Ντένις Λόου: Η μέρα που μίλησε με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο και το τακουνάκι που έμεινε στην ιστορία! (vids)
Ο Ντένις Λόου δεν είναι πλέον μαζί μας! «Πέταξε» για τη «γειτονιά των αγγέλων» και το αγγλικό ποδόσφαιρο, όπως και συνολικά ο κόσμος του αγαπημένου μας αθλήματος, είναι πλέον πιο «φτωχό» από ποτέ. Ουδείς θα τον ξεχάσει, σε όλους θα λείψει, ανεξαρτήτως χρώματος ή οπαδικής προτίμησης. Τo England365 θυμάται το τακουνάκι που υποβίβασε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αν και ούτως ή άλλως θα συνέβαινε λόγω των υπόλοιπων αποτελεσμάτων, αλλά και τη συζήτησή του με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6.
Ο Ντένις Λόου δεν είναι πλέον στη ζωή και το αγγλικό ποδόσφαιρο «θρηνεί» για την απώλεια ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή και μίας τεράστιας προσωπικότητας.
Για τον λόγο αυτόν, το England365 θυμάται την προ λίγων ετών συνέντευξη που του είχε πάρει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος για λογαριασμό του bwinΣΠΟΡ FM 94,6. Όσα είχε πει για το τακουνάκι με το οποίο «καταδίκασε» σε υποβιβασμό τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αν και η ίδια θα υποβιβαζόταν λόγω των υπόλοιπων αποτελεσμάτω, τις αλλαγές στο ποδόσφαιρο με την πάροδο των ετών, την εθνική Σκωτίας, τον Πούσκας, τον Ντι Στέφανο κι άλλα πολλά...
Το ένα εκ των μελών της «Αγίας Τριάδας» μαζί με τους Μπεστ και Τσάρλτον έγραψε τη δική του ιστορία αγωνιζόμενος στη Γιουνάιτεντ από το 1962 μέχρι το 1973 και εν συνεχεία για μία σεζόν στη Σίτι, ενώ πέρασε από τη Χάντερσφιλντ και την Τορίνο στο ξεκίνημα της καριέρας του.
Τι ακριβώς συνέβη όμως σε εκείνο το ντέρμπι;
Η σεζόν 1973-74 δεν εξελισσόταν καθόλου καλά για τις ομάδες από το Μάντσεστερ, με τους «γαλάζιους» να τερματίζουν στο κάτω μισό του βαθμολογικού πίνακα και τους «κόκκινους διαβόλους» να παλεύουν μέχρι τελευταία στιγμή για την παραμονή τους.
Έτσι, η Γιουνάιτεντ έπαιζε το τελευταίο της… χαρτί στην έδρα της, απέναντι στην αδιάφορη Σίτι, στην τελευταία στροφή και ευελπιστούσε σε καλύτερο δικό της αποτέλεσμα σε σχέση με αυτά της Σαουθάμπτον και της Μπέρμπιγχαμ για να της προσπεράσει στο… νήμα. Έλα όμως που ένα δικό της παιδί, της «σφράγιζε» τα όνειρα έστω κι’ αν το αποτέλεσμα και ο υποβιβασμός θα ερχόταν ούτως ή άλλως;
Στο τελευταίο χρονικά κομμάτι του ντέρμπι και με το σκορ ισόπαλο χωρίς τέρματα, οι «πολίτες» ανοίγουν το σκορ με «τακουνάκι» του Λόου και γκρεμίζουν τις όποιες ελπίδες της συμπολίτισσας. Ο σκόρερ δεν πανηγυρίζει. Μόλις καταλαβαίνει τι έχει συμβεί και τι ακριβώς σημαίνει αυτό το γκολ, είναι φανερό πως… παγώνει. Δεν έχει το κουράγιο να κάνει το οτιδήποτε.
Οι συμπαίκτες του τον πειράζουν όμως εκείνος παραμένει σκυθρωπός, με το κεφάλι σχεδόν κατεβασμένο. Σίγουρα αν μπορούσε, θα ήθελε η στιγμή εκείνη να άνοιγε η Γη και να τον κατάπινε. Δεν ήθελε αυτήν την εξέιλξη, δεν ήθελε να είναι αυτός ο λόγος. Όχι για την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ τουλάχιστον.
Λίγες στιγμές αργότερα και με το σκορ στο καταδικαστικό 0-1, οι φίλοι των γηπεδούχων «μπουκάρουν» στον αγωνιστικό χώρο. Και μόλις εκείνοι αποχωρούν και το ματς ξαναρχίζει, ο Λόου βγαίνει αλλαγή. Δεν χαιρετάει κανέναν, βαδίζει ράθυμα προς τα αποδυτήρια. Το μόνο που θέλει είναι η μοναξιά του, πιστεύοντας πως το δικό του γκολ, έχει ρίξει κατηγορία την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ.
Εκ των υστέρων βέβαια, αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Τόσο η Μπέρμιγχαμ όσο και οι «άγιοι» είχαν επικρατήσει στα «do-or-die» παιχνίδια τους, συνεπώς οι «κόκκινοι διάβολοι» θα υποβιβάζονταν όπως και να έχει. Την τελευταία φορά που έπεφταν από τη μεγάλη κατηγορία, με εκείνη την… τακουνιά του Ντένις Λόου να μένει στην ιστορία.
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη του Ντένις Λόου μίλησε στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο και την εκπομπή «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» πριν από λίγα χρόνια:
-Τι θα ήθελες να έχεις τότε από το σημερινό ποδόσφαιρο; Υπάρχει κάτι που ζηλεύεις;
«Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στο σημερινό ποδόσφαιρο. Tα χρήματα για παράδειγμα είναι τρομακτικά. Απορώ πως ομάδες αντέχουν να πληρώνουν αυτά τα ποσά. Nαι μου λείπουν αυτά τα χρήματα, θα τα ήθελα όπως όλοι μας, αλλά αυτό που είναι εντελώς διαφορετικό σήμερα είναι η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, το χορτάρι είναι φανταστικό.
Tότε στην εποχή μας για να αγωνιστείς σε τέτοιο χορτάρι, έπρεπε να πας στο «Γουέμπλει». Μπορείς να φανταστείς στα αλήθεια, πόσο εξαιρετικοί θα ήταν οι παίκτες του τότε σε αγωνιστικούς χώρους τόσο τέλειους όπως οι τωρινοί;»
-Τι θυμάσαι για το γκολ του 1974 με το οποίο ουσιαστικά ‘υποβίβασες’ τη Γιουνάιτεντ;
«Αυτό το γκολ ήταν τυχαίο, δεν είχα ποτέ σκοράρει με τακουνάκι ήταν εντελώς συμπτωματικό, αλλά πρέπει να προσέχω τι λέω γιατί έχουμε τέσσερα παιδιά στην οικογένεια και ο ένας γιος μου είναι φανατικός οπαδός της Σίτι!»
-Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε ο σερ Ματ Μπάσμπι στη Γιουνάιτεντ και το αγγλικό ποδόσφαιρο;
«Ο σερ Ματ ήταν μοναδικός, αν υπολογίσουμε πως παραλίγο να πεθάνει στο Μόναχο το 1958 και το 1968, δέκα χρόνια αργότερα, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Αυτός έκανε τις αγγλικές ομάδες να το διεκδικούν, αυτή είναι η κληρονομιά του!»
-Η εθνική ομάδα της Σκωτίας τι ρόλο έπαιζε στις προτεραιότητες σου;
«Ποτέ δεν με ένοιαζε τι έλεγε οποιοσδήποτε προπονητής ή τι έλεγε ο κόσμος. Καμία άλλη πρόσκληση, ακόμα και στη Μικτή Κόσμου ή ένα βραβείο όπως η «Χρυσή Μπάλα» δεν είχε σημασία όπως η πρόσκληση στην εθνική.
Ήταν το σημαντικότερο πάντα για μένα να επιλέγεσαι να παίξεις με την εθνική σου για τη χώρα σου. Τότε μάλιστα ήταν μόνο 11 που έπαιζαν για 90 λεπτά, δεν υπήρχαν 24 στην αποστολή και κάποιος μπαίνοντας για 2 λεπτά μετρά συμμετοχές, συνεπώς το να παίζεις για την εθνική ήταν τεράστια τιμή».
-Πήρες το παρατσούκλι «The King», αλλά ποιοι ήταν οι δικοί σου ήρωες; Τι θυμάσαι περισσότερο από αυτήν την τεράστια καριέρα;
«Με ρωτούν τι μου μένει για την καριέρα μου και λέω πως το να αγωνίζεται δίπλα σε ήρωες σου και παίκτες που θαυμάζεις είναι εξαιρετικό. Με τη μικτή Κόσμου για τα 100 χρόνια της αγγλικής ομοσπονδίας, η επιθετική γραμμή ήταν ο Πούσκας, ο Χέντο ο Κοπά και ο Ντι Στέφανο.
Απίστευτο! Και μετά αναρωτιόμουν τι καλύτερο από αυτό μπορούσε να μου συμβεί και τότε μπήκε και ο Εουσέμπιο στο δεύτερο μέρος! Τέλειο!»
Δημήτρης Μανάκος
