Όταν ο Φαν Ντάικ κρατήσει το τρόπαιο, ας σκεφτούν όλοι τι μπορούσε να έχει συμβεί, αν η FSG δεν αγόραζε τη Λίβερπουλ το 2010, λίγο πριν την πτώχευση!
Την στιγμή που θα σηκώνει το τρόπαιο μετά τον αγώνα με την Κρίσταλ Πάλας ο Φαν Ντάικ, οι φίλοι της Λίβερπουλ, και ιδίως αυτοί που χρόνια γκρίνιαζαν για τα λεφτά που δεν σκορπούσε αλόγιστα η αμερικανική ιδιοκτησία της ομάδας, ας ρίξουν μια ματιά γύρω στους στο υπέροχο «Ανφιλντ» και ας αναλογιστούν τι γίνεται λίγα μίλια πιο πέρα στο «Ολντ Τράφορντ»: ουσιαστικά, με ένα βήμα πριν την χρεωκοπία η Μάντσεστερ Γιουναιτεντ, θα μπορούσε να είναι ίδια η ιστορία και για τη Λίβερπουλ, με την ιδιοκτησία που είχε το 2010! Γράφει ο Maverick
Τον Οκτώβριο του 2010 είχε φτάσει μερικές μέρες μακριά από το να πάρει η τράπεζα «Royal Bank of Scotland» τις μετοχές της Λίβερπουλ, καθώς οι τότε ιδιοκτήτες της ομάδας, ο Ζιλιέτ και ο Χικς είχαν υποθηκεύσει σήμα, γήπεδο, Τόρες και Τζέραρντ για να πάρουν τα χρήματα, με τα οποία είχαν αγοράσει το σύλλογο!
Το 2010, η Fenway Sports Group (FSG) απέκτησε τον έλεγχο της Λίβερπουλ, μία κίνηση που αρχικά φαινόταν ριψοκίνδυνη και δύσκολη, αλλά… κίνηση - ματ. Επειδή δεν έβγαζαν άκρη με την αποτίμηση των συμπατριωτών τους, κινήθηκαν κατευθείαν στην τράπεζα και αγόρασαν τα χρέη και ό,τι υπήρχε υποθηκευμένο, οπότε ουσιαστικά ανάγκασαν την εταιρεία των Ζιλιέτ και Χικς, που τα είχαν… σπάσει μεταξύ τους και δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν, να αποδεχτούν την πρόταση της εξαγοράς!
Κρίνεται ως μαγική κίνηση που ακόμα και τώρα στα οικονομικά Φόρουμ που βρίσκομαι και κάνω κουβέντα με funds που θέλουν να μπουν στο ποδόσφαιρο, έχουν να λένε για την απίστευτη ικανότητα του κυρίου Χένρι που έκλεισε το deal. Η εξαγορά που έφτασε τα εξακόσια εκατομμύρια λίρες πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες οικονομικής αστάθειας. Με την ομάδα στα πρόθυρα της πτώχευσης, οι νέοι ιδιοκτήτες έπρεπε να δουλέψουν ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του συλλόγου. Η FSG, γνωστή και από την επιτυχία της με τους Boston Red Sox, αντέστρεψε τη ροή της ιστορίας της Λίβερπουλ μέσω στρατηγικών και προσεκτικών διαπραγματεύσεων. Και κυρίως, λόγω του μαγικού ανθρώπου που έβαλε να τρέχει πολλά πράγματα και λέγεται Μάικλ Έντουαρντς και έπρεπε να διαχειριστεί μετρημένο μπάτζετ και όχι τα ατελείωτα αραβικά χρήματα, ούτε τα ρωσικά κεφάλαια που είχαν Σίτι και Τσέλσι.
Έχοντας σχεδιάσει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, η FSG κατάφερε να επιτύχει τον στόχο της. Η εξάλειψη του χρέους αποτέλεσε μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες! Με την κατάλληλη διαχείριση των οικονομικών, η FSG έφερε τη Λίβερπουλ σε θετική πορεία. Δεν επένδυσαν απλώς χρήματα, αλλά και χρόνο και προσπάθεια, για να καταστήσουν την ομάδα βιώσιμη και επιτυχημένη.
Η επέκταση του γηπέδου του «Άνφιλντ» είναι μία από τις σημαντικές επιτυχίες της FSG. Αντί να εγκαταλείψει το ιστορικό γήπεδο, όπως ήθελαν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες , η εταιρεία επένδυσε στην ανακαίνισή του, προσθέτοντας νέες εξέδρες. Αυτό όχι μόνο αύξησε την ικανότητα φιλοξενίας φιλάθλων, αλλά και δημιούργησε επιπλέον έσοδα για την ομάδα. Το «Άνφιλντ» παρέμεινε πιστό στην παράδοση της Λίβερπουλ, συγχρόνως όμως εκσυγχρονίστηκε, καθιστώντας το πιο ελκυστικό για τους φιλάθλους.
Η πρόσληψη του Γιούργκεν Κλοπ το 2015 υπήρξε καθοριστική. Ο κορυφαίος Γερμανός προπονητής έφερε νέα πνοή στην ομάδα και ανανέωσε την πίστη των φιλάθλων. Με μία κίνηση που δεν συνηθίζω να κάνει ιστορικά η Λίβερπουλ, να διώξει ξαφνικά τον προπονητή της έφερε στη θέση του Ρότζερς που είχε ταβάνι τον Κλοπ. Η κοψιά του παιχνιδιού του, βασισμένη στην επιθετικότητα και στην ομαδικότητα, η χαρισματική προσωπικότητα του και η καλή συνεργασία με τη διοίκηση για μεταγραφές που έβγαιναν με λογική μεταμόρφωσε τη Λίβερπουλ σε μία από τις πιο ελκυστικές ομάδες στην Ευρώπη. Η ικανότητά του να συνδυάζει ταλαντούχους παίκτες με μελλοντικούς σταρ που εκτινάχθηκαν στα χέρια του αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχής και προετοίμασε το έδαφος για να κατακτηθούν τίτλοι.
Μετά την αποχώρηση του Κλοπ, η FSG προχώρησε στην πρόσληψη του Ολλανδού προπονητή, Αρνε Σλοτ. Σε αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο ο Ρίτσαρντ Χιούζ. Ο νέος τεχνικός διευθυντής της Λίβερπουλ, με το που ανέλαβε τον περασμένο Απρίλιο, άσχετο αν το συμβόλαιο του έλεγε 1η Ιουνίου, επέμεινε από την πρώτη μέρα ότι ο εκλεκτός που θα πήγαινε τη Λίβερπουλ την επόμενη μέρα δεν ήταν ο Αμορίν που ήθελαν κάποιοι εκείνη την εποχή, και το εξήγησε μάλιστα πως δεν ταιριάζει ο Πορτογάλος στον τρόπο παιχνιδιού της Λίβερπουλ.
Για την ακρίβεια, ο Χιούζ δεν ήταν θετικός ούτε για τον Αλόνσο, ωστόσο, αν έλεγε «ναι» θα είχε το πολύ θετικό και των επιτυχιών με την Λεβερκούζεν, αλλά και της προϊστορίας του ως ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της Λίβερπουλ.
Όταν φάνηκε πως ο Βάσκος επέλεγε να μείνει στη Γερμανία, ο Χιούζ ταξίδεψε στην Ολλανδία και έπεισε τον Σλοτ.
«Trust me, he is the man». Αυτά ήταν τα λόγια που είπε στον Έντουαρντς κι αυτός το μετέφερε στην διοίκηση. Αυτή η απόφαση αποδείχθηκε εξίσου έξυπνη, καθώς υπό την ηγεσία του Σλοτ η ομάδα κατόρθωσε να κερδίσει το 20ό της πρωτάθλημα, επαναβεβαιώνοντας τη θέση της ως μία από τις πιο ισχυρές ομάδες της Ευρώπης.
Τα τελευταία 15 χρόνια, η FSG δεν έχει προσφέρει απλώς οικονομική στήριξη, αλλά έχει συμβάλλει καθοριστικά στη συνολική αναγέννηση της Λίβερπουλ. Από τη διαχείριση των χρεών, μέχρι την περαιτέρω ανάπτυξη του γηπέδου και την επιλογή κατάλληλων προπονητών, οι κινήσεις αυτές τοποθέτησαν τη Λίβερπουλ ξανά ψηλά στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, αποδεικνύοντας ότι η στρατηγική, η υπομονή και η σωστή κατεύθυνση είναι τα… κλειδιά της επιτυχίας.
Ο τρόπος χειρισμού της μεταγραφής του Κουτίνιο , που με τα χρήματα του ήρθαν Φαν Ντάικ και Άλισον, και μέσα από γκρίνια για μεταγραφές που δεν συνέβαιναν ήταν απόρροια του τι είχαν μάθει από την ιστορία Τόρες. Το 2011, ο ισπανός «super star» είχε φύγει με περίπου 50 εκατομμύρια λίρες για την Τσέλσι.
Τότε, η διοίκηση είχε ακούσει τον Κένι Νταλγκλίς που ήθελε τον Σουάρεζ, αλλά και τον Άντι Κάρολ. Ο Ουρουγουανός με 22 εκατομμύρια αποδείχθηκε μία εκπληκτική μεταγραφή και πήγε κυριολεκτικά να οδηγήσει στην Λίβερπουλ σε ένα πρωτάθλημα το 2014. Ο Άγγλος, με 35 εκατομμύρια, δεν έβγαλε ποτέ τα λεφτά του! Αυτό έμαθε πάρα πολλά στην διοίκηση, που στο μέλλον λειτούργησε πάρα πολύ εκλεκτικά και προσεκτικά. Αν αυτό το καλοκαίρι ξοδέψει λεφτά η διοίκηση, είναι ακριβώς γιατί την τελευταία δεκαετία ό,τι έγινε, ήταν πολύ προσεκτικό.
Υπάρχουν ομάδες με τεράστια φανέλα σε ολόκληρη την Ευρώπη, που η κακή οικονομική διαχείριση από πλούσιους ιδιοκτήτες έχει αποδείξει πως επειδή ξοδεύεις χρήματα δεν είναι πάντα η πανάκεια για να φτιάξεις και ομάδα. Ας ρωτήσει κάποιος τους οπαδούς της Τσέλσι, τους οπαδούς της Μίλαν, τους οπαδούς ακόμα και της Γιουβέντους, που η διοίκηση είναι μία τις πιο παραδοσιακές του πλανήτη. Και δε χρειάζεται να ξαναθυμίσω τι συμβαίνει στον απόλυτα παραδοσιακό ανταγωνιστή της Λίβερπουλ, που είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ…
