Ο άνθρωπος που γέμισε τα «κανόνια»
«Σωτήριο έτος» 1996, ημέρα-ορόσημο η 16η Σεπτεμβρίου, αφού άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της Άρσεναλ, με τον Αρσέν Βενγκέρ να προσλαμβάνεται από τους Λονδρέζους. Σήμερα, 16 χρόνια μετά, ο Αλσατός τεχνικός –πιο ώριμος από ποτέ- μπορεί να καυχιέται για τα κατορθώματά του.
Δεν είναι τόσο τα 603 παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ που συμπλήρωσε στον πάγκο με τα κόκκινα.
Δεν είναι τα 905 ματς στο σύνολό τους, για όλες τις διοργανώσεις.
Εν μέρει είναι τα 1665 γκολ που έχει πανηγυρίσει, κι αυτό γιατί ο Γάλλος προπονητής έχει δείξει πως είναι από τους λίγους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που μπορεί να το προσφέρει αυτό. Την πεμπτουσία του αθλήματος, αυτό που κάνει τον κόσμο να σηκωθεί από το κάθισμα και να σφίξει τη γροθιά, φωνάζοντας.
Ο Βενγκέρ άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Όχι μόνο αγωνιστικά, με τις φουρνιές παικτών που έβγαλε. Ούτε μόνο στον τομέα των διακρίσεων, με τις 7 κούπες. Ούτε καν με την ομάδα που θαύμασε όλο το Νησί στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη. Ο Αλσατός τεχνικός συνέβαλε τα μέγιστα στην κατασκευή του νέου γηπέδου, με το «Emirates» να έχει απογειώσει κυριολεκτικά την Άρσεναλ. Οι 16 συνεχείς παρουσίες στο Τσάμπιονς Λιγκ, απλώς, βάζουν τη σφραγίδα κάτω από το «πτυχίο» του γκριζομάλλη Γάλλου.
Κι αν όλα τα παραπάνω έχουν μικρή σημασία για τους …ξεχασιάρηδες οπαδούς της Άρσεναλ, οι οποίοι βλέπουν την ομάδας τους να μην είναι ανταγωνιστική τα τελευταία χρόνια, όλα αποκτούν νόημα αν μελετήσει κανείς τα οικονομικά του συλλόγου. Net spending κάτω από ένα εκατομμύριο λίρες το χρόνο. Δηλαδή, το ταμείο της Άρσεναλ «έμπαινε μέσα» μόνο κατά 770 χιλ. λίρες/χρόνο για μεταγραφές.
Κι αν ούτε αυτό μπορεί να κάνει κάποιον να θαυμάσει τον Αλσατό τεχνικό, τότε αρκεί να θυμηθεί την περίπτωση του Τιερί Ανρί. Ο Βενγκέρ πήρε ένα εξτρέμ και τον μετέτρεψε σε επιθετικό, σε στράικερ παγκόσμιας κλάσης. Στα χέρια του πήρε ακατέργαστο πηλό και τον μετέτρεψε σε …κούπα. Και τι κούπα; Δισκοπότηρο ιερό, έναν από τους θρύλος του συλλόγου, σε όλα τα χρόνια ιστορίας του.
Το boring Arsenal δεν υπάρχει πια. Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Να ακούει από δεξιά και αριστερά: «Εάν δεν υποστήριζα αυτή την ομάδα, θα ήμουν Άρσεναλ. Για το ποδόσφαιρο που παίζει».
Χρόνια πολλά, Αρσέν Βενγκέρ.
