Who let the D(r)og out?
Δήλωσε παρών στις σπουδαιότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Τσέλσι. Ξεκίνησε το 2004 με το πρώτο πρωτάθλημα του συλλόγου έπειτα από 50 χρόνια και τελείωσε με το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της ομάδας εν έτει 2012. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά επαγγέλλεται ποδοσφαιριστής, αλλά στα μάτια των οπαδών των «μπλε» μοιάζει… υπερήρωας.
Όταν το 2004 πετύχαινε 16 γκολ και οδηγούσε βήμα – βήμα τους Λονδρέζους στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά έπειτα από μισό αιώνα, κατέθετε τα πρώτα διαπιστευτήρια της ποιότητάς του. Ίσως, βέβαια, να μην ήταν πολλοί εκείνοι που έβλεπαν στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα γινόταν η σημαία της ομάδας. Ο 27χρονος, τότε, Ντρογκμπά, είχε φιλοδοξίες. Βρήκε πρόσφορο έδαφος, ιδιοκτήτη να τον στηρίζει και μια υγιέστατη ομάδα για να εκπληρώσει μαζί της όλα τα ποδοσφαιρικά του όνειρα.
Φυσικά, τον βοήθησε και η συνεπής παρουσία της Τσέλσι στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον σύλλογο να μην απουσιάζει ούτε για μια χρονιά από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση επί ιδιοκτησίας Ρομάν Αμπράμοβιτς, από τον Ιούνιο του 2003.
Σκέψεις έρχονται και φεύγουν…
Η μοναδική στιγμή που ενδεχομένως να μετάνιωσε για τις σκέψεις που τον διακατείχαν το 2007, ήταν οι μέρες που είχε εκφράσει την επιθυμία του να αποχωρήσει από το «Στάμφορντ Μπριτζ» μαζί με τον Ζοσέ Μουρίνιο. Με τον Πορτογάλο, η σχέση τους ήταν πατέρα – γιού και όχι τόσο προπονητή – ποδοσφαιριστή. Μόλις μια χρονιά νωρίτερα είχε αναδειχθεί για πρώτη φορά στην καριέρα του καλύτερος Αφρικανός παίκτης, ξεπερνώντας στην ιστορία των «μπλε» τον Κέρι Ντίξον με τα 30 γκολ που πέτυχε σε μια αγωνιστική περίοδο.
Στα δύσκολα, έδειξε ψυχή
Η διετία 2007-2009 είχε πολλά «χτυπήματα». Τέτοια, στα οποία ο Ιβοριανός έπρεπε να φανεί δυνατός και να επιδείξει το ψυχικό σθένος μετά την ποδοσφαιρική ποιότητα που είχε ήδη γίνει εμφανής. Από την ήττα στον τελικό του Λιγκ Καπ από την Τότεναμ, στην απώλεια του Τσάμπιονς Λιγκ και την αποβολή στον τελικό της Μόσχας κόντρα στη Μάντσεστερ, μέχρι την τιμωρία από την UEFA και τα… «γαλλικά» για τον Όβρεμπο μετά τον αποκλεισμό της Τσέλσι από τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Το «χρυσό παπούτσι», ο τίτλος του πρεσβευτή και η κορυφή της Ευρώπης
Όσο μεγάλωνε, τόσο αποκτούσε ποδοσφαιρική σοφία και γινόταν ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Τα… χρόνια που περνούσαν δεν τον εμπόδιζαν να διανύει πολλά χιλιόμετρα στους αγωνιστικούς χώρους, το 2010 να κατακτήσει το «Χρυσό Παπούτσι» στην Πρέμιερ Λιγκ και να συνεχίσει σε φρενήρη ρυθμό για το καλό της Τσέλσι! Αφού, λοιπόν, πέρασε και μια μικρή περιπέτεια υγείας με ελονοσία, έβαλε σε εφαρμογή τη δύναμη ψυχής που τον διακρίνει για να το αφήσει πίσω και να συνεχίσει πιο δυνατά. Συμπεριλήφθηκε στις 100 πιο σημαντικές προσωπικότητες που ασκούν επιρροή στην ειρηνευτική διαδικασία της Ακτής Ελεφαντοστού και μάλιστα, πήρε τον τίτλο του πρεσβευτή της αφρικανικής χώρας, στην οποία προσφέρει βοήθεια κάθε στιγμή.
Φέτος, στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του, βοήθησε την Τσέλσι να κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας απέναντι στη Λίβερπουλ, πέτυχε γκολ σε τέταρτο διαδοχικό τελικό με τους Λονδρέζους και στο Μόναχο, «έσπρωξε» την Τσέλσι την κορυφή της Ευρώπης! Με γκολ στο 87ο λεπτό και εύστοχη εκτέλεση στο τελευταίο πέναλτι της «ρώσικης ρουλέτας» στον τελικό με τη Μπάγερν, πήρε την κούπα «σπίτι» του.
Κι ας το αρνηθεί για να σταθεί στη βοήθεια των συμπαικτών του, χωρίς τους οποίους – όπως ισχυρίζεται πάντα – δεν θα έκανε τίποτα. Γιατί αυτός είναι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά…
