25 χρόνια στο λιμάνι...
Το έργο του Ρόι Χότζον στον πάγκο της Λίβερπουλ, μόνο εύκολο δεν είναι. Καλείται να επαναφέρει την ομάδα αρχικά στους "BIG 4" και στο πλέον αισιόδοξο όνειρο, να την στείλει στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ. Τι έκαναν όμως οι προπονητές του συλλόγου τα τελευταία 25 χρόνια στην πρώτη τους σεζόν με τα κόκκινα;
Ονόματα που έχουν αφήσει πίσω τους ιστορία. Άνθρωποι που έχουν μείνει στη μνήμη των φίλων της Λίβερπουλ για τις επιτυχίες και τις ωραίες στιγμές που τους έχουν χαρίσει. Μόλις πέντε είναι αυτοί που έχουν αναλάβει το «τιμόνι» των «κόκκινων» τα τελευταία 25 χρόνια και με αφορμή το ξεκίνημα της νέας πρόκλησης για τον Ρόι Χότζον, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτούς που βρέθηκαν στη συγκεκριμένη καρέκλα στο κοντινό παρελθόν.
Κένι Νταλγκλίς: Το 1985 ήταν η χρονιά που ο θρύλος της Λίβερπουλ πήρε την ιδιότητα του παίκτη – προπονητή για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Ο Κένι Νταλγκλίς ήταν ήδη ο «σωτήρας» της ομάδας, έχοντας συνδέσει το όνομά του με ορισμένες μεγάλες επιτυχίες των «κόκκινων», ενώ όσοι βρίσκονταν στις εξέδρες του «Άνφιλντ», έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν δικό τους άνθρωπο. Η πρώτη του σεζόν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, αφού η Λίβερπουλ στο τέλος πανηγύρισε το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ, το Κύπελλο Αγγλίας και το Charity Shield. Από τη χρονιά που ανέλαβε ο Νταλγκλίς την ομάδα μέχρι και το 1991, η συμμετοχή των αγγλικών συλλόγων στα Κύπελλα Ευρώπης, είχε απαγορευτεί ελέω Χέιζελ.
Γκρέιαμ Σούνες: Σαν ποδοσφαιριστής, ήταν μέλος αρκετών επιτυχιών της Λίβερπουλ. Σαν προπονητής όμως, δεν κατάφερε να συνεχίσει το έργο που είχε αφήσει πίσω του ο Κένι Νταλγκλίς. Η πρώτη του σεζόν στον πάγκο της ομάδας (ανέλαβε στα μισά της χρονιάς 1990-1991) δεν έφερε κάποιο Κύπελλο στο «Άνφιλντ», αφού στο πρωτάθλημα αρκέστηκε στην κατάληψη της δεύτερης θέσης. Όπως αναφέρουν όμως πολύ καλά στο Μέρσεϊσαϊντ: «Η πρώτη θέση είναι η πρώτη. Η δεύτερη είναι τίποτα».
Ρόι Έβανς: Ένα χρόνο πριν αναλάβει εξ ολοκλήρου τα ηνία της ομάδας, αποτέλεσε βοηθό προπονητή του Γκρέιαμ Σούνες. Ο τελευταίος αποχώρησε από το πόστο του πριν ολοκληρωθεί η σεζόν 1993-1994, με αποτέλεσμα να πάρει το «βάπτισμα του πυρός» ο Έβανς και να οδηγήσει μόνος τους το «καράβι». Η όγδοη θέση στο φινάλε του πρωταθλήματος ήταν απογοητευτική για τη Λίβερπουλ, αλλά οι οπαδοί της ομάδας είχαν εκφράσει τον ενθουσιασμό τους για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από αυτόν και δεν θέλησαν να ασκήσουν κριτική προτού δουν στο γήπεδο τη δουλειά του ολοκληρωμένη.
Στην πρώτη του ολοκληρωμένη χρονιά, κατέκτησε το Coca – Cola triumph εις βάρος της Μπόλτον, ενώ στο πρωτάθλημα κατέλαβε την τέταρτη θέση.
Ζεράρ Ουγιέ: Η πρόσληψη του Γάλλου τεχνικού για να κατευθύνει την ομάδα, συνοδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές στη φιλοσοφία, το ρόστερ και τη δουλειά που γινόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή στο σύλλογο. Η έλλειψη συνέπειας στα αποτελέσματα και τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε η ομάδα, είχαν ως αποτέλεσμα την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα, γεγονός που δεν θα μπορούσε να μην προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια.
Ράφα Μπενίτεθ: Με δυο λόγια, ο Ισπανός Μεσσίας. Ο Ισπανός προπονητής ήταν ο άνθρωπος που έκανε ξανά τη Λίβερπουλ υπερδύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο μεγάλος τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ στις 25 Μαΐου του 2005 στην Κωνσταντινούπολη με αντίπαλο τη Μίλαν, είναι η στιγμή που όσα χρόνια κι αν περάσουν, το γεγονός προκαλεί την ανατριχίλα τόσο στους φίλους της ομάδας, όσο και σε αυτούς του αθλήματος. Μπορεί στα εγχώρια ύδατα, την πρώτη του χρονιά στους «κόκκινους» ο Μπενίτεθ να μην σημείωσε επιτυχία, αλλά η ευρωπαϊκή στιγμή ήταν από αυτές που λέμε «once in a lifetime».
Ο Χότζον είναι ο άνθρωπος που διαδέχτηκε τον Ισπανό τεχνικό στον πάγκο της Λίβερπουλ, με τον τελευταίο να πιστώνεται την πλήρη αποτυχία της απώλειας των εγχώριων τίτλων και της κατάληψης μιας θέσης που οδηγούσε στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Όσο άσχημα κι αν ολοκλήρωσε τη θητεία του στο Μέρσεϊσαϊντ, ο Μπενίτεθ, στην περίπτωσή του δεν τίθεται θέμα αχαριστίας από τους οπαδούς που ξέρουν ότι ήταν ο πρωτεργάτης της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, πριν από πέντε χρόνια.
