Ο Ντέλε Άλι έπρεπε να «ξεσπάσει» και… μας έβαλε όλους στη θέση μας (vid)

Δεν μπορεί να διανοηθεί ανθρώπινος νους αυτό που έχει βιώσει ο Ντέλε Άλι από μικρό παιδάκι. Τις σκοτεινές του σκέψεις, τις ημέρες που δεν ήθελε να έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, τα ζόρια στο κεφάλι του. Δεν ήταν απλά ένα «party animal» που εκτροχίασε την καριέρα του. Κι όσοι τον κρίναμε, πήραμε το μεγάλο μας μάθημα…  

Ο Ντέλε Άλι έπρεπε να «ξεσπάσει» και… μας έβαλε όλους στη θέση μας (vid)

Έπινε, έπαιρνε χάπια υπνηλίας… από το πρωί για να μην σκέφτεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, χαμογελούσε για να μην καταλαβαίνει κανείς τις μάχες που έδινε μέσα του και κατάλαβε πως σιγά – σιγά έχανε απόλυτα τον εαυτό του.

Άκουσε να τον αποκαλούν τεμπέλη, να τον προειδοποιούν για το μέλλον της καριέρας του δίχως να γνωρίζουν τι του συνέβαινε κι εκείνος δεν ανοιγόταν σε κανέναν. Δεν ήθελε. Δεν το θεωρούσε υγιές. Δεν είχε ξαναπεί όσα τον βασάνιζαν. Όσα έπρεπε να ξεπεράσει. Ή καλύτερα, όλα με όσα έπρεπε να συγχωρήσει στον εαυτό του και να τ’ αφήσει οριστικά στο παρελθόν.

Όταν το βλέπεις επιγραμματικά, προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο:

Στα 6 του κακοποιήθηκε από τον τότε σύντροφο της μητέρας του

Η μητέρα του είχε πρόβλημα αλκοολισμού

Με τον πατέρα του δεν μιλιούνται

Στα 7 του χρόνια τον έστειλαν για πειθαρχία στην Αφρική

Όταν επέστρεψε και έχοντας αρχίσει το κάπνισμα (!), έφτασε να διακινεί ναρκωτικά γιατί «κανείς δεν θα υποπτευόταν ένα παιδί σε ένα ποδήλατο»

Στα 11 του, τον κρέμασαν από μια γέφυρα

Στα 12 τον υιοθέτησε μια οικογένεια που του έδειξε αγάπη για πρώτη φορά

 

 

Και όλα αυτά επηρέασαν την ενήλικη ζωή του. Και την πίεση του ανώτερου επιπέδου επαγγελματισμού. Και όταν έρχονταν οι δύσκολες στιγμές τραυματισμών, τότε τα πράγματα γίνονταν χειρότερα.

Ο Ντέλε Άλι τα είπε όλα στον Γκάρι Νέβιλ με μόλις 6 εβδομάδες ψυχοθεραπείας, την οποία αποφάσισε να ξεκινήσει διότι αισθάνθηκε ότι στα 24 του, κοίταξε μια μέρα στον καθρέφτη και ήταν έτοιμος ν’ αποσυρθεί από αυτό που αγαπούσε πραγματικά.

Και κάπως έτσι όλος ο κόσμος που απλά διάβαζε και μάθαινε για την δίχως τελειωμό κατηφόρα της καριέρας του, σιώπησε. Όλοι μας. Γιατί κρίναμε αυτά που βλέπαμε στο γήπεδο και μεταφέρονταν από τον Τύπο στις προπονήσεις. Γιατί ουδείς σκέφτεται τι μπορεί να έχει βιώσει ή τι να βιώνει ο καθένας. Ακόμα και ο γείτονας, ο διπλανός μας.

Όσα χρήματα κι αν βγάζει, όση λάμψη κι αν τον περιτριγυρίζει, όσο κι αν υπάρχουν πάντοτε και σε μεγάλο ποσοστό εκείνοι που θα πουν «έλα μωρέ παίζει ποδόσφαιρο και έχει εξασφαλίσει και τη ζωή για τα δισέγγονά του». Η συνέντευξη του Ντέλε Άλι είναι ένα μεγάλο μάθημα για τον καθένα μας.

Να είστε ευγενικοί. Είναι ωραίο να είσαι σημαντικός, αλλά είναι σημαντικό να είσαι ωραίος άνθρωπος. Γι’ αυτό ας μην κρίνουμε συνεχώς δίχως να γνωρίζουμε. Ή ας το ελαχιστοποιήσουμε. Ή ας σκεφτούμε μια δεύτερη φορά. Ή ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Και με τον εαυτό μας και με τους υπόλοιπους…

Κώστας Ζάλιαρης