Να έχετε παράδειγμα τον Ίλισιτς και να σηκώνεστε σε κάθε «πτώση» στη ζωή (vid)

Πραγματοποίησε την πρώτη του συμμετοχή σε επίπεδο εθνικών ομάδων από το 2021. Και σκόραρε. Και ξανάνιωσε. Η τελευταία τριετία ήταν η πιο σκληρή της ζωής του. «Έπεσε» πολλές φορές. Και κάθε φορά «σηκωνόταν». Και τώρα το έκανε με τη φανέλα με το εθνόσημο. Αξίζει να έχουμε τον Γιόσιλ Ίλισιτς ανάμεσα σ’ εκείνους που θαυμάζουμε…  

Να έχετε παράδειγμα τον Ίλισιτς και να σηκώνεστε σε κάθε «πτώση» στη ζωή (vid)

Δείχνει φανερά πιο έτοιμος, πιο δυνατός, πιο αποφασισμένος και πιο καλά με τον εαυτό του. Βράδυ 4ης Ιουνίου του 2024. Ο Γιόσιλ Ίλισιτς σκοράρει στα 4 λεπτά από την είσοδό του στην αναμέτρηση, στην επαναφορά του σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Χαρίζει τη νίκη στη Σλοβενία, διαμορφώνοντας το 2-1 επί της Αρμενίας στο 63ο λεπτό. Είναι η πρώτη του εμφάνιση με τα χρώματα της πατρίδας του και βρίσκει δίχτυα. Και στον πανηγυρισμό του, «ρίχνει» ένα χαμόγελο που από εκείνον είχαμε πολλά χρόνια να δούμε.

Μακάρι να τον έχουμε, πια, μαζί μας, για τα καλά! Αλλά όσα πέρασε, τρομάζουν. Κι εκείνος τα έβλεπε στο δρόμο του επί μια τριετία…

Το 2020 έκανε… χαμό στο Τσάμπιονς Λιγκ εν μέσω κορονοϊού. Έφτασε να πετύχει καρέ τερμάτων για την Αταλάντα στο παιχνίδι με τη Βαλένθια στο «Μεστάγια». Πόζαρε με τη μπάλα στα χέρια, γνωρίζοντας πως βίωνε φοβερές στιγμές στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Κι όμως, μέσα του πάλευε…

Το «θηρίο» της κατάθλιψης είχε κάνει την επίσκεψή του. Και ο Ίλισιτς χρειάστηκε να κάνει τεράστια υπομονή. Έχασε τον εαυτό του. Πάντοτε έτσι συμβαίνει. Η μαύρη τρύπα στην οποία βυθίζεται κανείς, δεν έχει τελειωμό. Και ο Ίλισιτς θα έχει να εξιστορήσει πολλά, όταν καταφέρει να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που πλέον θα θέλει να μιλήσει για όλα κι όχι μόνο δεν θα επηρεάζεται, αλλά θα θέλει και να εμπνεύσει τον υπόλοιπο κόσμο που αντιμετωπίζει κάτι αντίστοιχο.

Στα τέλη του 2022, δειλά – δειλά και με φανερές πάνω του όλες τις δυσκολίες που είχε βιώσει, κατάφερε να σκοράρει στην επιστροφή του στο ποδόσφαιρο, παίζοντας πλέον με τη φανέλα της Μάριμπορ.

Είχε ακόμα… αρκετό βουνό ν’ ανέβει. Έπρεπε να συνεχίσει το δρόμο του. Γνωρίζοντας πως ίσως στη διαδρομή να «σκόνταφτε» ξανά. Ίσως και να «έπεφτε» τελείως. Πάλι όμως θα σηκωνόταν. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Κανείς άλλος δρόμος.

Και αυτό το χαμόγελο που χάρισε στον κόσμο μετά από μια εφιαλτική τριετία, είναι η καλύτερη ένδειξη για τη συνέχεια και το καλύτερο μήνυμα για όλους όσοι περνούν δύσκολα. Γιατί στη ζωή είναι δεδομένο ότι θα δεχθεί χτυπήματα και θα «πέσεις». Έχει σημασία, όμως, η αντίδραση μετά από κάθε ζόρικη κατάσταση... 

 

 


Κώστας Ζάλιαρης