Αρρωστοι από πρωταθλητισμό
Οι Ρέιντζερς έχουν δικό τους προπονητικό κέντρο, σολντ άουτ στα περισσότερα εντός έδρας παιγνίδια τους, καλούς χορηγούς κι ένα μεγάλο τηλεοπτικό συμβόλαιο –αντίστοιχο με αυτό της τέταρτης ομάδας της Πρέμιερ Λιγκ. Γιατί φαλίρισαν; Γιατί έχουν μία αρρώστια που οδηγεί μαθηματικά στην πτώχευση: λέγεται πρωταθλητισμός.
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η ομάδα της Γλασκώβης έχει κάθε χρόνο 50% πιθανότητες να κατακτήσει το πρωτάθλημα: τις άλλες μισές τις έχει η Σέλτικ. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει πως κάθε χρόνο η ομάδα θα πρέπει να ξεκινάει δυνατότερη (στα χαρτιά…) από τον βασικό της ανταγωνιστή. Με την κατρακύλα που έχει πάρει το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο στον τομέα της παραγωγής ποδοσφαιριστών, είναι πολύ δύσκολο οι Ρέιντζερς να βρουν στα φυτώριά τους παίκτες που στα 17-18 μπορούν να στελεχώσουν κατευθείαν ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό: όλο και κάποιος εμφανίζεται και παίρνει τις ευκαιρίες του, όμως η βασική ενίσχυση της ομάδας γίνεται με παίκτες εισαγωγής. Ρίξτε μια ματιά στο τι έχει αγοράσει και τι έχει πουλήσει τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη ομάδα, και θα καταλάβετε γιατί χρεοκόπησε. Αγοράζει κάθε χρόνο από πέντε έως δέκα ξένους (ή μισθοφόρους της Πρέμιερ Λιγκ που βρίσκουν στη Σκωτία ένα τεράστιο συμβόλαιο) και δεν πουλάει κανέναν! Οποιος φεύγει, φεύγει γιατί «δεν κάνει», δηλαδή γιατί η ομάδα έχασε το πρωτάθλημα και κάποιος πρέπει να πληρώσει τη νύφη.
Το τι φύκια για μεταξωτές κορδέλες πληρώσανε τα τελευταία χρόνια οι Σκωτσέζοι δεν το βάζει ο νους σας! Το 2007 χάλασαν περιουσίες για παίκτες όπως ο Κουζέν (ναι, αυτός της Λάρισας…), ο Νταρσεβίλ, ο Μπίρσλεϊ, ο Κάρλος Σελάρ της Οσασούνα. Το 2006 είχε προηγηθεί ακόμα μεγαλύτερο πανηγύρι, καθώς στη Γλασκώβη είχαν φτάσει με «χρυσά» συμβόλαια παίκτες όπως ο Κλεμέντ (Λιόν) και ο Λετιζί (Παρί), ο Πάπατς (Αούστρια Βιένης), ο Μπουφέλ (Μπριζ). Δεν χρειάζεται να έχεις καμιά σπάνια ευφυΐα για να καταλάβεις ότι Γάλλοι, Ολλανδοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι τους τα παίρνανε κάθε χρόνο κανονικά! Βλέποντας τις επιλογές τους φαίνεται ότι οι άνθρωποι συνεργάζονταν με συγκεκριμένους ατζέντηδες που τους είχαν πουλήσει το ωραίο παραμύθι πως τους προμηθεύουν παίκτες από ανώτερα πρωταθλήματα. Ο,τι λένε και στους δικούς μας!
Τους έφαγαν επίσης πολλά χρήματα και οι αγγλικές ομάδες. Καιρό τώρα οι διάφορες Εβερτον, Ιπσγουιτς, Γουέστ Χαμ κτλ. στρατολογούν στις ακαδημίες τους μικρούς από τη Σκωτία και αφού τους κάνουν επαγγελματίες, στήνουν πλειστηριασμούς με τους Ρέιντζερς και τη Σέλτικ! Και οι δύο ομάδες της Γλασκώβης θέλουν Σκωτσέζους, γιατί αυτοί καταλαβαίνουν καλύτερα τον ανταγωνισμό των δύο, διψούν για πρωτάθλημα, ήταν υποστηρικτές της μιας ή της άλλης ομάδας από μικροί, θα γίνουν είδωλα της εξέδρας κτλ. Ολα αυτά θα είχαν σημασία, αν αυτοί οι παίκτες ήταν καλοί ποδοσφαιριστές: δεν ήταν. Οι Ρέιντζερς ξόδεψαν του κόσμου τα λεφτά για διάφορους Μάρεϊ, Ρέι, ΜακΚάλοχ, Χάτον, Σμιθ, ΜακΣμιθ, Μπιγκ ΜακΣμιθ, Τσιζ Μπιγκ ΜακΣμιθ κτλ., μόνο και μόνο γιατί αυτοί ήταν Σκωτσέζοι. Και ξοδεύοντας διαλύθηκαν!
Μη νομίζετε ότι υπερβάλλω. Μολονότι οι Ρέιντζερς έχουν ουσιαστικά έναν μόνο αντίπαλο, έχουν σήμερα που μιλάμε 40 (!) επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στο ρόστερ τους! Εχουν πέντε τερματοφύλακες, δέκα επιθετικούς (κάποιους από τους οποίους δεν κατάφεραν να τους δανείσουν), δεκαεννιά ξένους (!): πώς να μη χρεοκοπήσουν;
Τα τελευταία χρόνια δεν κατάφεραν να κάνουν παρά ελάχιστες πωλήσεις της προκοπής: το να πουλάνε δεν τους ενδιέφερε, γιατί όποιος κάνει πρωταθλητισμό τους καλούς παίκτες τους κρατάει και δεν τους αποχωρίζεται. Ο σκοπός τους ήταν να κερδίσουν το πρωτάθλημα, δηλαδή τη Σέλτικ –όλα τα άλλα ελάχιστη σημασία είχαν και ποτέ άλλωστε δεν είχαν ως στόχο ή σκοπό μία ευρωπαϊκή διάκριση που θα φέρει έξτρα κέρδη. Κι όταν κάποτε διακρίθηκαν φτάνοντας στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, το έκαναν για να μην υστερούν από τη Σέλτικ που το είχε καταφέρει λίγο πριν!
Ποιο είναι το λάθος; Οτι μια ομάδα δεν πρέπει να υπάρχει για να κερδίζει το πρωτάθλημα, αλλά να υπάρχει για να βγάζει κέρδη ή τουλάχιστον για να μην μπαίνει μέσα. Αν κατορθώνοντας αυτό κερδίζει και τίτλους, μπράβο της, όμως ο σκοπός δεν είναι οι τίτλοι, είναι τα κέρδη. Κέρδη πετώντας χρήματα από το παράθυρο δεν υπάρχουν.
