Κριστιάνο Ρονάλντο: Μία «γκρίνια» που έγινε… συνήθεια και έπαψε να επηρεάζει την Πορτογαλία!

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ούτε θέλει, ούτε μπορεί να το πράξει. Μία ματιά στα πεπραγμένα του άλλωστε, σε αυτή την τεράστια καριέρα, «μιλά» από μόνη της. Η συμμετοχή του σε ένα πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο, επίσης μαρτυρά την αξία του. Και πάλι όμως… Μία εκπληκτική καριέρα και ένα όνομα που έκανε αμέτρητους να ταυτιστούν μαζί του, δεν μπορεί να είναι με αρνητικό πρόσημο, το πρόσωπο της ημέρας, σε μία ιστορική πρόκριση για την εθνική του ομάδα.

 Κριστιάνο Ρονάλντο: Μία «γκρίνια» που έγινε… συνήθεια και έπαψε να επηρεάζει την Πορτογαλία!

Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά η φράση πως «κανένας δεν είναι πάνω από την ομάδα και κανενός το μέγεθος δεν πρέπει να επηρεάζει το σύνολο», είναι απόλυτα δίκαιη. Όποιος και αν είσαι, οτιδήποτε και αν έχεις καταφέρει, δεν έχεις το δικαίωμα να βάζεις σε «μπελάδες» έναν ολόκληρο σύλλογο ή μία ολόκληρη εθνική ομάδα. Πόσο μάλλον από την στιγμή που είναι η χώρα σου.

Προφανώς και ο Κριστιάνο Ρονάλντο εντάσσεται στους δύο καλύτερους που «είδε» ο ποδοσφαιρικός πλανήτης στον 21ο αιώνα. Απλώς, το φινάλε δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακό με το ξεκίνημα. Ή μπορεί να προξενεί και εντύπωση σε αρκετούς, αλλά σε κάθε περίπτωση με αρνητικό πρόσημο.

Δεν θα προσπαθήσουμε να μπούμε στο μυαλό του Πορτογάλου, διότι δεν υπάρχει κανένα νόημα, ή να επιχειρήσουμε να δικαιολογήσουμε τις πράξεις του. Ήθελε να δώσει μία συνέντευξη κατά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν προειδοποίησε κανέναν, επισήμανε πως το κάνει για το καλό του συλλόγου, και αν τέλει αυτή αποτελέσει αφετηρία για να αποχωρήσουν οι διοικούντες, τότε ίσως όντως να έχει θετικό αντίκτυπο.

Η ιστορία όμως με την εθνική ομάδα της χώρας του, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Αποτελεί το πρόσωπο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως φυσικά ο Λιονέλ Μέσι, και μετά το γκολ της πρεμιέρας και το γεγονός πως έγινε ο πρώτος, δίχως ομάδα, που σκοράρει σε Μουντιάλ, τράβηξε όλα τα φώτα πάνω του.

Μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ο ενθουσιασμός του να χριστεί και πάλι σκόρερ, τον «πρόδωσαν». Σε γκολ του Μπρούνο Φερνάντες, ο Κριστιάνο ήθελε να αποδείξει σε άπαντες πως βρήκε την μπάλα. Είτε πολύ, είτε ελάχιστα, βασική του επιθυμία ήταν να του πιστωθεί το γκολ.

Για το καλό… όλων, η Πορτογαλία αποφάσισε να μην κάνει ένσταση στην FIFA, για το γεγονός πως το γκολ προσμετρήθηκε σε αυτά του Μπρούνο, εκτιμώντας πως αν έπραττε κάτι τέτοιο, θα ακύρωνε και τον νυν ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Στο ακριβώς επόμενο ματς, απέναντι στη Νότια Κορέα, στη μοναδική ήττα της ομάδας του Φερνάντο Σάντος στο Μουντιάλ, ο Σάντος επιλέγει να τον περάσει εκτός αγωνιστικού χώρου και ο Κριστιάνο αντιδρά. Βρίζει, δεν του αρέσει η απόφαση και αυτομάτως, δημιουργεί και πάλι στους δημοσιογράφους την επιθυμία να ρωτήσουν τον Σάντος για το τι συνέβη. Μπλέκει ο ίδιος, «μπλέκει» και τους γύρω του, αλλά… κερδίζει, στο ότι ένα ολόκληρο… Κατάρ, ασχολείται μαζί του.

Μοιάζει να επιδιώκει την προβολή και η διαρκής «γκρίνια» του παύει πλέον να είναι μετρήσιμη. Αν «γκρινιάζει» για τα πάντα, ίσως και να τον ενοχλούν όλα, αλλά ίσως και να… θέλει να τον ενοχλούν.

Ο Σάντος παίρνει την απόφαση να τον αφήσει στον πάγκο απέναντι στην Ελβετία στους «16» και η επιλογή του δικαιώνεται και πάλι. Τρία γκολ ο αντικαταστάτης του, αλλά όταν αυτός περνά εκτός και ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, οι φίλοι της ομάδας πανηγυρίζουν σαν να σκόραρε και… 7ο!

Στο τέλος της ημέρας, κερδισμένοι είναι αμφότεροι. Τόσο η Πορτογαλία, όσο και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Γιατί και οι δύο; Διότι η Πορτογαλία κατάφερε να επιβιώσει εμφατικά χωρίς αυτόν, με τον Ράμος να δικαιώνει απόλυτα τον Φερνάντο Σάντος. Όσον αφορά τον «σούπερ σταρ» της ομάδας; Αποθεώθηκε κατά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο και έδειξε ικανοποιημένος που άπαντες του δίνουν μεγαλύτερη προσοχή, από ό,τι στον σκόρερ του 50% των γκολ της πρόκρισης…

Στο τέλος «ξανακύλησε». Έφυγε νωρίτερα, δεν πανηγύρισε με τους υπολοίπους. Αλλά η επίδρασή του πλέον στην Πορτογαλία, είναι μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Και ίσως αυτό να αποτελεί και τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη από το ταξίδι στο Κατάρ…

Δημήτρης Μανάκος