Σκωτία: Κάποτε είχε σούπερσταρς, παραμένει επικίνδυνη, ωστόσο είμαστε καλύτερη ομάδα!
Η Σκωτία είναι μια χώρα που συνδυάζει εκπληκτική φυσική ομορφιά, με μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Διάσημη για το εξαιρετικό ουίσκι της και τις γκάιντες, η Σκωτία είναι ένα μέρος που αποπνέει τη μαγεία του παραδοσιακού κέλτικου πολιτισμού. Τα υπέροχα κάστρα, οι πανέμορφες λίμνες και οι επιβλητικές «Highlands» αποκαλύπτουν την ιστορία ενός λαού που είναι περήφανος για τις ρίζες του. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η Σκωτία, με τη συναρπαστική της ιστορία, έχει αναδείξει πολυάριθμους σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ονόματα όπως οι Ντένις Λόου, Τζον Μπάξτερ, Κένι Νταλγκλίς και Γκρέιαμ Σούνες, Μπίλι Μπρέμνερ και Πίτερ Λόριμερ έως τον Χάνσεν, τον Τζόρνταν, τον Στράχαν, τον Άλι Μακόιστ, τον Μακλέρ τον ΜακΛίς, τον Τσάρλι Νίκολας, τον Άλι ΜακΆλιστερ, τον ΜακΚουίν, τον Έντι Γκρέι και τον Άρτσι Γκέμιλ, «έγραψαν» ιστορία!
Όμως, πλέον έχει πολύ «φτωχό» ρόστερ και βασίζεται στην ορμή και τη δύναμη, αλλά όχι στην ποιότητα. Παρά την «πλούσια» ποδοσφαιρική κληρονομιά, η Σκωτία αντιμετωπίζει προκλήσεις στο να διατηρήσει το επίπεδο των ποδοσφαιριστών της ανταγωνιστικό στην Premier League, που ήταν πάντα η… βιτρίνα, στην οποία επιδείκνυαν οι «χάιλαντερς» την πραμάτεια τους.
Ακόμα και λιγότερο διάσημοι ποδοσφαιριστές από αυτούς που αναφέραμε, ο Πολ Λάμπερτ που έγινε πρωταθλητής Ευρώπης με τη φανέλα της Ντόρτμουντ το 1997, ο Κόλινς που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions league με τη Μονακό, ο Τζον ΜακΙνάλι που έπαιξε στην Μπάγερν και ο Στιβ Άρτσιμπαλντ που οδήγησε την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, έγιναν γνωστοί και πρόσφεραν πάρα πολλά και στην εθνική ομάδα της χώρας και στη γενικότερη υστεροφημία του πρωταθλήματός τους!
Το σύγχρονο σκωτσέζικο ρόστερ φαίνεται να έχει τεράστιες ελλείψεις σε ποιότητα συγκριτικά με το παρελθόν. Ωστόσο, η σκωτσέζικη ομάδα συνεχίζει να ενσωματώνει την ορμή και τη δύναμη στο παιχνίδι της. Αυτό το αγωνιστικό πνεύμα αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του λαού, που αναδεικνύει την υπερηφάνεια και την αφοσίωσή τους στον τόπο τους. Ο σκληρός ανταγωνισμός και το πάθος στα παιχνίδια τους συνδυάζονται με την ιστορία και τις παραδόσεις του κέλτικου πολιτισμού, κάνοντάς τους έναν δύσκολο αντίπαλο για οποιαδήποτε ομάδα.
Για την Ελλάδα, η πρόκληση να αντιμετωπίσει τη Σκωτία σε δύο σημαντικά παιχνίδια, την Πέμπτη και την Κυριακή, είναι σίγουρα δύσκολη.
Γνωρίζουμε ότι η σκωτσέζικη ομάδα μπορεί να μην έχει τους ίδιους ποδοσφαιριστές όπως στο παρελθόν, αλλά εντούτοις, η ιστορία, η παράδοση και η περηφάνια εξακολουθούν να δηλώνουν την παρουσία τους.
Η Σκωτία έχει παράδοση στην «σκληρή» μάχη στον αγωνιστικό χώρο, και αυτό ενδέχεται να προσφέρει στα παιχνίδια μια ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και ανατροπές. Και η ρεβάνς, μην το ξεχνάμε αυτό, είναι στην έδρα τους!
Εν κατακλείδι, η Σκωτία παραμένει μια χώρα με πολύτιμη κληρονομιά και αφοσιωμένο λαό, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια ισχυρή ποδοσφαιρική παράδοση. Όσο και αν οι εποχές αλλάζουν, η φιλοσοφία του ποδοσφαίρου στην Σκωτία θα συνεχίσει να εμπνέει και να προκαλεί σεβασμό. Οι προσεχείς αγώνες με την Ελλάδα θα είναι μια δοκιμασία και για τις δύο ομάδες, αλλά πιστεύω πως παρά το σκοτσέζικο πνεύμα μαχητή, που θα είναι αναμφίβολα η κινητήριος δύναμη, πίσω από την προσπάθειά τους, η τελική ποιότητα των δικών μας παικτών θα επικρατήσει!
Η παράδοση «λέει» πως έχουμε μόνο δύο παιχνίδια στο παρελθόν, και τα δύο επίσημα για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που είχε γίνει το 1996 στην Αγγλία.
Στην Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 1994 η Εθνική μας είχε παίξει σαν τη «γάτα με το ποντίκι» τους Σκωτσέζους και κέρδισε μόλις με 1-0, με πολλές χαμένες ευκαιρίες. Στη ρεβάνς που είχε γίνει τον Αύγουστο του 1995, στην Γλασκώβη, πάλι παίξαμε εξαιρετικά, χάσαμε τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις σίγουρα τέρματα και δεχθήκαμε ένα γκολ από τον κορυφαίος σκόρερ της δεκαετίας του ‘90 στο πρωτάθλημα της Σκωτίας, τον περίφημο Άλι Μακόιστ και αποκλειστήκαμε, μένοντας τρίτοι πίσω από Ρωσία και Σκωτία. Ήρθε νομίζω η ώρα, έστω και άτυπα, να πάρουμε μία ρεβάνς!
