Ο καλύτερος δεν είναι απαραίτητα και ο προφανής
Στην Αγγλία σε αντίθεση με άλλες χώρες είναι σύνηθες φαινόμενο, ο προπονητής της χρονιάς να μη βγαίνει κατά ανάγκη ανάμεσα σε αυτούς που πήραν τίτλο αλλά να μοιράζεται το τρόπαιο και σε άλλους που έβαλαν σημαντική σφραγίδα στην παρουσία μιας ομάδας.
Για παράδειγμα όσες φορές ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον πήρε τον τίτλο του κορυφαίου της χρονιάς, τρεις δηλαδή, άλλες τόσες τον έχει κατακτήσει και ο Ντέιβιντ Μόγιες, ο οποίος όμως με την Έβερτον τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει πάρει ούτε Λιγκ Καπ. Ωστόσο η συμβολή του στην εικόνα που έχει εμφανίσει η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ, τού έδωσε το δικαίωμα όχι μόνο να διεκδικεί αυτό τον τίτλο αλλά και επάξια να τον κατακτά.
Άλλη ξεχωριστή περίπτωση είναι ο Τζορτζ Μπέρλι της Ίπσουιτς που το 2001 είχε οδηγήσει την ομάδα στην πρώτη πεντάδα της Πρέμιερ Λιγκ. Εκείνη τη χρονιά δεν αναδείχθηκε κορυφαίος ο Ζεράρ Ουγιέ, ο οποίος πήρε με τη Λίβερπουλ το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το Κύπελλο Αγγλίας και το Λιγκ Καπ.
Με αυτή τη λογική δεν αποκλείω φέτος ο κορυφαίος να μην αναδειχθεί ανάμεσα στους Φέργκιουσον και Μαντσίνι. Αυτές είναι οι δύο προφανείς περιπτώσεις. Ο Σκωτσέζος είναι κοντά στο να κατακτήσει τον 20ο τίτλο της Γιουνάιτεντ ενώ ο Ιταλός βρίσκεται ένα βήμα από το να χαρίσει στην Μάντσεστερ Σίτι, το πρώτο της πρωτάθλημα μετά το 1967.
Δεν αποκλείω όμως να βγει ανάμεσα σε κάποιον από τους Άλαν Πάρντιου, ειδικά αν αυτός καταφέρει να τερματίσει με τη Νιούκαστλ ψηλότερα και από την 6η θέση που έχει σχεδόν σίγουρη, τον Πολ Λαμπέρτ που με τη Νόριτς πριν δύο χρόνια ήταν στη League One και τώρα έχει κατορθώσει από τον πρώτο γύρο να την εξασφαλίσει στην Πρέμιερ ή κυρίως τον τεχνικό της Σουόνσι, Μπρένταν Ρότζερς.
Θυμίζω ότι μόλις πριν δύο χρόνια κορυφαίος αναδείχθηκε ο Ρόι Χότζον με την καταπληκτική σεζόν της Φούλαμ που έφτασε μέχρι και τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ αλλά οι καταστροφικοί έξι μήνες στον πάγκο της Λίβερπουλ του χάλασαν την εικόνα που ευτυχώς για τον ίδιο, τη διόρθωσε πολύ γρήγορα με την καλή εικόνα της Γουέστ Μπρόμιτς φέτος.
Όποιος και να είναι η αλήθεια είναι ότι θα το αξίζει αλλά αν έπρεπε αυτή τη στιγμή να ποντάρω θα επέλεγα τον Ουαλό τεχνικό της Σουόνσι, η οποία όχι μόνο διατηρήθηκε εύκολα στην Πρέμιερ Λιγκ, απέδωσε και κατά γενική ομολογία, εξαιρετικό ποδόσφαιρο.
