Ο μύθος του βασιλιά του «Στάμφορντ Μπριτζ»
Οι παλιότεροι θα θυμούνται έντονα αυτά τα δύο ματς που έγιναν στο τότε στάδιο Καραϊσκάκη τον Μάιο του 1971. Η Τσέλσι και η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιξαν εδώ στην Ελλάδα, μέρες δικτατορίας των συνταγματαρχών, τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1971.
Είκοσι πέντε χιλιάδες φίλαθλοι έσπευσαν ξανά στο παλιό Καραϊσκάκη, μεταξύ των οποίων 8.000 ενθουσιώδεις Αγγλοι, 5.000 Ισπανοί και οι υπόλοιποι Ελληνες, που στην πλειονότητα τους φώναζαν υπέρ της Ρεάλ. Διαιτητής ο Ελβετός Μπουκέλι.
Ο σέντερ μπακ της Τσέλσι Τζον Ντέμπσεϊ, με πέντε όλα κι όλα γκολ στην καριέρα του, έδωσε ύστερα από κόρνερ το προβάδισμα στην ομάδα του Δυτικού Λονδίνου στο 33' και έξι λεπτά αργότερα ο στράικερ της εθνικής Αγγλίας Πίτερ Οζγκουντ, ο οποίος είχε σκοράρει και στον πρώτο τελικό, έκανε το 2-0.
Τη δεύτερη φορά ο Ιγκνάθιο Θόκο δεν ήταν τυχερός. Το βράδυ της 21ης Μαΐου 1971 έπεσε επάνω στον «ακροβάτη» Μπονέτι, ο οποίος επέζησε ποδοσφαιρικά παρά τη γενικευμένη αμφισβήτηση που είχε δεχτεί δέκα μήνες νωρίτερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού (1970), κάνοντας ουσιαστικά τον «τροχονόμο» στα γερμανικά γκολ που έφεραν τον αποκλεισμό της Αγγλίας (3-2). Ο Μπονέτι απέκρουσε κεφαλιά του Θόκο, το 2-1 έμεινε αφού είχε μειώσει στο 75' ο Σεμπάστιαν Φλέιτας, αλλά το πουλί είχε πετάξει για τη «Βασίλισσα». Ο αρχηγός των «μπλε» του Λονδίνου Ρον Χάρις σήκωσε την «κούπα» στο φαληρικό στάδιο.
Κάθε φορά που θυμάμαι αυτά τα ματς το μυαλό μου πηγαίνει στον «βασιλιά του "Στάμφορντ Μπριτζ"», τον Πίτερ Οζγκουντ, η ζωή του οποίου ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την ατμόσφαιρα της Φούλαμ Ρόουντ, των παμπ του Τσέλσι και γενικότερα του «Swinging London».
Η Τσέλσι τίμησε αρκετές φορές τον μύθο της, αυτόν τον αξέχαστο διεθνή φορ, όσο ήταν στη ζωή. Η τελευταία ήταν στο ημίχρονο ενός αγώνα στο «Στάμφορντ Μπριτζ», λίγες εβδομάδες πριν φύγει ο Οζγκουντ οπό τη ζωή από καρδιακό επεισόδιο τον Μάρτιο του 2006. Οταν ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα το όνομά του, ένα πλήθος 40.000 φιλάθλων του χάρισε ένα μεγαλοπρεπές standing ovation.
Σε μια εκδήλωση μνήμης, την Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2006, οι στάχτες του Οζγκουντ τοποθετήθηκαν κάτω από το χορτάρι του γηπέδου της Τσέλσι. Ακριβώς κάτω από την άσπρη βούλα του πέναλτι στο πέταλο που βλέπει το Shed End και είναι η θέση των φανατικών της ομάδας. Είχαν παραβρεθεί παλιοί συμπαίκτες, πρόεδροι, προπονητές, 3.000 φίλαθλοι και όλη η ομάδα της Τσέλσι.
Για την ιστορία: τον Δεκέμβριο του 2007 ήταν ο Αντρέι Σεβτσένκο που σκόραρε το πρώτο πέναλτι από το σημείο κάτω από το οποίο ετάφησαν οι στάχτες του μεγάλου αυτού παίκτη. Η Τσέλσι του 1971 έχασε δύο μπον βιβέρ, που έζησαν τη ζωή τους κατά την απαίτηση του ροκ εντ ρολ μύθου «ζήσε γρήγορα και πέθανε νέος».
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής τους καριέρας είχαν ανοίξει στο Γουίνδσορ μια παμπ. Η επιχείρηση πήγε χάλια και έκλεισε.
Ο Πίτερ Οζγκουντ και ο Ιαν Χάτσινσον (πέθανε το 2002) κερνούσαν συνεχώς τους οπαδούς της Τσέλσι που συνέρρεαν στην παμπ προς τιμήν των δύο αυτών αγαπημένων παιδιών του συλλόγου!
Ο Ιαν Χάτσινσον υπήρξε μέγας άτυχος, αφού λόγω συνεχών τραυματισμών όχι μόνο δεν έπαιξε στον θριαμβευτικό για την ομάδα του δεύτερο τελικό του Καραϊσκάκη, αλλά σταμάτησε και το ποδόσφαιρο μόλις στα 27 χρόνια του. Πρόλαβε, πάντως, να βάλει την υπογραφή του στην ιστορία του... ελληνικού ποδοσφαίρου, μια και ήταν αυτός που έβαλε το γκολ της Τσέλσι κατά του Αρη στο 1-1 του Καυτανζογλείου ενώπιον 45.000 θεατών στις 16 Σεπτεμβρίου 1970, που ήταν και το πρώτο παιχνίδι των μετέπειτα κυπελλούχων Ευρώπης. Το σκορ είχε ανοίξει ο μεγάλος Αλέκος Αλεξιάδης, ο οποίος ήταν και ο σκόρερ του μοναδικού γκολ του Αρη στην εφιαλτική για την ομάδα της Θεσσαλονίκης ρεβάνς του «Στάμφορντ Μπριτζ» (5-1).
Ο Πίτερ Οζγκουντ έχει ένα καλό ρεκόρ: υπήρξε ο παίκτης που σκόραρε σε τρεις τελικούς μέσα σε δώδεκα μήνες με τα χρώματα της Τσέλσι. Στον νικηφόρο τελικό Κυπέλλου Αγγλίας κατά της Λιντς το 1970, με τη Ρεάλ στον τελικό Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1971 και με τη Στόουκ στον τελικό του Λιγκ Καπ το 1971, ματς πάντως που έχασε η Τσέλσι!
Ο Ντέρεκ Σμέθαρστ, που αντικατέστησε τον Οζγκουντ στον δεύτερο τελικό του Καραϊσκάκη, ήταν ο πρώτος Νοτιοαφρικανός αλλά και ο πρώτος παίκτης αγγλικής ομάδας που γεννήθηκε στο εξωτερικό και πήρε ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Ο Πίτερ Οζγκουντ έπαιξε 380 ματς με την Τσέλσι και σκόραρε 150 φορές. Στην εθνική Αγγλίας έπαιξε μόνο τέσσερις φορές και οι παλιοί φίλαθλοι στο Ηνωμένο Βασίλειο ξέρουν την αιτία. Δεν ήταν τόσο η ύπαρξη σημαντικών επιθετικών την ίδια εποχή, όπως ο Μάρτιν Πίτερς, ο Τζεφ Χαρστ, ο Τσίβερς και ο Φρανσις Λι, όσο η κακή γηπεδική ζωή του Οζγκουντ. Είπαμε: ζήσε γρήγορα...
