Ο Άρνολντ θα ήθελε την Χρυσή Μπάλα και αυτό «δείχνει» Ρεάλ, αλλά το όνειρο και στη Μαδρίτη μοιάζει απλά... ανεκπλήρωτο!
«Θέλω να γίνω ο πρώτος ακραίος μπακ που θα κατακτά την Χρυσή Μπάλα», είπε ο Αλεξάντερ Άρνολντ και πλέον μοιάζει βέβαιο πως η επιλογή του θα είναι να πάει στη Ρεάλ το καλοκαίρι. Αλλά πόσο πραγματικό μπορεί να βγει το όνειρο του και πόσο σε πραγματικό μέγεθος μπορεί ένας δεξιός μπακ να πάρει μια τέτοια διάκριση; Μάλλον ουτοπική, αλλά μην του χαλάμε το όνειρο, αφού θα το βιώσει στην πράξη πως απλά αυτά τα πράγματα δε γίνονται!
.png "Ο Άρνολντ θα ήθελε την Χρυσή Μπάλα και αυτό «δείχνει» Ρεάλ, αλλά το όνειρο και στη Μαδρίτη μοιάζει απλά... ανεκπλήρωτο!")
Γράφει ο Maverick
O Άρνολντ έκανε ντεμπούτο τον Οκτώβριο του 2016 με τη φανέλα της Λίβερπουλ και ήταν ένα προσωπικό στοίχημα του Κλοπ. Φυσικά, έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες στην Ευρώπη και η επιθυμία του να αγωνιστεί στη Ρεάλ Μαδρίτης και να γίνει ο πρώτος ακραίος μπακ που θα κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα, είναι ένα όνειρο! Ωστόσο, το ερώτημα είναι πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο στόχος, ειδικά όταν αναλογιστούμε ότι μόνο ένας αμυντικός, ο Ιταλός Φάμπιο Καναβάρο, κατάφερε να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα στον 21ο αιώνα.
Αρχικά, είναι σημαντικό να αναλύσουμε την πρόοδο του Άρνολντ μέχρι σήμερα. Σε νεαρή ηλικία, έχει ήδη κερδίσει αρκετούς τίτλους με τη Λίβερπουλ, συμπεριλαμβανομένου του Champions League και της Premier League. Και αν έγινε ο νεότερος Βρετανός παίκτης που έχει παίξει σε τρεις τελικούς του Champions League ως το 2022, το οφείλει στις ικανότητες του με την μπάλα και τις επιθετικές του προθέσεις, που τον κατατάσσουν στους κορυφαίους μπακ. Η εκρηκτική του παρουσία στο γήπεδο, μαζί με τις διαρκείς επιθέσεις και τις ασίστ που πετυχαίνει, έχουν δημιουργήσει ένα τρόπο στο παιχνίδι που θα μπορούσε να τον φέρει κοντά σε υποψηφιότητα για την Χρυσή Μπάλα αλλά ως μπακ της Λίβερπουλ αυτό θα ήταν αδύνατο. Πηγαίνοντας στη Ρεάλ μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες του, αλλά η ανάγνωση της ιστορίας δείχνει ότι οι αμυντικοί σπανίως φτάνουν σε τέτοια ύψη αναγνώρισης.
Ο Καναβάρο, ο οποίος κέρδισε την Χρυσή Μπάλα το 2006, το έκανε κυρίως για την εξαιρετική του απόδοση κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου και για την ικανότητά του να ηγείται της άμυνας της Ιταλίας σε μία κρίσιμη περίοδο που οδήγησε στην κατάκτηση του Μουντιάλ. Δεν προέκυψε δηλαδή μέσα από την επιτυχία του με μία ομάδα σε συλλογικό επίπεδο. Οι συνθήκες που απαιτούνται ώστε ένας αμυντικός να αναγνωριστεί σε αυτό το επίπεδο είναι ιδιαίτερα αυστηρές, καθώς συνήθως οι επιθετικοί παίκτες, οι οποίοι σκοράρουν και δημιουργούν θεαματικές φάσεις, είναι αυτοί που κλέβουν την παράσταση ή οι χαφ. Πριν από τον Καναβάρο πρέπει να φτάσουμε στην εποχή του Ματίας Ζάμερ και πιο πριν στον Φραντς Μπεκενμπάουερ.
Σκεφτείτε και κάτι ακόμα. Ο Καρβαχάλ έχει πάρει έξι φορές το τρόπαιο στα χέρια του, του πρωταθλητή Ευρώπης και στον πρόσφατο μάλιστα τελικό τον Ιούνιο σκοράρει και το πρώτο τέρμα στην επικράτηση της Ρεάλ επί της Ντόρτμουντ. Μετά πήρε και του EURO. Μπήκε καθόλου το όνομά του στην συζήτηση για το αν μπορεί να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα; Φυσικά και όχι. Και ας είναι ένας πολύ πλήρης αμυντικός με σαφέστατη συνεισφορά και στο επιθετικό κομμάτι. Μη γελιέται λοιπόν ο Άρνολντ…
Αν η Ρεάλ τον αποκτήσει και πάρει τίτλους, θα έχουν προβάδισμα ο Βινίσιους, ο Εμπαπέ, ο Μπελιγχαμ. Όχι ο ακραίος μπακ. Είναι σκληρή η ζωή αλλά κανείς δεν είπε ποτέ ότι είναι και δίκαιη.
Αφού αναλύσουμε την αγωνιστική του πορεία, υπάρχουν κάποιες παραμέτρους που ενδεχομένως θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Άρνολντ να κυνηγήσει αυτόν τον στόχο. Πρώτον, αν γίνει τελικά η μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης θα του προσφέρει μια νέα προοπτική στην καριέρα του. Οι Μαδριλένοι είναι ιστορικά μία από τις πιο επιδραστικές ομάδες στον κόσμο, με απαιτήσεις τόσο από τους παίκτες όσο και από τους φιλάθλους. Η πίεση που συνοδεύει έναν παίκτη σε αυτή την ομάδα μπορεί να είναι ελκυστική για έναν ταλαντούχο αμυντικό που θέλει να αποδείξει την αξία του αλλά μπορεί και να τον τσακίσει! Εκεί θα είναι ένας από τους πολλούς, δεν πρόκειται να είναι ξεχωριστός, κάτι το οποίο οι οπαδοί της Λίβερπουλ τον κάνουν να νιώθει. Ακριβώς επειδή είναι ένα παιδί που έχει γεννηθεί μερικά τετράγωνα πιο εκεί από το «Άνφιλντ». Στη Ρεάλ και οι απαιτήσεις θα είναι άλλες και δεν πρόκειται να έχει και κάποια ξεχωριστή και προνομιακή αντιμετώπιση.
Δεύτερον, η προδιάθεση του Άρνολντ για επιθέσεις και η ικανότητά του στις πάσες τον καθιστούν έναν πολύ καλό παίκτη για ομάδες που επιτίθενται πολύ αλλά ακόμα και με αυτά τα προσόντα, οι πιθανότητες του να γίνει ο πρώτος ακραίος μπακ που θα κερδίσει την Χρυσή Μπάλα παραμένουν μάλλον περιορισμένες. Θα ήθελα να είμαι πολύ κυνικός και να πω σχεδόν… ελάχιστες!
Συμπερασματικά, η μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης που μοιάζει ολοένα και πιο βέβαιη, θα μπορούσε να του προσφέρει την πλατφόρμα που χρειάζεται, αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να εξελίσσεται και να ξεχωρίζει σε έναν κόσμο όπου οι αμυντικοί συχνά παραβλέπονται.
Εδώ ο τεράστιος Μαλντίνι και ο Φράνκο Μπαρέζι αγνοήθηκαν παντελώς στο παρελθόν, οπότε μοιάζει αδύνατο να επιλέγει ο Άρνολντ, ακόμα και αν η συμμέτοχή του σε κατάκτηση Champions League θα ήταν καταλυτική, σκοράροντας.
Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, η επίτευξη των φιλόδοξων στόχων συχνά απαιτεί συνδυασμό ταλέντου, επιμονής και κατάλληλων συγκυριών. Και ακόμα κι αν τα πετύχεις όλα αυτά, άλλοι για να πάρεις αυτό το βραβείο, την Χρυσή μπάλα, πρέπει να σε σπρώξει ολόκληρο το σύστημα. Και στη Ρεάλ ο Πέρεθ έχει δείξει πως αυτό που θέλει είναι να βγάζει μπροστά επιθετικούς, σούπερ σταρ και κανέναν αμυντικό. Και κάπου εκεί, το όνειρο του θα μείνει αυτό ακριβώς: ένα ανεκπλήρωτο όνειρο!
