Η ώρα για αποφάσεις όπου ο Σλοτ πρέπει να διαλέξει, όπως κάποτε ο Νταλγκλίς, το καλό της ομάδας και όχι το όνομα του παίκτη!
Στη ζωή υπάρχουν οι καλές αποφάσεις, οι κακές αποφάσεις, αλλά στο τέλος της ημέρας εκείνο που μετράει είναι να παίρνονται αποφάσεις. Ένα διαχρονικό ρητό, το οποίο ειδικά στο ποδόσφαιρο παίζει τεράστιο ρόλο όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι και πρέπει οι αποφάσεις να είναι πολλές φορές σκληρές.Ο Άρνε Σλοτ πρέπει να αποφασίσει αν ο Σαλάχ δικαιούται να είναι βασικός με την φετινή εικόνα του, όπως και αν ο Ίσακ να μπαίνει στην ενδεκάδα επειδή κόστισε πολλά μπροστά από τον Εκιτικέ με την απόλυτα επιτυχημένη εικόνα ως τωρα. Κάποτε ίδιο δίλημμα αντιμετώπισε ο Κένι Νταλγκλίς με τον... εαυτό του και λίγο αργότερα με τον Ίαν Ρας και η... αυτοψία τον δικαίωσε απόλυτα!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Σπάνια στην ιστορία της Λίβερπουλ χρειάστηκε ένας προπονητής να πάρει μία τόσο δύσκολη απόφαση όπως αυτή που καλείται να κάνει σε τακτική βάση ο Σλοτ. Ήταν το καλοκαίρι του 1985 όταν αναλαμβάνοντας ως παίκτης και προπονητής του συλλόγου, ο Κένι Νταλγκλίς βρισκόταν στην δύσκολη θέση στο ξεκίνημα της χρονιάς να δει αν η δική του παρουσία μέσα στην ενδεκάδα βοηθούσε ή δυσκόλευε την ομάδα, αφού άλλωστε το κλείσιμο της περασμένης περιόδου το 1984-85 έδειχνε πως ο χρόνος ήταν σκληρός απέναντί του.
Δεν μιλάμε για έναν οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή, αλλά η δική μου άποψη είναι πως η συζήτηση γίνεται για τον κορυφαίο όλων των εποχών που φόρεσε την φανέλα της Λίβερπουλ. Και όμως προτίμησε για το καλό της ομάδας να βάζει τον εαυτό του αναπληρωματικό και να δίνει λύσεις από τον πάγκο επιστρέφοντας στο τέλος της σεζόν 1985-86, βοηθώντας τη Λίβερπουλ να πάρει το νταμπλ!
Το 1988 έφερε ο Νταλγκλίς πίσω από τη Γιουβέντους τον Ίαν Ρας, παίκτη τοτέμ για τη Λίβερπουλ που εξελίχθηκε στο πρώτο σκόρερ της ιστορίας του συλλόγου και μάλιστα, τότε, ήταν σε εξαιρετική ηλικία, μόλις 27 ετών, αλλά εξακολούθησε να χρησιμοποιεί βασικό τον Τζον Όλντριτζ που σκόραρε ακατάπαυστα. Ο Τας πάλευε να βρει τον εαυτό του μετά την κακή παρένθεση της Γιουβέντους και έτσι κύλησε η χρονιά με τον Ρας να μπαίνει αλλαγή του Όλντριτζ και να σκοράρει δύο φορές απέναντι στην Έβερτον στον τελικό του FA cup το 1989.
Και μετά στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν επέλεξε να πουλήσει τον Όλντριτζ στη Σοσιεδάδ και να ξανακάνει βασικό τον Ρας που έπαιξε μέχρι το 1996.
Φυσικά υπάρχουν σε κάθε ομάδα πάρα πολλές παρόμοιες περιπτώσεις αλλά στάθηκα ειδικά σε κάτι που αφορά την Λίβερπουλ για να δείξω πως ανεξαρτήτως τι έχει κάνει ένας ποδοσφαιριστής και ποιος είναι, η ενδεκάδα πρέπει να βγαίνει με βάση την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και όχι στο παρελθόν του.
Ο Σλοτ οφείλει να διαλέξει εκείνους που παίζουν καλύτερα μαζί και να μην επιλέγει ενδεκάδα με βάση τα στατιστικά στοιχεία των προηγουμένων ετών, είτε αφορά τον Σαλάχ (για τον οποίο κυρίως γίνεται η κουβέντα) είτε για τον Ίσακ που ξεκάθαρα δεν είναι καλά.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η χρονιά θα είναι για τη Λίβερπουλ σημαντική και μεταβατική με απόλυτα φυσιολογικό το να υπάρχουν αρκετές κακές μέρες στο γήπεδο, απλά είναι άλλο να αγωνίζεσαι με μια ορθολογική ενδεκάδα και άλλο να προσπαθείς να εκβιάσεις συναισθηματικά τη λογική!
