Το ρίσκο Σλοτ με Πάλας που εκ των αποτελεσμάτων δικαιώθηκε και η Λίβερπουλ που πρέπει να ξανακάνει τα βασικά!
Πάει περίπου μισός αιώνας από τότε που μια τεράστια φυσιογνωμία του ιταλικού ποδοσφαίρου στο επίπεδο του αρθρογράφου αλλά και του σχολιαστή, ο Τζιάνι Μπρέρα, είχε πει πως στο ποδόσφαιρο ένας χρόνος είναι αιωνιότητα. Όλο και περισσότερο επιβεβαιώνεται σε αυτές τις δεκαετίες και πλέον γίνεται ξεκάθαρο πως ακόμα και 10 μέρες ή ένας μήνας μοιάζει με αιωνιότητα στην ίδια τη σεζόν. Έτσι τουλάχιστον ένιωθε κάποιος βλέποντας το χθεσινοβραδινό παιχνίδι με τη Λίβερπουλ απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μια νίκη με 1-0 αντί για τρία ή τέσσερα γκολ διαφορά όταν υπήρχαν έξι ήττες στα οκτώ προηγούμενα ματς! Που είχαν ακολουθήσει τις επτά νίκες στο ξεκίνημα σε Αγγλία και Ευρώπη!
Γράφει Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πως λοιπόν μπορεί να εξηγηθεί αυτή η αγωνιστική μεταστροφή; Και όμως σε ένα παιχνίδι όπως είναι το ποδόσφαιρο το καλύτερο φάρμακο είναι οι νίκες και μάλιστα απέναντι σε μεγάλες ομάδες και αυτό βελτιώνει τη ψυχολογία. Μετά από πολλές αποτυχίες, μια μεγάλη νίκη μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση των παικτών και αυτό έγινε με καλή απόδοση με την Άστον Βίλα.
Όπως και το ανάποδο να χάσεις ένα ματς που είσαι καλύτερος όπως έγινε στο 1-2 με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Φυσικά έχει ρόλο και ο προπονητής που έκανε λάθη σε κάποια ματς αλλά στα δύο τελευταία έχει κάνει προσαρμογές στην τακτική της ομάδας, έχει βρει την κατάλληλη ενδεκάδα σταθερά βασισμένη στον περσινό κορμό που πήρε τον τίτλο και προσαρμόζει κάποιους καινούργιους παίκτες!
Επίσης κατάφερε να δώσει έμφαση σε συγκεκριμένες αδυναμίες του αντιπάλου και εκεί η Λίβερπουλ εφαρμόζοντας μια πιο συμπαγή άμυνα όπως είχε κάνει με τη Βίλα αλλά και με την Άρσεναλ, εκμεταλλεύτηκε τις στιγμές της!
Βασικός κανόνας στο ποδόσφαιρο παραμένει και δεν θα αλλάξει ποτέ πως οι επιθέσεις μπορεί να κερδίζουν φίλους αλλά τους τίτλους και τα παιχνίδια τα κερδίζουν οι άμυνες. επίσης καλύτερα τις αντεπιθέσεις και αυτό θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο και να κέρδιζε με μεγαλύτερο σκορ αν δεν έπεφτε πάνω στον καταπληκτικό Κουρτουά!
Μία εβδομάδα μετά την ντροπιαστική ήττα μέσα στο Άνφιλντ από την Κρίσταλ Πάλας ο Σλοτ δικαιώθηκε πλήρως για τη σκληρή επιλογή εκείνης της βραδιάς! Οι προηγούμενοι αγώνες που δεν πήγαν καλά είχαν μια μπερδεμένη ενδεκάδα. Η επιστροφή στον κορμό των ποδοσφαιριστών που ουσιαστικά πέρυσι κατέκτησαν τον τίτλο μπορεί να είχε άμεσα σαν αποτέλεσμα την βελτίωση των αδυναμιών της ομάδας.
Συχνά λέμε πως οι μεταγραφές πρέπει να παίζουν αλλά σε μια ομάδα πρωταθλήτρια ίσως κάποιοι έγιναν πολύ βιαστικά βασικοί όπως ο Κέρκεζ αντί του εξαιρετικού και χθες Ρόμπερτσον και ο Ίσακ που είναι πολύ πίσω σε αγωνιστική ετοιμότητα αντί του Εκιτικέ που είχε ξεκινήσει on fire.
Πως οι ομάδες συγκεντρώνονται περισσότερο στα παιχνίδια που θεωρούνται κρίσιμα μπορεί να είναι μια εξήγηση αλλά και σε πιο έντονη νοητική προετοιμασία και καλύτερη απόδοση των αστέρων. Ειδικά όταν κάποιοι ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει τα πάντα καταλαβαίνουν ότι αμφισβητούνται. Η ουσία πάντως και τις εικόνες που είχε η Λίβερπουλ στο παιχνίδι που ήταν το πρώτο εξαιρετικό τους παιχνίδι από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σε όλη τη σεζόν έως τώρα, έχει να κάνει και με την στήριξη του κόσμου που για μία ακόμη φορά στο γήπεδο ήταν ξεκάθαρη και προς τον προπονητή και προς τους ποδοσφαιριστές.
Η Λίβερπουλ δεν είναι ομάδα που έχει μάθει να διοικείται εν θερμώ και κυρίως από τα social media. Και αυτό ας γίνει κάποια στιγμή κατανοητό από όλα τα ανόητα παιδάκια που μπαίνουν και γράφουν σχόλια σε κάθε χώρα κάτω από ένα αποτέλεσμα ενώ μπορεί να έχουν πάει στο γήπεδο μία ή και καμιά φορά στη ζωή τους.
Η συγκεκριμένη πόλη και η συγκεκριμένη ομάδα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που φαντάζεται κάποιος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μπαίνοντας και φωνασκώντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ναι ο προπονητής άλλαξε σχηματισμό ή ρόλους παικτών, έπαιξε 4-3-3 που το είχε εγκαταλείψει και αυτό ίσως να κατάφερε να εκμεταλλευτεί καλύτερα τα ατού της ομάδας και τον Βιρτζ αλλά η αγωνιστική προσήλωση ήταν κύριος λόγος στην αλλαγή εικόνας.
Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πόσο απλό είναι σε συνδυασμό με σημαντική επιστροφή σε καλή κατάσταση παικτών κλειδιά όπως ο Χράφενμπερχ που η εικόνα του μπροστά από την άμυνα δίνει σιγουριά αλλά και του εκπληκτικού Μπράντλεϊ που όπως και πέρσι που εξαφάνισε τον Εμπαπέ φέτος έσβησε τον Βινίσιους. Η αγωνιστική ανάταση επίσης του Μακ Άλιστερ θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί η Λίβερπουλ παρουσίασε μια διαφορετική εικόνα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, και φυσικά η συνεχιζόμενη απίστευτη σεζόν του Σόμποσλαϊ που είναι ο καλύτερος με διαφορά της ομάδας και σταθερά πάνω από το μέσο όρο.
Σίγουρα πάντως μεγάλο ρόλο έχει παίξει και πως στα δύο τελευταία παιχνίδια που η Λίβερπουλ και καλά έπαιξε και κέρδισε, οι αντίπαλοι της ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι παιχνίδι της δεκαετίας του 70 και του 80 όπως η Μπρέντφορντ. Από την άλλη δεν είναι δικαιολογία αυτό το πράγμα και κάποιος μπορεί να ανατρέξει στην περσινή σεζόν πως τέτοια παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που έπαιζαν με αυτό το στυλ, η Λίβερπουλ που είχε βρει τα πατήματα της θα κέρδιζε με σβηστό τρόπο 2-0 και 0-2.
Το ξεκίνημα της σεζόν παρά τις νίκες που είχε στο πρωτάθλημα, ήταν ολοφάνερο πως για την Λίβερπουλ ακροβατούσαν ανάμεσα στο να παίζεις αγώνα μπάσκετ με την μπάλα πάνω κάτω, και όσα φάμε και όσα βάλουμε. Σε ένα ματς μόνο ήταν απόλυτα προσαρμοσμένη στις ανάγκες του παιχνιδιού και γι’ αυτό μπορείς και κέρδισε το πιο δύσκολο αντίπαλο που είχε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα στην σεζόν, την Άρσεναλ.
Το ματς της Κυριακής απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, με τις δύο ομάδες να θέλουν να μείνουν κοντά στους πρωτοπόρους του Αρτέτα, θα είναι ένα ακόμα τεστ για το κατά πόσον η Λίβερπουλ βρίσκει το δρόμο της. Είναι πολύ νωρίς στην σεζόν για να ξεγράψει κανείς οποιαδήποτε από τις δύο στο κυνήγι του τίτλου, ωστόσο εάν τα δύο τελευταία παιχνίδια και κυρίως την νίκη απέναντι στην Ρεάλ την ακολουθήσει ακόμα μια νίκη στο Etihad όπως πέρσι θα είναι ξεκάθαρα μία δήλωση πως η Λίβερπουλ επέστρεψε.
