Ο Αζάρ άφησε την Τσέλσι για να γίνει «βασιλιάς» στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά το… βασίλειό του ήταν άλλο!
Δεν είναι ο πρώτος παίκτης που αφήνει την ομάδα με την οποία «μεγαλουργεί», προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Πολλοί δεν πέτυχαν, αλλά ο Εντέν Αζάρ πίστευε πως το… βασίλειό του θα είναι στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Η ιστορία έδειξε πως απέτυχε. Θα τον θυμόμαστε όμως στην Τσέλσι, είδαμε έναν εκπληκτικό παίκτη για μία εξαετία, αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι για όλους! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Ας συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι. Ο Εντέν Αζάρ ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, όταν βρέθηκε στα prime του. Και γενικώς, ήταν ένας καταπληκτικός παίκτης. Ένας βιρτουόζος της μπάλας, ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα σε όλα του.
Η περίπτωση ποδοσφαιριστή που ήταν πολύ καλός, είχε ιδιαίτερες δυνατότητες και το γνώριζε. Ίσως για αυτό, δεν δούλευε όσο οι υπόλοιποι συμπαίκτες του στην Τσέλσι, με πρόσφατες δηλώσεις του Τζον Τέρι, αλλά και άλλων πρώην παικτών που συνυπήρξαν μαζί του, να το αποδεικνύουν.
Στο Λονδίνο βίωσε πραγματικά εκπληκτικές στιγμές και αποτέλεσε τον κορυφαίο παίκτη των «μπλε», για τουλάχιστον μία πενταετία. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, κατέγραψε περισσότερες από 350 συμμετοχές με την Τσέλσι, σκόραρε 110 φορές και συμμετείχε συνολικά σε περισσότερα από 150 γκολ, όντας καταλυτικός στις σεζόν που η Τσέλσι ήταν κυρίαρχη στο «Νησί».
Δεν γινόταν να μη σου άρεσε ο Βέλγος. Το κόψιμο της μπάλας που είχε, οι μοναδικές του ικανότητες όταν η «στρογγυλή θεά» βρισκόταν στα πόδια του. Ένας παίκτης – ευχή να τον βλέπεις να παίζει όταν ένιωθε καλά. Θα αργήσει πολύ να τον ξεχάσει η Τσέλσι, πιθανώς το ίδιο θα συμβεί και με τη Λέστερ, καθώς το γκολ του το 2016 επί της Τότεναμ, «χάρισε» επί της ουσίας έναν ιστορικό τίτλο της Premier League στις «αλεπούδες».
Κάποια στιγμή, ο Αζάρ συνειδητοποίησε πως ο «κύκλος» του στην Τσέλσι είχε ολοκληρωθεί. Ήθελε να φύγει και η προοπτική της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν απόλυτα συνυφασμένη με το όνειρό του. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον ήθελε, αυτός θεωρούσε πως στην Ισπανία θα γίνει… βασιλιάς, αλλά όπως και σε άλλες περιπτώσεις με άλλους παίκτες, αντίστοιχης αξίας, ουδείς έχει συμβόλαιο επιτυχίας.
Η τροπαιοθήκη του γέμισε, κατέκτησε Champions League στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, το Σούπερ Καπ, ένα FIFA World Cup, αλλά η αλήθεια είναι πως την τελευταία τριετία, λίγοι θυμόντουσαν πως βρίσκεται πλέον στις τάξεις των Μαδριλένων.
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε… νωρίς για τον Βέλγο και όπως πολύ σωστά είπε ο ίδιος, πρέπει να γνωρίζεις πότε πρέπει να σταματήσεις. Αυτό έκανε ο Αζάρ, με την περίπτωσή του να προστίθεται σε μερικές ακόμη, που έφυγαν από τα πρωταθλήματά τους, για να κάνουν πράξη το όνειρό τους, με προορισμό την Ισπανία, αλλά δεν πέτυχαν ποτέ.
Ο Μάικλ Όουεν από τη Λίβερπουλ, ακόμη και ο Κακά, ενώ χαρακτηριστική τέτοιου είδους περίπτωση είναι ο Φελίπε Κουτίνιο, που έφυγε από το «Άνφιλντ» για την Μπαρτσελόνα, με την καριέρα του από εκείνο το σημείο και έπειτα να παίρνει την «κάτω βόλτα».
Ο Αζάρ τα έζησε όλα… γρήγορα, αλλά εκείνη η επιλογή της αποχώρησης από την Τσέλσι, αποτέλεσε τη χειρότερη της καριέρας του. Αυτό απέδειξε η ιστορία και ο χρόνος, συνδυαστικά με το σώμα του, τον τιμώρησαν. Έκανε λάθος. Δεν τα «ζύγισε» σωστά, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει που κυνήγησε το όνειρό του. Θα έπρεπε απλώς να γνωρίζει πως πηγαίνοντας στη Ρεάλ Μαδρίτης, στη «Βασίλισσα», δεν γίνεσαι αυτομάτως… βασιλιάς. Ίσως η Μαδρίτη, και γενικώς η Ισπανία, να μην είναι για όλους. Και σίγουρα δεν ήταν για τον Βέλγο…
