Ρας: « Είπα δύσκολα το αντίο… »
Σαν σήμερα, πριν από δεκαέξι χρόνια, ο Ίαν Ρας φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της Λίβερπουλ, στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Το england365.gr επικοινώνησε μαζί του και του ζήτησε να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων! «Μου έλειψε μονάχα η συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο» τονίζει.
Του Γιώργου Σιάφα
Πόσο εύκολο είναι να σκοράρεις 346 γκολ για την ομάδα που αγωνίζεσαι; Καθόλου, θα έλεγε κάποιος. Και όμως, υπάρχει ένας άνθρωπος που έχει το κατάφερε και μάλιστα σε εποχές που το ποδόσφαιρο δεν είχε την αμιγώς επαγγελματική μορφή που έχει σήμερα.
Ο Ίαν Ρας (Rush=βιασύνη), είχε δηλώσει σε μία παλιά του συνέντευξη «Όταν είσαι ένας με έναν με τον τερματοφύλακα, πρέπει να μείνεις ήρεμος. Να μην βιαστείς».
Αφού λοιπόν ποτέ δεν βιάστηκε, έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία της Λίβερπουλ, έχοντας καταφέρει να «χτίσει το φράγμα» των 346 τερμάτων σε όλες τις διοργανώσεις με τη φανέλα του συλλόγου του Μέρσεϊσαϊντ, ρεκόρ που κρατά μέχρι και σήμερα.
Με το σώμα του ανήσυχο να περιφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο του σπιτιού του, αφού το σήμα της αγγλικής εταιρίας τηλεπικοινωνιών που χρησιμοποιεί δεν βοήθησε στην πραγματοποίηση της συνέντευξης, ο Ρας, ήταν αφοπλιστικός τονίζοντας πως: «Περισσότερο απ’ όλα μου λείπει το συναίσθημα να αγωνίζεσαι μέσα στο Άνφιλντ και να σκοράρεις μπροστά στο Kop».
Τι λέει για τη σχέση του με τον Κένι Νταλγκλίς, την… περιπετειώδη μετακίνησή του στη Γιουβέντους το 1987, τις ανάγκες της ομάδας ώστε να επιστρέψει στις επιτυχίες, τα τμήματα υποδομών του συλλόγου και το… μεγάλο του παράπονο.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ίαν Ρας στο england365.gr:
Μετά από τόσα χρόνια, πώς θυμάστε την τελευταία φορά που αγωνιστήκατε;
«Ήταν μια δύσκολη στιγμή όταν σταμάτησα να παίζω ποδόσφαιρο. Είχα συνηθίσει μέσα στα γήπεδα να αγωνίζομαι για την Λίβερπουλ κυρίως, αλλά και για τις υπόλοιπες ομάδες, και δεν μπορώ να πω πως δέχτηκα αυτή τη στιγμή πολύ εύκολα».
Τι είναι αυτό που σας λείπει περισσότερο από εκείνες τις μέρες;
«Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το συναίσθημα να αγωνίζεσαι μέσα στο Άνφιλντ, και να σκοράρεις μπροστά στην Kop. Είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, που όσοι δεν το έχουν ζήσει δεν μπορούν να αντιληφθούν το πώς νιώθει ένας παίκτης που αγωνίζεται για την ομάδα. Επίσης μου λείπει το γενικότερο κλίμα μέσα στο γήπεδο, αλλά και μέσα στην ομάδα. Ήταν πολύ ευχάριστο να μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο και να ακούς το όνομά σου από τον κόσμο, αλλά να αντιλαμβάνεσαι και την προσδοκία του για νίκη της ομάδας».
Από άποψη τίτλων, κυρίως στην Λίβερπουλ ήσασταν πλήρης. Τι θα μπορούσατε να πείτε πως δεν έχετε κάνει, και θα θέλατε να το κάνετε;
«Στην ποδοσφαιρική μου καριέρα, στις ομάδες που αγωνίστηκα, δεν μου έλειψε κάτι. Έζησα πολλές όμορφες στιγμές και κατέκτησα πολλά τρόπαια. Αυτό που μου λείπει και θα ήθελα να κάνω, είναι να συμμετείχα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Ουαλίας, που δεν είχα την ευκαιρία, αν και αγωνιστήκαμε στα προκριματικά».
Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης, και φίλος σας, στην Λίβερπουλ;
«Ο καλύτερος παίκτης που συνεργάστηκα ήταν αναμφίβολα ο Κένι Νταλγκλίς. Ξέραμε ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Είχαμε μια πολύ καλή σχέση και εκτός γηπέδων, κάτι που μας βοηθούσε να βρισκόμαστε μέσα στο χορτάρι με κλειστά τα μάτια, που λένε».
Μια σημαντική στιγμή στην καριέρα σας, ήταν όταν αφήσατε την Λίβερπουλ για την Γιουβέντους. Αναλογιζόμενοι την τραγωδία του Χέιζελ, πόσο δύσκολο ήταν να αποδεχτείτε το συμβόλαιο αυτό;
«Αναφορικά με την τραγωδία του Χέιζελ, ήταν ένα θλιβερό γεγονός για το ποδόσφαιρο. Καταλαβαίνω πως πολλοί φίλαθλοι της Λίβερπουλ ήταν θυμωμένοι μαζί μου, και ίσως να είναι ακόμη, όμως η μεταγραφή μου από την Λίβερπουλ στην Γιουβέντους δεν ήταν καθόλου δύσκολη υπόθεση από την άλλη πλευρά. Ο κόσμος με υποδέχθηκε με μεγάλη θέρμη. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Το κλίμα ήταν πολύ ζεστό στο γήπεδο, ειδικά όταν οι Ιταλοί φώναζαν το όνομά μου».
Τώρα που σταματήσατε να αγωνίζεστε, θεωρείτε πως θα μπορέσει κάποιος να σπάσει το ρεκόρ των τερμάτων σας;
«Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς. Δεν ξέρω αν κάποιος θα μπορέσει να το ξεπεράσει. Είναι πολύ δύσκολο. Δεν είναι κάτι ακατόρθωτο, αλλά γιατί οι παίκτες σπάνια μένουν στις ομάδες τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. We will see, που λέμε».
Έχοντας πάρει το προπονητικό σας δίπλωμα, σκέφτεστε το ενδεχόμενο να γίνετε προπονητής, αν και το έχετε επιχειρήσει στο παρελθόν; Θα ερχόσασταν στην Ελλάδα με αυτή την ιδιότητα;
«Έτσι είναι, όμως αυτή τη χρονική περίοδο δεν σκέφτομαι την προπονητική. Είναι κάτι που είχα κάνει στο παρελθόν, αλλά πλέον είμαι ευχαριστημένος με το πόστο μου ως πρέσβης των ακαδημιών της Λίβερπουλ. Άλλωστε η ομάδα έχει προπονητή. Δε νομίζω να ερχόμουν στην Ελλάδα για να γίνω προπονητής. Συνεχίζω την ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο, και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο, που όπως είπα, ζούσε μέσα στο άθλημα».
Μέσα από την ιδιότητά σας σαν πρέσβης των ακαδημιών, παρακολουθώντας τα παιδιά που αγωνίζονται σε αυτές, μπορεί να βγει ένας νέος Μάικλ Όουεν ή ένας νέος Στίβεν Τζέραρντ;
«Το επίπεδο είναι πολύ καλό στις ακαδημίες και υπάρχει πολύ ταλέντο στην Αγγλία, αλλά και σε όλον τον κόσμο, καθώς επίσης και στην Ελλάδα. Είναι δύσκολο να λέμε πως μπορεί να βγει από τις ακαδημίες ένας νέος Στίβεν Τζέραρντ ή ένας νέος Μάικλ Όουεν, καθώς αυτοί οι παίκτες είναι μοναδικοί. Αυτό σημαίνει πως είχαν το ταλέντο, αλλά πλέον έχουν αποκτήσει πολλή και σημαντική εμπειρία, που κάποιος άλλος νεαρός παίκτης μπορεί να μην την δεχτεί. Υπάρχουν όμως πολλά παιδιά που θέλουν να φτάσουν στο επίπεδο τα δύο αθλητών, και πολλά από αυτά έχουν στελεχώσει τις μικρότερες ομάδες της Λίβερπουλ, αλλά έχουν πάρει και θέση μέσα στην πρώτη ομάδα».
Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε τι πρέπει να αλλάξει, σε συνδυασμό με τις ακαδημίες, για να υπάρξει βελτίωση στην αγωνιστική εικόνα της Λίβερπουλ.
«Αυτό είναι ένα ζήτημα που μόνο ο προπονητής ξέρει να το εντοπίσει και να το αντιμετωπίσει. Θεωρώ όμως πως πρέπει να δέσουν καλύτερα οι παίκτες μεταξύ τους, και οι μικρότεροι που σιγά – σιγά στελεχώνουν την ομάδα, πρέπει να συνυπάρξουν με τους παλαιότερους παίκτες, και όλοι μαζί να αγωνιστούν όσο πιο καλά μπορούν για να ξαναφτάσει η ομάδα στην κορυφή».
Δείτε το τελευταίο παιχνίδι του Ίαν Ρας με την κόκκινη φανέλα:
,,
