Λιούις Σκέλι: Στον δρόμο που... χάραξε κάποτε ο Άσλεϊ Κόουλ, ήρθε και εντυπωσιάζει!
Δεν είναι όλοι έτοιμοι στα 18 τους. Είναι απολύτως λογικό. Δεν είναι για όλους το υψηλότερο επίπεδο, μερικούς μήνες αργότερα αφότου αγωνίζονταν σε μία ακαδημία. Χρειάζονται πολλά και η Άρσεναλ έχει την τύχη και την… ικανότητα, φυσικά, να έχει στο ρόστερ της τον Μάιλς Λιούις Σκέλι! Έναν αριστερό μπακ, που μου θυμίζει την περίπτωση του Άσλεϊ Κόουλ, αλλά και την απόφαση του Αρσέν Βενγκέρ να τον καθιερώσει βασικό το 2000. Αυτό κάνει και ο Μικέλ Αρτέτα και προτιμά τον Σκέλι από οποιονδήποτε άλλον, και ο οπαδός αισθάνεται πως ένα δικό του παιδί «πατά» το «Έμιρεϊτς»! Θεωρώ πως θα τον δούμε και με την εθνική Αγγλίας στις κλήσεις του Τούχελ τον Μάρτιο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακοπουλος
Οι «κανονιέρηδες» του Μικέλ Αρτέτα κέρδισαν για δεύτερη, διαδοχική σεζόν στο «Έμιρεϊτς» τους «πολίτες», αλλά ουδεμία σχέση έχει αυτό το αποτέλεσμα με το περσινό 1-0, που είχε διαμορφωθεί στο τέλος από τον Γκάμπριελ Μαρτινέλι.
Διότι το απόγευμα της Κυριακής, η Άρσεναλ κυριάρχησε. Έδωσε τον δικό της ρυθμό στο ματς, σκόραρε νωρίς, δεν πανικοβλήθηκε στο 1-1, αντέδρασε και πανηγύρισε τη μεγαλύτερή της νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι, από το 2000 και το 5-0 σε μια άλλη εποχή!
Από τότε, τα τελευταία 25 χρόνια, οι Λονδρέζοι δεν είχαν σκοράρει ποτέ, σε εντός έδρας παιχνίδι, σε όλες τις διοργανώσεις, τόσα γκολ κόντρα στους «γαλάζιους». Και το έκαναν μερικούς μήνες μετά, αφότου η Σίτι κατέκτησε την τέταρτη συνεχόμενη Premier League, πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά. Μεγάλη νίκη, τεράστια εμφάνιση…
Από εκεί και πέρα, θέλω να σταθώ λίγο στον Μάιλς Λιούις Σκέλι και να εξηγήσω λίγο περισσότερο, αυτό που είπα χθες στη μετάδοση. Δεν είναι το γκολ. Δεν είναι το γεγονός πως πανηγύρισε για πρώτη φορά με την ανδρική ομάδα, με τον αγαπημένο του σύλλογο, με το club της καρδιάς του.
Αυτό το βγάζω από την κουβέντα μας, παρότι πρόκειται για ένα υπέροχο τελείωμα, με το κακό του πόδι. Θέλω να σταθώ συνολικά στις εμφανίσεις του. Είναι καταπληκτικός! Ένα φοβερά χαρισματικό παιδί, το οποίο μπήκε στην ομάδα πριν από μερικούς μήνες, προσαρμόστηκε άμεσα, αγωνίστηκε στο Champions League, και πλέον, αποτελεί τον βασικό αριστερό μπακ της Άρσεναλ.
Πήρε τη θέση του Καλαφιόρι, λόγω και των συνεχόμενων τραυματισμών του, έγινε πρώτος και επί της ουσίας, ωθεί τον Ζιντσένκο στην αποχώρηση.
Ο Σκέλι είναι μοναδική περίπτωση ποδοσφαιριστή. Δυνατός, τρομερά ώριμος για την ηλικία του, εξαιρετικός ανασταλτικά, με φοβερή ικανότητα να βάζει το σώμα του. Γρήγορος, τόσο με την μπάλα, όσο και χωρίς, με επιθετικές και αμυντικές αρετές. Θεωρώ δεδομένο πως αν συνεχίσει έτσι και δεν έχει τραυματισμούς, θα αποτελέσει μία από τις πρώτες κλήσεις του Τόμας Τούχελ τον Μάρτιο…
Και να σας πω και κάτι ακόμα… Μου θυμίζει αρκετά την περίπτωση του Άσλεϊ Κόουλ. Αυτός είχε μπει σε ένα ματς της Άρσεναλ με την Μπάγερν Μονάχου, το 2000 και δεν βγήκε ξανά από την αρχική ενδεκάδα. Πήρε αήττητο πρωτάθλημα, ήταν ο καλύτερος μπακ στην Αγγλία και ίσως διαχρονικά ο κορυφαίος Άγγλος σε αυτή τη θέση, και με τον Κούπερ της Λιντς των ‘60s και τον Σανσόμ που έπαιξε στην Αρσεναλ των ΄80s. Ο Κόουλ κατέκτησε κάθε λογής τίτλο με την Άρσεναλ, έγινε βασικός με την Αγγλία και αποχώρησε για την Τσέλσι, όπου εκεί κέρδισε ευρωπαϊκά τρόπαια.
Αυτόν μου θυμίζει ο τρόπος εξέλιξης του Σκέλι, αν και προφανώς χρειαζόμαστε χρόνο για να έχουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Πάντα, όμως, σε κάθε τέτοιου είδους περίπτωση, κομβικό ρόλο διαδραματίζει ο προπονητής που έχεις. Κάποτε, ο Αρσέν Βενγκέρ έβαλε τον Σεσκ Φάμπρεγας να αγωνιστεί σε ηλικία 16,5 ετών και 1,5 χρόνο μετά, αποφάσισε να πορευτεί με αυτόν ως βασικό, παρότι είχε πουλήσει τον Πατρίκ Βιεϊρά στη Γιουβέντους, ως τον κορυφαίο αμυντικό μέσο της Ευρώπης. Και όμως, ο Φάμπρεγας τον δικαίωσε και η Άρσεναλ έφτασε στον τελικό του Champions League, με τον Καταλανό βασικό!
Τώρα ο Αρτέτα προτιμά να αφήσει… παραπονεμένο τον Ζιντσένκο, τον Τίρνεϊ να πάει στη Σέλτικ, τον Καλαφιόρι που τον πλήρωσε για να τον αγοράσει, στον πάγκο, και να παίζει ένα παιδί των ακαδημιών που αποθεώνεται από την εξέδρα! Είναι μεγάλος ο δρόμος που έχει ο Σκέλι μπροστά του και εδώ θα είμαστε να δούμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Διότι αυτήν την στιγμή, αν είναι υγιής, φαίνεται πως δεν έχει… ταβάνι!
