Why always…you!
Ο Μάριο Μπαλοτέλι πανηγυρίζοντας ένα από τα γκολ της Μάντσεστερ Σίτι επί της Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» στην σπουδαία νίκη με σκορ 6-1 τον περασμένο Οκτώβριο, είχε φορέσει μια μπλούζα που έγραφε Why always me…Αυτή τη φορά το ερώτημα όμως δεν αφορά μια επιτυχία του εντός αγωνιστικού χώρου.
Είναι ένα παιδί χαρισματικό. Ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό ταλέντο, ικανό να πρωταγωνιστεί σε ένα πρωτάθλημα με υψηλές απαιτήσεις. Είναι όμως και ένα παιδί, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα από το πουθενά, όπως έκανε χθες, όταν τσακώθηκε στο 64ο λεπτό με τον Κολάροφ για ένα χτύπημα φάουλ και χρειάστηκε η παρέμβαση των Γιάγια Τουρέ και Νάιτζελ Ντε Γιονγκ για να σβηστεί η φωτιά.
Είναι σπουδαίος παίκτης και φαίνεται από το γεγονός ότι ακόμη και χθες που το απόγευμα έμοιαζε άκρως…νευρικό στο Μάντσεστερ, αυτός κατάφερε να σκοράρει δύο φορές. Είναι ικανός όμως αν τον κλείσεις και μόνο του σε ένα δωμάτιο, να τσακωθεί με τον εαυτό του.
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι ίσως τελικά να μην μπλοφάρει πλέον, όταν αφήνει να εννοηθεί ότι θα προσπαθήσει να τον πουλήσει το καλοκαίρι αλλά με όλα αυτά που έχουν συμβεί φέτος με την συμπεριφορά του, ίσως να είναι αργά. Από το +5 η Σίτι κινδυνεύει να βρεθεί στο -5 αν η Γιουνάιτεντ πάρει τη νίκη στο «Ιγουντ Παρκ» απέναντι στην Μπλάκμπερν και τότε ο τίτλος θα έχει χαθεί από την συμπολίτισσα, η οποία υποστήριζα ότι ακόμη και μετά τη συντριβή του «Ολντ Τράφορντ» ήταν το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο.
Εδώ ίσως πρέπει να δώσουμε και τα εύσημα στον προπονητή του αντίπαλου στρατοπέδου. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον αρχίζει να αγγίζει τον 13 τίτλο από το 1992 και μετά, έχοντας διαχειριστεί άψογα όλα τα προβλήματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν στην ομάδα του. Δεν είναι καλός προπονητής επειδή κάνει τις σωστές αλλαγές τη σωστή στιγμή ή επειδή επιλέγει την κατάλληλη τακτική αλλά επειδή δεν δίστασε να δείξει την πόρτα της εξόδου σε παίκτες όπως ο Μπέκαμ, ο Κιν, ο Σταμ, ο Χιουζ, ο Ινς, ο Καντσέλσκις, οι οποίοι υπέπεσαν στο παρελθόν σε πειθαρχικά παραπτώματα που διατάρασσαν τις ισορροπίες στα αποδυτήρια.
Ακόμη και όταν αποφάσισε να διαχειριστεί - χωρίς να απομακρύνει - την ιδιομορφία ενός παίκτη με τον χαρακτήρα του Μπαλοτέλι, το έκανε με επιτυχία. Το 1995 βρήκε το κουμπί του Ερίκ Καντονά και η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή…Αυτή που στην περίπτωση του Ιταλού επιθετικού δεν πρόκειται να συμβεί!
