«Τράβηγμα» φανέλας, «φωνή» σε κάθε επαφή, «ακραίο» πάτημα: Αναλύοντας τον Σκέλι και το mindset του στην Άρσεναλ… (pic)

Πώς βάζει έτσι το σώμα του; Πώς έχει την αυτοπεποίθηση, σε αυτήν την ηλικία, να κάνει τέτοια κούρσα; Γιατί τραβά ο ίδιος τη φανέλα του αντιπάλου του, φέρνοντάς τον κοντά του; Είναι υπέροχο να βλέπεις τον Μάιλς Λιούις Σκέλι να παίζει για την Άρσεναλ και να επιδιώκει ο ίδιος… συνειδητά, κάθε επαφή!

«Τράβηγμα» φανέλας, «φωνή» σε κάθε επαφή, «ακραίο» πάτημα: Αναλύοντας τον Σκέλι και το mindset του στην Άρσεναλ… (pic)

Είναι εντυπωσιακός ο Μάιλς Λιούις Σκέλι. Είναι πολύ όμορφο να τον βλέπεις να φορά τη φανέλα της Άρσεναλ. Να παίζει με πάθος για αυτήν, να μη φαίνεται πως είναι μόλις 17 ετών. Να κάνει λάθος και να το αντιμετωπίζει σαν ένας ώριμος ποδοσφαιριστής, να μπαίνει στη διεκδίκηση μίας μπάλας και να σε κάνει να πιστεύεις πως αυτός θα βγει νικητής.

Ως στιγμής, στην πρώτη του σεζόν στους «κανονιέρηδες», έχει καλές και κακές στιγμές. Υπάρχει για παράδειγμα η… αναίτια κόκκινη κάρτα στο ματς με τη Γουλβς ή το πέναλτι στο «Γκούντισον Παρκ» απέναντι στην Έβερτον. Ακόμη και αν συζητάμε για δύο λανθασμένες διαιτητικές αποφάσεις, τυχαίνει να έχουν λάβει χώρα αμφότερες σε βάρος του.

Την ίδια ώρα, υπάρχουν και στιγμές που τον βλέπεις και νομίζεις πως ο «μικρός» έχει κάτι από τον Άσλεϊ Κόουλ. Η αυτοπεποίθησή του, οι μεταβιβάσεις του, η συνέπειά του και στις δύο πλευρές του γηπέδου.

Στην Αγγλία ωστόσο, αυτό που αναλύουν σε μεγάλο βαθμό, έγκειται στην ικανότητα του Μάιλς Λιούις Σκέλι να βάζει το σώμα του. Διότι πραγματικά, το κάνει εξαιρετικά και μάλιστα, ελάχιστοι μπορούν να το εκλογικεύσουν. Δεν δείχνει τρομερά δυνατός, προφανώς και χρειάζεται δουλειά ακόμη. Διαθέτει όμως ένα – δύο χαρακτηριστικά, υπέροχα για την ηλικία του…

Για να καταλάβετε, βάλτε να δείτε ξανά την κούρσα που πραγματοποιεί στο δεύτερο μέρος της συνάντησης με την Έβερτον. Παίρνει την μπάλα από τη μία περιοχή, φτάνει στην άλλη και κάνει διαρκώς το ίδιο πράγμα. «Πατάει» τρομερά στην πρώτη του επαφή με την μπάλα και περνά τον αντίπαλό του με το κοντρόλ.

Εν συνεχεία, επιδιώκει ο ίδιος την επαφή. Θέλει να είναι σε επαφή με τον αντίπαλο, διότι αισθάνεται πως έχει το πλεονέκτημα. Τι κάνει για να την αποκτήσει; Προστατεύει με το κορμί του την μπάλα, πιάνει τη φανέλα του αντιπάλου με το αριστερό και τον φέρνει κοντά του. Ο αντίπαλος ακολουθεί, αλλά αυτός είναι που πέφτει. Έως ότου φτάσει στην αντίπαλη περιοχή, φωνάζει… Επί της ουσίας, ο διαιτητής αφήνει πλεονέκτημα υπέρ του σε κάθε επαφή.

Για το τέλος, έχει την οξυδέρκεια να γνωρίζει πως η αντίπαλη ομάδα «μοιραία» αποχωρεί. Παίρνει λοιπόν, όλα τα διαθέσιμα μέτρα που έχει μπροστά του, ανοίγει τον χώρο, εξετάζει τις επιλογές του. Και σκεφτείτε, τι ακριβώς θα συζητούσαμε, αν εκείνην την στιγμή ο Τζέιμς Ταρκόφσκι, δεν του έκανε φάουλ και δεν είχε δεχθεί την 64η κίτρινη κάρτα του στην Premier League…

Δημήτρης Μανάκος