στις... ξεπερασμένες κιθάρες απλά ο Ρόου που μέχρι το θάνατο του διέψευδε αυτή την ιστορία, πίστευε πως θα ήταν πιο εύκολο να έχει να συνεργαστεί με κάποιους από την περιοχή του παρά από τον βορρά!
Για να της δώσουμε πάντως και λίγο δίκιο, το μάτι του... έκοβε, αφού αργότερα από τα χέρια του πέρασαν οι Rolling stones, οι Animals και ο Τομ Τζόουνς και τους έδωσε τα πρώτα τους συμβόλαια.
Ο δαιμόνιος μάνατζερ των Beatles ο Επστάιν δεν το έβαλε ποτε κάτω αφου πίστευε πολύ στο υλικό που είχε στα χέρια του και κατάφερε να κάνει τα «σκαθάρια» επαγγελματίες πειθαρχημένους και έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ως τότε ατημέλητη εμφάνιση τους.
Το συμβόλαιο ήρθε λίγο καιρό αργότερα, όταν ο Τζόν Μάρτιν, παραγωγός στην θυγατρικής εταιρείας Parlaphone της Decca, άκουσε το δοκιμαστικό εκείνης της (θεωρητικά αποτυχημένης) Πρωτοχρονιάς, κάτι είδε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία!
